‘Je leert schipperen, aanbiedingen aflopen’

Het is vol in het huis van Flip en Truus. Anja (7) is thuis met keelontsteking, en verder zijn er zes honden. Drie zijn op bezoek, drie wonen hier. Cinderella zit even in een kooi in de woonkamer omdat ze overenthousiast op bezoek reageert. Naast haar staat een kartonnen doos, van een kledingbank op Hyves, ter voorbereiding op Sinterklaas.

Alexia zit half op, half naast Flip. Alleen op de grote banken om de salontafel is nog plaats. Truus: ‘Sinterklaas en Kerst interesseren ons niet zoveel, maar we hebben onze kleine meid. Zij gelooft nog half, half. Twee weken terug hebben we haar moeten vertellen dat Sinterklaas niet bestaat. Dat begreep ze, maar als je het haar nu vraagt, gelooft ze er net zo makkelijk wéér in.

'Daarom vonden we een oplossing: een vrijwilliger van de dierenvoedselbank heeft een schoonmoeder, die heeft met veel geluk speelgoed weten in te zamelen. Je moet je opgeven, en dan kan je op 4 december naar een speeltuingebouwtje. Daar krijg je een zakje, nou ja een zák, met speelgoed. Op die manier moeten we het nu maar doen. Via de kledingbank hebben we ook een tasje met prinsesjes erop. Daar is ze gek van.

Gourmetten

‘Kerst vieren we soberder dan vroeger. Omdat we sinds kort vlees bij ons voedselpakket krijgen, bewaren we dat om met gezin en aanhang te gourmetten. We maken er altijd wat leuks van. En we versieren natuurlijk. In een periode dat we het beter hadden hebben we meteen een kunstkerstboom aangeschaft. Ik wil niet ieder jaar een boom kopen, met de kosten die alleen maar omhoog lopen! Zestig euro zag ik laatst, en toen ik die boom zag dacht ik: nou, sorry. 'Kerstspullen kopen we in januari. Lampjes van 25 euro krijg je dan voor 5. Volgend jaar maakt het niks uit.’

Flip: ‘Toen wij gingen trouwen had ik ook een uitkering, van de WW. Vanaf het begin eigenlijk hebben we ‘laag’ geleefd, met tussendoor ‘hoog’, toen we allebei werkten. Maar ik kan niet zeggen dat ik ongelukkiger ben nu we minder hebben.’

Truus: ‘Ik denk omdat je meer op elkaar aangewezen bent. Je moet het samen rooien. Het geeft een kick om het elke maand weer voor elkaar te krijgen. Je leert schipperen, aanbiedinkjes aflopen, je bij zaken neerleggen. Elke dag kijken we: jongens wat gaan we vandaag eten? Willen we een broodje ei en is er tijd, dan gaat Flip eieren kopen. Hebben we haast, dan ga ik. Fietsen gaat sneller dan met de scootmobiel. Als je een hoop geld hebt dan is het: oh, heb je hier geen trek in? Nou, ga dan maar naar de snackbar!’

Flip: ‘Of: ik bel wel even een pizzalijn, of de spareribs-lijn. Dat kon toen, nu niet. Als ze vragen: Maakt geld gelukkig? Dan zeg ik nee. Natuurlijk zou ik 10 miljoen willen hebben. Uitgeven zou ik het ook, maar gelukkiger zou ik er niet van worden.’

Truus: ‘We hebben één voordeel, een hele lieve schoonmoeder. Soms belt ze of we nog wat nodig hebben. Of op zondag, of we trek in Chinees hebben. Kom maar even geld halen, zegt ze dan.’