Rijk en provincies akkoord over windmolenplan
In afspraken met het Rijk heeft het IPO met succes de bemoeienis van het ministerie van Economische Zaken afgeschud.
Waar precies de windmolenparken komen te staan is nog onbekend, maar afspraken over 6.000 Megawatt aan windenergie zijn beklonken tussen provincies en Rijk. Provincies zullen zelf voor 1 januari 2014 gebieden voor windmolenparken aanwijzen.
Afspraken met ministeries Vandaag stemde het Interprovinciaal Overleg (IPO) in met nadere afspraken die met de ministers Kamp van Economische Zaken (EZ) en Schultz van Haegen van Infrastructuur en Milieu (I&M) zijn gemaakt. Die gaan onder meer over tijdspad, wegnemen van knelpunten en monitoring, aldus een IPO-woordvoerder.
Zoveel mogelijk draagvlak
Kamp ziet deze afspraken als een belangrijke bijdrage aan de kabinetsdoelstelling om 16 procent duurzame energie te hebben in 2020. ,,We zorgen er met de provincies voor dat windmolens daar geplaatst worden waar zoveel mogelijk draagvlak is.'' En: ,,We willen tegen zo laag mogelijke kosten 16 procent duurzame energie in 2020 realiseren en kijken daarom naar de goedkoopste vormen van duurzame energie. Dan kom je onder meer uit bij windmolens op land.''
Provincie kiest zelf alternatieve locaties
Yves de Boer, portefeuillehouder bij het IPO, vindt de gezamenlijke afspraken goed nieuws: ,,Provincies zijn als geen ander in staat op basis van lokaal en regionaal draagvlak ruimtelijke keuzes te maken''. Voor 31 december 2013 leggen de provincies de eerste gebieden met een potentieel voor 5.715 Megawatt ruimtelijk vast. Als er op een locatie toch geen windmolens kunnen komen, zorgt de betrokken provincie zelf voor een alternatief. Na 1 mei 2014 maken de provincies ook voor het resterend benodigde vermogen aan windenergie ruimtelijke reserveringen, inclusief de ontbrekende 285 megawatt.
Reacties: 3
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Zodra er lokale weerstand is - en dat heb je altijd bij windmolens op land - dan trekken de politici de melk op. Het zou eens stemmen kunnen kosten bij de volgende verkiezingen.
In Nederland gaat al circa 20 jaar globaal maar 1 per 7 gestartte windprojecten door. Voor elk laat afgevallen project moet je dan op voorhand vele alternatieve locaties opstarten.
Wat is het Plan-B als dit niet lukt? Is er een sanctie afgesproken als het een provincie niet lukt?
Die 6.000 MW op land gaat nooit lukken en dan wordt het druk op zee - dichtbij de kust - om het gestelde doel alsnog te halen; zij het niet op tijd.
Al die aansluitkabels vanuit zee moeten door de duinen. Europees geregelde natuurbescherming kun je niet simpel omzeilen.
Bij het Near-Shore-Windpark (NSW, nu OWEZ) duurde het ooit ca 10 jaar om alleen het ruimtelijk plan (pkb) vast te stellen, inclusief het locatie-onderzoek.
Het rijk is deze baksteen nu mooi kwijt, ook al weten ze dat het de provincies nooit gaat lukken. Dan geven ze straks IPO de schuld.
Wie heeft er een recept voor een struisvogel met boter op z'n kop?