Brabantse boeren die willen uitbreiden, moeten slopen

Met een “inruilregeling” geeft Noord-Brabant antwoord op het lastige maatschappelijke vraagstuk rondom intensieve veehouderij. Veehouders die hun bedrijf willen uitbreiden met activiteiten voor mestbewerking, moeten in hun gebied eerst leegstaande stallen slopen. Zo krijgen ondernemers ruimte voor groei, terwijl de veestapel afneemt.

Staldering

Het voorstel voor deze zogenoemde “staldering” staat in het advies van de werkgroep Veedichtheid, eerder door de provincie ingesteld. De commissie maakt onderdeel uit van de Mestdialoog, een werkwijze waarbij boeren, omwonenden en anderen belanghebbenden samen zoeken naar een aanpak die verschillende problemen oplost.

Investeren in mestverwerking 

Aanvankelijk stonden de diverse partijen lijnrecht tegenover elkaar, licht provinciewoordvoerder Floris Ran toe. Boeren willen investeren in de nieuwe mogelijkheden van mestverwerking, waarmee ze van een afvalproduct een verdienmodel kunnen maken. Bewoners en milieuorganisaties vrezen daarvan overlast en voorzien dat de mestindustrie tot groei van de veestapel leidt. ‘Door staldering bouw je de zekerheid in dat er niet meer dieren bijkomen. Zelfs bij gelijkblijvende dieraantallen, zullen de stallen in het gebied verbeteren, wat zorgt voor minder schadelijke emissies voor mens en milieu’, zegt Ran. In de regeling kan ook worden opgenomen dat het staloppervlak per saldo moet afnemen.

Duurzame veehouderij

Hoe de regeling er precies komt uit te zien is nog niet bekend. Gedeputeerde Staten beraden zich op het advies en komen nog dit jaar met een mededeling aan Provinciale Staten. Volgend voorjaar buigen zij zich dan over aangepaste verordeningen. Deze zomer spraken GS en PS zich al uit over een dergelijke aanpak voor een duurzame veehouderij.

Patstelling voorkomen

Gedeputeerde Anne-Marie Spierings (agrarische ontwikkeling) nam vorig jaar het initiatief voor de Mestdialoog, om te voorkomen dat het onderwerp tot een patstelling zou leiden. De woordvoerder legt uit dat bewust is gekozen voor een opzet waarbij de direct betrokkenen – boeren en bewoners – met elkaar aan tafel zaten, zonder professionele onderhandelaars en belangenbehartigers. ‘Op de eerste bijeenkomst ging het er nog emotioneel aan toe, maar vervolgens ging men luisteren naar elkaar en in gesprek. In negen maanden tijd zijn we tot constructieve oplossingsrichtingen gekomen.’