Het huisvesten van vergunninghouders: hoe nu verder?

Gemeenten gaan verschillend om met de ‘urgentie’ van vergunninghouders op de woningmarkt.

Tot 2016 was het verplicht voor gemeenten om voorrang te geven aan vergunninghouders op de sociale huurmarkt. Sinds 2016 is deze verplichting afgeschaft. Het is nu aan de gemeenten om te bepalen hoe aan deze huisvestingstaakstelling moet worden voldaan.
Gemeenten gaan hier verschillend mee om: wel of geen voorrang? Het AD van 31 oktober gaf aan dat de gemeente Lopik niet afstapt van urgentie voor vergunninghouders. De gemeenten Stichtse Vecht, Castricum, Medemblik en Westland hebben dit wel gedaan.

Wel of geen urgentie, de gemeente moet voldoen aan de huisvestingstaakstelling die zij jaarlijks krijgt opgelegd. Voorrang voor vergunninghouders betekent dat kansen voor reguliere woningzoekenden verminderen. Gemeenten (en corporaties) ervaren dat dit negatieve gevolgen heeft voor het maatschappelijk draagvlak voor huisvesting van vergunninghouders. Temeer daar de opgave zich dan concentreert in enkele buurten met meer sociale huur. Tegelijkertijd blijft de huisvestingsopgave staan. Zonder voorrang zal vaker ingezet moeten worden op alternatieve huisvestingsvormen, zoals op kamers of de transformatie van leegstaande gebouwen. Dit is enerzijds kostbaar, anderzijds richten mensen zich vroeg of laat op een reguliere woning; vaak een sociale huurwoning. Alternatieve huisvestingsvormen bieden een buffer om de vraag op korte termijn op te vangen, maar leveren geen structurele oplossing.

De komende tijd gaan veel gemeenten hun huisvestingsverordening aanpassen. Daarin moeten zij deze keuze maken. Het is goed om de genoemde consequenties af te wegen. Companen begeleidt verschillende gemeenten bij het bepalen van haar beleid, niet alleen gericht op voorrangsregelingen, maar ook gericht op daarmee verbonden effecten: gevarieerde wijkopbouw, begeleiding van nieuwkomers en omwonenden. Mocht u ook voor deze keuze staan, wij wegen graag met u de verschillende mogelijkheden af.