Uitgesproken: Klimaatbeheersing
Uitgesproken: Klimaatbeheersing. Gezondheidsklachten door klimaatbeheersingssysteem in gemeentehuis van Den Haag.
Het gemeentehuis van Den Haag, voltooid in 1995, is voorzien van een zogenaamd klimaatbeheersingssysteem. Een ambtenaar die daar al sinds 1999 werkte stelde in 2013 dat zij door dat systeem gezondheidsklachten had en meldde zich vanaf die tijd regelmatig ziek.
Mr. P.J. (Pieter Joost) Schaap
De werkgever deed zijn best om de door de ambtenaar ondervonden problemen op te lossen. In 2014 werd haar werkplek herhaaldelijk opnieuw ingesteld, is haar bureau gedraaid, zijn kasten verplaatst en zijn panelen aan het plafond verlegd “om koude luchtstromen tegen te gaan”.
De werkgever liet technisch onderzoek naar het systeem uitvoeren. Dat wees uit dat het systeem aan de wettelijke eisen voldeed. Verder ingrijpen in het systeem dan het verleggen van panelen zou er juist toe leiden dat het systeem niet meer aan de wettelijke eisen voldeed, terwijl die eisen nu juist dienen om de gezondheid van de medewerkers te waarborgen.
Om de ambtenaar tegemoet te komen werd haar, toen in 2015 een re-integratietraject werd gestart, een stiltekamer toegewezen. Dat hielp volgens de ambtenaar. Waarom een stiltekamer een oplossing voor de door het klimaatbeheersingssysteem ervaren problemen zou zijn hoop ik hieronder iets duidelijker te maken.
In juni 2015 moest de stiltekamer door een andere afdeling in gebruik worden genomen. De ambtenaar meende onder deze omstandigheden niet te kunnen werken. Een mediationgesprek bracht geen oplossing. In 2016 verleende de werkgever de ambtenaar onder toepassing van artikel 8:8 van de toepasselijke rechtspositieregeling ontslag wegens een impasse in de arbeidsverhouding. De gemeente had geen mogelijkheden meer om de problemen, die de ambtenaar stelde te ondervinden, op te lossen, en de ambtenaar vond dat zij onder die omstandigheden niet kon werken.
De ambtenaar werden daarbij een garantie op een WW-uitkering en een aanvullende uitkering op de WW toegekend, maar geen nawettelijke uitkering, omdat de werkgever van mening was dat het ontslag grotendeels aan de ambtenaar te wijten was.
De ambtenaar vocht het ontslag aan. Dat leidde uiteindelijk tot de hier besproken uitspraak van de Centrale Raad van Beroep.
De ambtenaar stelde dat zij helemaal niet ontslagen had behoeven te worden. De gemeente had haar permanent een eigen stiltekamer moeten toewijzen. Daar kon zij volgens haar het systeem uitschakelen zonder daarmee collega’s tot last te zijn. Dat deed zij namelijk door op haar bureau te klimmen en het enige ventilatierooster in die kamer af te plakken. Terecht zag de Raad daarin geen acceptabele oplossing, nu daardoor een eenpersoonskamer de hele dag van verse lucht verstoken werd.
De ambtenaar voerde subsidiair aan dat het ontslag niet in overwegende mate aan haar te wijten was, en dat haar dus wel een nawettelijke uitkering had moeten worden toegekend. Ook daarin ging de Raad niet mee. De gemeente had alles gedaan wat van haar verwacht mocht worden om een oplossing te bereiken, maar die was niet mogelijk gebleken, en de ambtenaar was de gemeente maar blijven verwijten dat die onvoldoende deed om haar problemen op te lossen, waarmee de impasse een feit was geworden. De ambtenaar kreeg dus ongelijk.
Ik weet maar weinig van klimaatbeheersingssystemen. Kennelijk waren de gezondheidsklachten die deze ambtenaar ervoer niet objectiveerbaar, anders was ze wel situatief ongeschikt geacht voor haar werk, wat tot een ontslag wegens ziekte had geleid. Uit de uitspraak klinkt door (maar misschien lees ik er teveel in) dat ook de Raad – net als de werkgever – vindt dat de ambtenaar wel erg veel aandacht vroeg voor klachten die niet echt aan te tonen waren, en wel erg lichtvaardig stelde niet te kunnen werken als het door haar ervaren probleem niet werd opgelost. Dat maakt het oordeel dat het ontslag overwegend aan haar te wijten is begrijpelijk. Zeker.
En toch ben ik blij dat in mijn kantoor gewoon af en toe een raam open kan.
De werkgever liet technisch onderzoek naar het systeem uitvoeren. Dat wees uit dat het systeem aan de wettelijke eisen voldeed. Verder ingrijpen in het systeem dan het verleggen van panelen zou er juist toe leiden dat het systeem niet meer aan de wettelijke eisen voldeed, terwijl die eisen nu juist dienen om de gezondheid van de medewerkers te waarborgen.
Om de ambtenaar tegemoet te komen werd haar, toen in 2015 een re-integratietraject werd gestart, een stiltekamer toegewezen. Dat hielp volgens de ambtenaar. Waarom een stiltekamer een oplossing voor de door het klimaatbeheersingssysteem ervaren problemen zou zijn hoop ik hieronder iets duidelijker te maken.
In juni 2015 moest de stiltekamer door een andere afdeling in gebruik worden genomen. De ambtenaar meende onder deze omstandigheden niet te kunnen werken. Een mediationgesprek bracht geen oplossing. In 2016 verleende de werkgever de ambtenaar onder toepassing van artikel 8:8 van de toepasselijke rechtspositieregeling ontslag wegens een impasse in de arbeidsverhouding. De gemeente had geen mogelijkheden meer om de problemen, die de ambtenaar stelde te ondervinden, op te lossen, en de ambtenaar vond dat zij onder die omstandigheden niet kon werken.
De ambtenaar werden daarbij een garantie op een WW-uitkering en een aanvullende uitkering op de WW toegekend, maar geen nawettelijke uitkering, omdat de werkgever van mening was dat het ontslag grotendeels aan de ambtenaar te wijten was.
De ambtenaar vocht het ontslag aan. Dat leidde uiteindelijk tot de hier besproken uitspraak van de Centrale Raad van Beroep.
De ambtenaar stelde dat zij helemaal niet ontslagen had behoeven te worden. De gemeente had haar permanent een eigen stiltekamer moeten toewijzen. Daar kon zij volgens haar het systeem uitschakelen zonder daarmee collega’s tot last te zijn. Dat deed zij namelijk door op haar bureau te klimmen en het enige ventilatierooster in die kamer af te plakken. Terecht zag de Raad daarin geen acceptabele oplossing, nu daardoor een eenpersoonskamer de hele dag van verse lucht verstoken werd.
De ambtenaar voerde subsidiair aan dat het ontslag niet in overwegende mate aan haar te wijten was, en dat haar dus wel een nawettelijke uitkering had moeten worden toegekend. Ook daarin ging de Raad niet mee. De gemeente had alles gedaan wat van haar verwacht mocht worden om een oplossing te bereiken, maar die was niet mogelijk gebleken, en de ambtenaar was de gemeente maar blijven verwijten dat die onvoldoende deed om haar problemen op te lossen, waarmee de impasse een feit was geworden. De ambtenaar kreeg dus ongelijk.
Ik weet maar weinig van klimaatbeheersingssystemen. Kennelijk waren de gezondheidsklachten die deze ambtenaar ervoer niet objectiveerbaar, anders was ze wel situatief ongeschikt geacht voor haar werk, wat tot een ontslag wegens ziekte had geleid. Uit de uitspraak klinkt door (maar misschien lees ik er teveel in) dat ook de Raad – net als de werkgever – vindt dat de ambtenaar wel erg veel aandacht vroeg voor klachten die niet echt aan te tonen waren, en wel erg lichtvaardig stelde niet te kunnen werken als het door haar ervaren probleem niet werd opgelost. Dat maakt het oordeel dat het ontslag overwegend aan haar te wijten is begrijpelijk. Zeker.
En toch ben ik blij dat in mijn kantoor gewoon af en toe een raam open kan.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.