Heerenveen wil meer ruimte voor giften in de bijstand
De terugvordering op de bijstandsuitkering van een inwoner van Heerenveen die boodschappen voor haar ouders deed, was volgens de gemeente terecht. Wel wil het college, net als de raad, in het vervolg een ruimer bedrag aan giften vrijstellen van controle.
De terugvordering op de bijstandsuitkering van een inwoner van Heerenveen die boodschappen voor haar ouders deed, was volgens de gemeente terecht. Wel wil het college, net als de raad, in het vervolg een ruimer bedrag aan giften vrijstellen van controle.
Voet bij stuk
Daarmee houdt de gemeente Heerenveen, net als de gemeente Wijdemeren, voet bij stuk over de boodschappenkwestie. Het voorval kwam naar boven toen er landelijke ophef ontstond over een beslissing van de gemeente Wijdemeren om zo'n 7000 euro terug te vorderen op de bijstandsuitkering van een inwoner omdat zij jarenlang boodschappen van haar moeder had gekregen.
Boadskippe-affêre
De Friese variant van de 'boodschappenaffaire' - door Omrop Fryslân 'boadskippe-affêre' genoemd - lijkt op de kwestie in Wijdemeren. Het verschil is echter dat de vrouw uit Heerenveen boodschappen deed voor haar ouders (en niet andersom). De moeder van de bijstandsgerechtigde vertelt dat haar dochter boodschappen deed voor haarzelf en haar ouders. Het geld voor de boodschappen die voor de ouders waren bedoeld, kreeg ze later teruggestort. De gemeente zegt dat de vrouw die 'inkomsten' had moeten opgeven bij de sociale dienst en vordert een bedrag van zo'n 9000 euro terug.
Onmenselijk
Onlangs werd een speciale raadsvergadering ingelast om te debatteren over de hardnekkigheid van de handhaving van bijstandsregels. Raadslid Retze van der Honing (GroenLinks), die het debat aanvroeg, vind het 'onmenselijk om geld terug te vorderen van mensen in de bijstand omdat ze door familie worden geholpen', zei hij in de lokale media.
Bloemetje
In het debat citeerde Van der Honing oud-minister Marga Klompé, die de eerste bijstandswet in 1963 invoerde. Zij vond dat iedere burger 'met opgeheven hoofd' een beroep op de wet moest kunnen doen. Zij stelde expliciet dat mensen in de bijstand ook best 'een bloemetje op tafel' mochten hebben en dat giften van mens tot mens niet in mindering gebracht moesten worden. 'Het lijkt alsof we terug bij af zijn', aldus Van der Honing. 'We zijn zestig jaar terug in de tijd.'
Structurele ondersteuning
Wethouder Hedwich Rinkes (CDA) verdedigde de keuze van het college. Zo verkondigde ze in het raadsdebat: 'Is Heerenveen zo hard dat we meteen iemand van fraude beschuldigen wanneer diegene nu en dan boodschappen aanneemt? Nee. We willen juist incidentele ondersteuning toejuichen.' Het geval dat in de media werd uitgelicht, ging echter om 'structurele ondersteuning in het levensonderhoud', aldus de wethouder. En in die gevallen schrijft de wet voor dat dat deel dan niet meer door de bijstand betaald hoeft te worden, legde Rinkes uit.
Te sober
Ze vroeg zich wel hardop af of de hoogte van de bijstand niet 'te sober' is. Rinkes: 'We weten ondertussen dat mensen die veel stress ervaren het lastig vinden op lange termijn besluiten te nemen. Zorgt de hoogte van de bijstand niet voor teveel stress, waardoor mensen juist minder makkelijk uit de bijstand kunnen komen? Zou de bijstand niet iets hoger moeten zijn?' Ze zegt daarover gesprekken te voeren op landelijk niveau.
Vrijstelling giften
Hoewel de terugvordering dus blijft staan, kwam de wethouder wel met een voorstel om soortgelijke kwesties in de toekomst te voorkomen. Ze stelde voor een vrijstelling in te voeren voor giften in de bijstand tot 1200 euro per kalenderjaar. Dat houdt in dat bijstandsgerechtigden giften tot dat bedrag niet hoeven op te geven bij de gemeente. Deze maatregel kan de gemeente zelf invoeren zonder buiten de grenzen van de wet te treden. De gemeenteraad reageerde positief op het plan. Het college heeft toegezegd op korte termijn verdere invulling aan het idee te geven.
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Zo lang de Tweede Kamer niet definieert wat fraude is en kan je wel ferm van de kansel roepen dat mijn partij accepteert nul fraude, maar dat is voor de Buhne.
Mevrouw Borst meldde de Kamer bij de invoering van de Wet PGB dat zij ervan uit gaat dat 3% fraudeert, maar dat zou nog altijd goedkoper zijn dan handhaving want dat zou 7% gaan kosten en de geheel Kamer knikte welwillend. Tot de eerste fraude gevallen in wakker Nederland verscheen en de media harde maatregelen eiste. We hebben gezien waar dat geëindigd is met jaren gedoe over achterstallige PGB's (SVB).
De Kamer moet beginnen te accepteren dat bij 0% fraude er onschuldigen gestraft gaan worden en dat als onschuldigen nooit gestraft mogen worden, er fraudeurs vrijuit gaan (dat heet in de statistiek; de alfa en de beta)
-het hebben van vermogen.
-schenkingen en giften, ook in natura.
-andere formaliteiten.
Dat voorkomt allerlei misverstanden. Maar we kunnen toch aannemen dat gemeenten die preventieve informatie toch al hebben/geven?
Als het familie is die boodschappen zelf geeft is het ineens problematisch? Waardoor die instellingen deels die aanvragen niet krijgen? Die caritas instellingen verstrekken ook wasmachines en meubilair etc., al of niet tweedehands. Het laatste al of niet uit hun budget voor noodhulp. Ook opgeven?
Of helpt het als de ouders die boodschappen geoormerkt aan een caritas instelling geven en die instelling dit doorgeven aan hun dochter? Zo ook met een fiets e.a.?
Is er een beeld of het verschil maakt bij die boetes, of dat binnen specifieke groepen opvallend gebeurt? Horen, zien en zwijgen cultuur heerst bij de meer gesloten gemeenschappen? Klikken/aangeven dus opvallend meer bestaat bij de ene groep dan de andere bij ontvangen Bijstand? Is er verschil tussen autochtone groep dan de groepen met migratie achtergrond. Enig idee?
Of moeten ze de boodschappen gesplitst geven aan verschillende buren en bekenden, met het verzoek of zij allemaal dit ook als cadeau op verschillende tijden door willen geven aan dochter als tweedehands cadeau? Is dan de nieuwwaarde van tel of de tweedehandswaarde? Elk pak koffie e.a. opgeven per maand aan Gemeente?
Nou wilde de overheid een participatie samenleving en ineens staan er boetes op als ouders, of familie, of bekenden een handje helpen met boodschappen?
Sinds de invoering van de Euro (had er in het begin zeker wel sterk mee te maken) zag je voedselbanken als paddenstoelen uit de grond vliegen. Men moest daar al een hele strenge norm hanteren, om niet te verdrinken in de aanvragen. Ga je de waarde van die pakketten ook als inkomen rekenen? Een boete voor geven?