Beleid huishoudelijke hulp op losse schroeven
Gemeenten vrezen dat de hoogste rechter een streep zet door het nieuw ingezette beleid rondom de huishoudelijke hulp. Daarmee gaat de essentie van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015) onderuit en zien gemeenten zich met financiële tekorten geconfronteerd. Dat blijkt uit onderzoek van Binnenlands Bestuur.
Gemeenten vrezen dat de hoogste rechter een streep zet door het nieuw ingezette beleid rondom de huishoudelijke hulp. Grootste punt van discussie is nu vooral of gemeenten de eenvoudige schoonmaakhulp (hh1) wel mogen versoberen of schrappen. ‘Als dat niet mag, hebben we een groot probleem en met ons een kwart van alle gemeenten. Bovendien gaat dan de essentie van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015) onderuit.’
Terugfluiten
Dat stelt de Oosterhoutse wethouder Marian Janse (Wmo). Oosterhout is op 1 januari gestopt met het aanbieden van huishoudelijke hulp als maatwerkvoorziening. Ook Oss vreest op last van de rechter haar beleid te moeten terugdraaien. Die is op een andere leest geschoeid, maar komt er in de praktijk op neer dat cliënten minder uren schoonmaakhulp krijgen. Oss stapt naar de Centrale Raad van Beroep (CRvB) als de meervoudige kamer van de Bossche rechtbank de gemeente terugfluit. Voor zover bekend is Oss daarmee de eerste gemeente die zich sinds de invoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo 2015) tot de hoogste rechter wendt. Dat blijkt uit onderzoek door Binnenlands Bestuur naar het aantal ingediende bezwaarschriften huishoudelijke hulp (hh1).
Financieel gat
Als gemeenten worden gedwongen hun nieuwe beleid terug te draaien, worden zij geconfronteerd met een financieel gat in hun begroting. De meeste gemeenten hebben de korting van zo’n 40 procent, die het rijk heeft doorgevoerd op het budget voor de huishoudelijke hulp, in hun beleidsplannen en daarmee hun begroting verwerkt. Voor Oosterhout gaat het om een bedrag van twee miljoen euro, op een begroting van 160 miljoen. Als gemeenten hun beleid moeten aanpassen, moet er volgens de Oosterhoutse wethouder niet alleen extra geld vanuit het rijk komen, maar moet ook de wettekst worden aangescherpt.
Buiten beleidsruimte
De essentie van de Wmo 2015 was voor Oosterhout de belangrijkste reden om met ‘hh1’ te stoppen. Het nieuwe beleid leverde de gemeente 300 bezwaarschriften op. De adviescommissie bezwaarschriften heeft geoordeeld dat het college met het stopzetten van de hh1 ‘buiten de beleidsruimte’ van de Wmo 2015 is getreden. Het college is hiertegen contrair gegaan en het bezwaarschrift ongegrond verklaard. Het is nu aan de rechter. ‘Past ons beleid binnen de Wmo 2015; dat is nu dus punt van discussie. Wij menen dat dit wel het geval is’, benadrukt Janse.
Rechtszekerheidsbeginsel
‘Wij, maar ik denk alle gemeenten, smachten naar een duidelijke uitspraak van de CrvB’, stelt ook Wmo-consulent Chantal van Geffen. Op 2.300 beschikkingen kreeg Oss 135 bezwaarschriften binnen. De commissie bezwaarschriften vindt dat het ‘bestreden besluit wegens strijd met het beginsel van rechtszekerheid niet in stand kan blijven en dient te worden herroepen’. Het college is het hier niet mee eens. Volgens de rechter staat niet de schending van het rechtszekerheidsbeginsel ter discussie, maar de geïndiceerde uren. De rechter meent – zo bleek uit de zitting – dat als er niets is veranderd in de persoonlijke situatie van de cliënt, niet aan de eerder toegewezen uren huishoudelijke hulp mag worden gesleuteld. Het wachten is nu op de uitspraak.
Lees het hele artikel en meer over het onderzoek in Binnenlands Bestuur 13 (verschijnt 19 juni) én (de komende dagen) op de site van Binnenlands Bestuur.
Reacties: 12
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
It's all in teh packet wanneer je over zorgindicatie spreekt en het is geen hokjes /vakjes en onderdelen kwestie zoals het nu is.
De prestigestrijd en arroganties kunnen zich straks botvierenn, mar logisch gezien hoort het bij de indicatie van de wijkverpleegkundigen en dus gaat de rekening naar de verzekeringen..
Verzekeringen zijn nu al veel teveel de cherriepickers..
Een andere oplossing maar misschien enigzins afwijkend van het onderwerp: verbied winst op zorg(verzekeringen), dan heeft iedereen geld voor een eigen bijdrage en is het probleem wellicht ook opgelost.
Wet op privacy is hier volgens mij ook op van toepassing.
In Denhaag bedenkt men wat zonder de uitvoering er bij te betrekken.
Asscher doet hetzelfde met zijn hulpje erbij voor de oude nog gedeeltelijke WAO-ers 104 weken wachttijd bij ziekte
Art.39-c toegevoegd ipv 4 weken.
Mijn angst is, dat dit maar een (1) onderwerp is uit een scala van vele. Hoe gulzig waren gemeenten niet om een voorbeeldbrief van een (1) gemeente op te vragen om in het vervolg de aanvraag van een traplift te weigeren. Argument daarvoor is de stelling, dat je op een bepaalde leeftijd best kunt verhuizen naar een bungalow of appartement waar alles gelijkvloers is. Dan hoef je later geen traplift te vragen. Hoezo langer thuis blijven wonen. De belastingdienst zal ook wel zitten te juichen bij een dergelijk idee, want met de verhuizing en het kopen van een andere woning moet je weet kruiwagens met belastingheffingen rekenen. Of je geld hebt om te kunnen verhuizen wordt niet gevraagd. Het komt vast nog wel zover, dat zij die gebruik maken van de voedselbank straks daarover inkomstenbelasting moeten gaan betalen. Zo kan ik nog wel een avond doorgaan met voorbeelden. die in de toekomst vast en zeker in de beleidsnotities van ambtenaren worden geponeerd. Weten de verantwoordelijke wethouders veel of de wetgeving daar eigenlijk wel de ruimte voor biedt. Getuige het hoofdonderwerp van deze discussie ben ik erg argwanend geworden.
Iets doen aan de huishoudelijke hulp is prima, maar volg de wet: doe een gedegen onderzoek en biedt dan in een voorziening op maat.