Prinsjesdag: geen feest voor mensen met een beperking
Meevallers, mooie koopkrachtcijfers, toenemende welvaart; zo zou de coalitie Prinsjesdag dit jaar graag neerzetten. Maar voor mensen met een beperking valt dit jaar wederom niets te vieren. Sterker nog, hun zorgkosten blijken dermate toegenomen, dat velen het water aan de lippen staat. Ieder(in) liet Nibud berekenen hoe de koopkracht van mensen met een zware zorgvraag zich de afgelopen vijf jaar heeft ontwikkeld. De uitkomsten zijn onthutsend.
Mensen met een zware zorgvraag hebben de afgelopen jaren hun koopkracht stelselmatig zien dalen. De berekeningen van het Nibud laten zien dat hun zorgkosten de afgelopen vijf jaar zijn verdubbeld. Of mensen nu een minimuminkomen hebben, een modaal inkomen, of meer dan dat. Het komt voor dat mensen met een zware zorgvraag drie maandsalarissen per jaar kwijt zijn aan zorgkosten. Terwijl de politiek zich druk maakt over een jaarlijks eigen risico van 385 euro voor de doorsnee burger, betaalt iemand met een beperking een vele malen hogere prijs voor de zorg.
Is het kwade wil of onwil dat het zover is gekomen? Vermoedelijk niet. In aparte kamertjes hebben beleidsmakers nieuwe regels bedacht en bezuinigingen uitgetekend. Apart bezien misschien helemaal niet zo gek. Maar daarbij wordt vergeten dat mensen met een beperking vaak van meerdere voorzieningen afhankelijk zijn.
Zij zijn de afgelopen jaren niet alleen steeds meer gaan betalen voor medische zorg, medicijnen en hulpmiddelen, maar ook voor allerlei vormen van maatwerk- en algemene ondersteuning via de gemeente. En daar bleef het helaas niet bij. Ook veel financiële tegemoetkomingen - waar juist deze groep gebruik van maakte - zijn de afgelopen jaren geschrapt. Dit alles samen heeft voor de betrokkenen geleid tot verarming, isolement en zorgmijding.
Een deel van de pijn wordt overigens veroorzaakt door de decentralisaties. Gemeenten wentelen veel zorgkosten af op hun bewoners. Dat is een keuze. Zij hebben genoeg instrumenten om de zorgkosten voor mensen te verlagen. Door bijvoorbeeld niet de maximale eigen bijdrage te vragen of door financiële tegemoetkomingen te verstrekken à la de oude Wtcg-toelages (Wet tegemoetkoming chronisch zieken en gehandicapten). Er zijn echter maar heel weinig gemeenten die deze instrumenten inzetten of de financiële situatie van mensen met een zware zorgvraag zorgvuldig meewegen bij het vaststellen van tarieven, tegemoetkomingen of eigen bijdragen.
Wat nu? Als we constateren dat het eigen risico wellicht aan de hoge kant is voor iedereen in Nederland, dan ontkomen we er wat ons betreft niet aan om landelijk een plafond vast te stellen voor wat mensen in totaal aan zorg moeten betalen. Ook moeten gemeenten hierin eindelijk hun rol gaan pakken. Niet alleen als het gaat om de inzet van bovengenoemde instrumenten om kosten te verlagen. Ook in de keukentafelgesprekken zal de financiële draagkracht van mensen meegewogen moeten worden.
Prinsjesdag is voor mensen met een beperking dus niet meteen een feest. Maar de publicatie van dit onderzoek is voor hen wél een heuglijk feit. Veel te lang hebben ze moeten aanhoren dat het wel meeviel. Nu is er dan eindelijk het bewijs dat hun zorgkosten echt de spuigaten uitlopen. Eindelijk erkenning voor de schrijnende financiële problemen waar zij dagelijks mee worstelen. En hopelijk zicht op de o zo noodzakelijke reparatie!
Illya Soffer, directeur Ieder(in)
Reactie op dit bericht
Iedereen staat er bloot voor om een chronische ziekt e te krijgen. Diegene die het dan niet krijgen hebben al heel veel voordeel omdat ze gewoon kunnen werken en even zonder beperkingen en pijn en specialisten bezoek en opname,s hebben. Dus laten wij solidair zijn met de zieken, alleen diegene die er misbruik van maken heel zwaar straffen. Er zijn zoveel extra veel verborgen ziekte kosten, die niet worden meegeteld. Dat klopt toch niet ? En dan de slogan Iedereen doet mee in deze maatschappij? Maar chronisch zieken horen daar niet bij. In en intriest.
"Inderdaad, door het eigen risico af te schaffen gaat de premie voor iedereen omhoog. Dat heet solidariteit: samen de lasten dragen."
Het eigen risico wordt gedeeltelijk gecompenseerd via de zorgtoeslag. Toen in het lenteakkoord in 2012 het eigen risico fors steeg, ging de zorgtoeslag ook omhoog ter compensatie.
Vestzak-broekzak. Het geld moet toch ergens vandaan komen, wordt het eigen risico afgeschaft, dan moet het ministerie VWS elders op bezuinigen. Denk maar aan het verkleinen van het Basispakket. Of we dat willen...?
M van het CDA geeft onbedoeld aan hoe hij of zij armoede ziet: als een mooie gelegenheid voor christenen om goed te doen. Laten we dus vooral de armoede koesteren en niet bestrijden.
Gek dat alle partijen die zich zo druk maken om de armen, absoluut niet serieus nemen wat armen zelf noemen als oorzaken en mogelijke oplossingen. Hoezo mensen serieus nemen?
En uitstel van zorg, leidt dat echt, echt niet tot meer medische kosten in de toekomst? Zeker weten?
Iedereen die zijn eigen risico erdoor gejast heeft, heeft geen enkele drempel meer om zorg te mijden. Dus daar werkt het al niet meer voor.
En je komt echt niet zomaar bij een specialist, daar is de poortwachterfunctie van de huisarts voor. Maar omdat men de huisarts niet vertrouwt moet de patient dus maar betalen. Of zo.
Inderdaad, door het eigen risico af te schaffen gaat de premie voor iedereen omhoog. Dat heet solidariteit: samen de lasten dragen.
Misschien eens wat beter kijken of zorg overal efficient gaat. Niet op de werkvloer, maar door de hele keten, van topmanager via externe adviseurs langs de ziektenkostenverzekeraars naar de ouderen die veel meer kosten maken aan thuiszorg dan wanneer ze in een verpleeghuis zouden wonen.
Ben benieuwd.
"En ik moet er toch niet aan denken dat ik bij een kerk moet aankloppen voor hulp terwijl ik hier niets mee te maken wil hebben."
In veel andere landen waar de sociale zekerheid veel minder goed geregeld is dan bij ons, zie je dat caritas en hulp door familie, bekenden en de kerk veel verder ontwikkeld is dan in ons land. Zo heb je in Groot-Brittannië veel charity shops, kleine kringloopwinkeltjes waar de opbrengst naar een goed doel gaat. Wil het kabinet dit stimuleren, dan moet de VVD chronisch zieken en gehandicapten niet als uitschot behandelen. Want dat ondermijnt de onderlinge solidariteit.
Je moet alleen aankruisen of je bv huishoudelijke hulp of een hulpmiddel of zoiets wil hebben.
Het zijn multiple choicevragen, waarbij je een antwoord aan moet kruisen.
Dan heb je zelf alles beantwoord, zeggen ze, en krijg je per ommegaande van de computer sowieso het aantal uren huishoudelijke hulp waar je recht op zou hebben.
Dat is ook elk jaar minder.
Dus hoe bedoel je keukentafelgesprek.
en 'het water financieel aan de lippen' door hoge zorgkosten.
Ik voel me in Den Haag niet gehoord en gezien,
alleen door SP en de Christen Unie.
Inderdaad, de koof tussen arm en rijk groeit!
Waarom wordt het eigen risico niet inkomensafhankelijk??
Nogmaals dank voor uw heldere analyse,
Cathrien Roolvink