In alle delen van het land worden analyses gemaakt van de immense problemen in de jeugdzorg. In deze rapportages zijn er constante en gemeenschappelijke bevindingen. Sterk oplopende miljoenentekorten bij honderden gemeenten en dreigende faillissementen bij een hele reeks jeugdzorginstellingen.
Sportclubs die graag op een hoger niveau willen spelen, investeren vaak in hun selectieteams. De uitverkoren jeugdspelers trainen meerdere keren per week onder leiding van de beste trainers. Wie echter de aansluiting met ‘De Selectie’ mist, traint één keer per week onder leiding van een bevlogen vader of moeder. De selectieteams gaan al snel een klasse hoger spelen, waardoor het gat met de rest van de club groeit.
Zo’n 40 jaar geleden werkte ik bij een voorloper van het UWV. Toen waren er ook al invaliden - nu: mensen met een beperking - die iets nodig hadden voor hun vervoer, destijds een rolstoel. Voor hun aanvraag doorliepen ze een papierwinkel van formulieren en medische verklaringen. En ze werden ook nog een live gekeurd. Want oh, als eens iemand ten onrechte een rolstoel zou krijgen.
De zorgdecentralisatie leek zo’n goed idee. Vlakbij de inwoners en de markt als model. Weet u het nog? Klantgericht, goedkoop, efficiënt en kwalitatief hoogwaardig. Nu alleen maar kommer en kwel. De kosten blijven tegen vallen. Dan maar de bibliotheek en de schouwburgsubsidie eraan. Wegen, plantsoenen en gemeentelijke gebouwen moeten ook maar wachten. Hier en daar grijpt een wethouder in de rioleringskas en als het echt niet anders kan dan maar de belastingen omhoog.
De ambitie van het kabinet is dat in 2020 geen enkel kind langer dan drie maanden thuiszit zonder passend aanbod van onderwijs en/of zorg. Toch zitten nog steeds te veel kinderen thuis. Ouders weten niet hoe ze hulp kunnen vinden en bovendien wordt er geklaagd over te veel bureaucratie. Dit komt onder meer omdat verschillende partijen navelstaren en een afwachtende houding aannemen. Leerlingen met psychische problemen en een fysieke of verstandelijke beperking zijn hiervan de dupe. De leerplichtambtenaar heeft een cruciale rol bij terugdringen aantal thuiszitters.
‘Wat je thuislaat, is mooi meegenomen’, is onder enthousiaste wandelaars als ik een gevleugelde uitspraak. Deze uitspraak herinnert mij er telkens aan dat er tal van spullen zijn die hartstikke handig zijn voor onderweg, maar opgeteld je rugzak tot een niet te tillen last maken.
De overheid moet de financiering van woningen voor starters vergemakkelijken. Het gebrek aan financieringsmogelijkheden zorgt er nu voor dat starters op de woningmarkt het moeilijk hebben.
Laatst in één-op-één-debatje van onze premier met zijn concullega Wilders, kreeg hij de vraag of hij niet een volger was i.p.v. een leider. Uhhh?
Een catch-22 is een paradoxale situatie waarin het onmogelijk is om een gewenste uitkomst te bereiken door tegenstrijdige regels. De term is ontleend aan een boek van Joseph Heller, waarin een militair van de luchtmacht onder een gevechtsmissie wil uitkomen door zich krankzinnig te laten verklaren. De arts vindt dat heel verstandig, waarmee bewezen is dat de militair niet krankzinnig is.
Ik woonde ooit een jaartje in New York. Via een kennis mag ik een dagje doorbrengen in de rechtszaal. Op deze dag zijn ze onder leiding van de rechter een jury aan het formeren. Dat duurt dagen. Als je vasthoudt aan je onschuld heb je recht op een jury. De Grondwet garandeert dat iemand dan alleen door zijn ‘peers’ oftewel zijn gelijken veroordeeld kan worden. Het gaat nu om een notoire gangster op Manhattan.
Minister De Jonge (VWS) stelt over een periode van drie jaar 950 miljoen euro ter beschikking voor de tekorten die gemeenten ervaren in de jeugdzorg. Daarbij gaf hij terecht aan dat alleen geld niet genoeg is om structurele oplossingen te vinden voor de tekorten. Gemeenten zullen ook anders moeten organiseren. De regio Zuidoost Brabant is daarmee al eerder voortvarend aan de slag gegaan.
Gemeenten hebben onafhankelijk onderzoek weten af te dwingen naar de financiële gevolgen van de Wet inburgering. Aanvankelijk wilde minister Koolmees (Sociale Zaken) geen onderzoek naar de invoerings-, uitvoerings- en programmakosten bij gemeenten. Reden voor de VNG-delegatie om eind mei de onderhandelingen met Koolmees af te breken. Zonder inzicht in financiële gevolgen – en voldoende dekking – weigeren gemeenten de verantwoordelijkheid voor nieuwe taken op zich te nemen.
Wij leerden onze kinderen al jong omgaan met geld. Omdat het budget vaak kleiner was dan hun wensen, moesten ze zelf keuzes maken. Op die momenten werd duidelijk dat de vrijheid om zelf te kiezen grenzen kent.
Het schuldhulpverleningsstelsel is – op wat lichtpuntjes na – een puinzooi. Als dat nog niet was aangetoond in de docuserie Schuldig, de kritische rapporten van de Nationale ombudsman, dan blijkt het zeker uit het rapport Aansluiting gezocht! van Berenschot.
In een vorige column schreef ik over de strijd van drie moeders om hun doodgeboren kindjes in de Basisadministratie te krijgen. Leefwereld dringt door tot systeemwereld, gelukt! Hier nóg een kijkje in leefwereld versus systeemwereld.
