Zeeuwse gemeenten zetten mes in jeugdzorgaanbieders

De dertien gemeenten in Zeeland hebben de stofkam door het aantal jeugdzorgaanbieders gehaald. In plaats van meer dan tweehonderd aanbieders, krijgen vanaf 2020 een kleine honderd aanbieders een contract.

Regionale ketens

‘Voorop staat dat kinderen sneller de juiste hulp op de juiste plek krijgen’, aldus de Goese wethouder Derk Alssema (jeugd, CDA), tevens voorzitter van de Jeugdhulpregio Zeeland. De schaal van Zeeland maakt het ondoenlijk om met tweehonderd aanbieders te werken, is inmiddels de ervaring van de Zeeuwse gemeenten. Daarom is in een nieuwe aanbesteding gekozen voor met name regionale ketens die jeugdzorg bieden. De gecontracteerde aanbieders mogen met onderaannemers werken. Het is daarmee dus niet gezegd dat alle aanbieders die nu buiten de boot vallen, het loodje leggen. ‘We hopen dat aanbieders nu beter gaan samenwerken in plaats van met elkaar concurreren. We verwachten hiermee een kwalitatief beter aanbod te krijgen.’  

Beter en doelmatiger

Financiële overwegingen lagen niet ten grondslag aan de keuze om het aantal aanbieders fors te verminderen, aldus Alssema. ‘We hopen wel met minder aanbieders beter en doelmatiger te kunnen werken.’ Dat zal tot kostenbesparing kunnen leiden. De Zeeuwse gemeenten, net zoals de meeste gemeenten, kampen met forse tekorten. ‘We geven 94 miljoen euro aan jeugdzorg uit en we krijgen van het rijk 74 miljoen euro.’ De tekorten kunnen niet worden verdisconteerd via de contracten. ‘We willen faire tarieven betalen. We willen niet teveel, maar ook niet te weinig betalen. We hebben gezocht naar een balans. Als we de tekorten zouden verwerken de tarieven, vallen aanbieders om en komt de continuïteit van jeugdzorg in gevaar.’ De lobby richting Den Haag voor meer rijksgeld wordt dan ook onverkort voortgezet. ‘Het financiële probleem is te groot om dat alleen als gemeenten op te kunnen lossen.’

Draagvlak

Volgens de wethouder is er draagvlak onder de aanbieders. ‘We hebben een transparant proces gevoerd en hebben voorafgaand aan de aanbesteding de aanbieders geconsulteerd.’ De kinderen in Zeeland die nu in een traject zitten, kunnen die afmaken. ‘We hebben een overgangstermijn van negen maanden ingebouwd. De gemiddelde duur van een traject is minder dan negen maanden.’ Kinderen hoeven dus niet tussentijds naar een andere zorgverlener.