Haagse VVD wil info taaleis in ‘lekker normaal Nederlands’

De Haagse raadsleden Judith Oudshoorn en Jan Pronk (beiden VVD) vinden dat de gemeente Den Haag bijstandsgerechtigden niet in het Turks en Arabisch moet informeren over de taaleis in de bijstand. ‘Er zijn wel meer groepen die moeite hebben met overheidscommunicatie. Waarom zou je dan deze twee groepen een voorkeursbehandeling geven?’

Geen ‘rechts, negatief chagrijn’

Oudshoorn wil met de uitlatingen geen ‘rechts, negatief chagrijn over de discussie uitstorten’, bezweert zij. ‘Beheersing van het Nederlands is niet alleen noodzakelijk voor werk maar ook voor school, gezondheid en opvoeding. Zoals er nu met de doelgroep wordt omgegaan door die in het Turks of Arabisch aan te spreken is stigmatiserend. Je schrijft die mensen op die manier af.’ In plaats daarvan vindt Oudshoorn dat het leren van de Nederlandse taal gestimuleerd moet worden door aanbod van taalles. ‘Gratis, van goede kwaliteit en toegankelijk. Dat is natuurlijk niet vrijblijvend. Er moet tegenover staan dat men zijn of haar best doet en de lessen afmaakt.’

Ongelijke behandeling

Volgens Oudshoorn is de Haagse gemeentewebpagina met informatie over de taaleis in het Turks en het Arabisch ook een voorbeeld van ongelijke behandeling. ‘De overheid bedient zich in de regel van wollig, superjuridisch taalgebruik. Je moet onderhand aan de universiteit hebben gestudeerd om daar iets van te begrijpen. Er zijn wel meer groepen die daar moeite mee hebben, bijvoorbeeld licht verstandelijk beperkten en laaggeletterden. Zij hebben ook recht op heldere communicatie.’

Niet te hoog gegrepen

Maar hoe moet het dan wel? Nederlands op niveau B1? Pictogrammen? Oudshoorn: ‘In lekker normaal Nederlands.’ Volgens het raadslid is dat niet te hoog gegrepen voor mensen die voor wie de taaleis nu juist relevant is omdat zij het Nederlands onvoldoende machtig zijn. ‘Het merendeel van de doelgroep van de taaleis bestaat uit statushouders. Zij krijgen Nederlandse taalles en ik verwacht dat zij zich in enige mate al behoorlijk kunnen redden. Dat is ook de verantwoordelijkheid van de nieuwkomer. Ik wil de zaak bezien in termen van kansen. Als je deze mensen in hun moedertaal aanspreekt, denk je vooral in termen van wat iemand niet kan. Dat is op de korte termijn gemakkelijk maar levert op de lange termijn helemaal niets op.’