Gemeente Bernheze wil statushouders kunnen weigeren
De gemeente Bernheze (Noord-Brabant) wil in uitzonderlijke gevallen aan de gemeente toegewezen statushouders kunnen weigeren. Dat was maandagavond unaniem de mening van de gemeenteraad en het college van burgemeester en wethouders.
De gemeente Bernheze (Noord-Brabant) wil in uitzonderlijke gevallen aan de gemeente toegewezen statushouders kunnen weigeren. Dat was maandagavond unaniem de mening van de gemeenteraad en het college van burgemeester en wethouders.
Psychiatrische problemen
De raad besprak een rapport van een onafhankelijk onderzoeksbureau na de dood van een 18-jarige inwoner van Bernheze. Die werd in april fietsend naar zijn werk in Oss doodgestoken door een 25-jarige vluchteling uit Sudan, die sinds februari in Bernheze was gehuisvest. Het Centraal Orgaan opvang Asielzoekers (COA) had Bernheze gevraagd de man te huisvesten. Maar al snel bleek dat de man psychiatrische problemen had.
Te zware klus
De gemeente vroeg het COA om informatie uit het medisch dossier van de man. Maar dat stuitte op de weigering van het COA, dat zich beriep op de privacywetgeving. De gemeente bleef zitten met vragen over de statushouder, maar was verplicht de man te huisvesten. En dat gebeurde ondanks het ontbreken van een diagnose, waarop een juiste keus voor huisvesting kon worden gebaseerd. Bovendien bleek al snel dat het begeleiden van deze man een te zware klus was voor de vrijwilligers van vluchtelingenwerk.
Weigeren
Alles bij elkaar genomen vinden raad en college dat een gemeente bij zo weinig informatie vanuit het COA een statushouder moet kunnen weigeren. De statushouder zit momenteel in voorarrest. Justitie is bezig met een strafrechtelijk onderzoek tegen hem. (ANP)
Uiteraard zal iedereen zeggen dat de tragische dood van Rik van der Rakt voorkomen had kunnen worden, als het COA uitvoeriger aan de gemeente Bernheze zou hebben gerapporteerd, als er een diagnose was gesteld van de problemen waar die Soedanese asielzoeker meer rondliep, als de begeleiding niet op de schouders van vrijwilligers van Stichting Vluchtelingenwerk zou worden geladen, als er niet zo zwaar geleund zou worden op de eigen verantwoordelijkheid van mensen om zelf hulp te vragen (lang niet iedereen kan die verantwoordelijkheid aan) en als er op tijd bekeken zou zijn of dat de statushouder überhaupt wel veilig losgelaten kon worden in de maatschappij.
Nu blijft er een echtpaar achter wat hun zoon verloren heeft en dat maak je nooit meer goed. Zo'n incident roept heftige emoties op, emoties die gretig misbruikt worden door politici die geen vluchtelingen willen opnemen in Nederland en alle buitenlanders allemaal over één kam scheren.
Over één kam scheren doet Jan ook maar meteen met alle psychiatrische patiënten. Enerzijds zijn er inderdaad mensen die op zichzelf wonen, maar beter af zouden zijn in een woongroep of instelling. Of dit voortkomt vanuit doorgeschoten bezuinigingen, of dat er ook een emancipatiebeweging aan ten grondslag lag om de 'gekkenhuizen in de bossen te sluiten en mensen in de wijk te huisvesten', daar wordt al jaren fel over gedebatteerd. Anderzijds zijn er nog genoeg mensen met een psychische beperking die geen gevaar of overlast voor hun omgeving geven.
Wat wil Jan nou eigenlijk zeggen met zijn opmerking, die voor sommigen kwetsend is? Moet iedereen met een psychische beperking per direct zijn of haar sociale huurwoning verlaten en gedwongen worden opgenomen in een psychiatrische inrichting? Als dat is wat Jan wil, dan mag hij een nieuwe stad op de heide laten bouwen om al die mensen van onderdak te voorzien, want psychische beperking of niet, ook mensen met een beperking hebben recht op een dak boven hun hoofd. Er zijn véél meer mensen met een psychische beperking dan Jan misschien zou denken, maar dat staat (gelukkig) niet op hun voorhoofd geschreven en zolang er geen overlast is, kan dat in stilte jaren voortduren.
Ik heb in mijn flat helaas van mensen die slecht geïnformeerd waren moeten horen dat ze knokploegen wilden afsturen op al hun buren met een psychische beperking. Dat was de heftige emotionele reactie nadat iemand zijn pillen niet had ingenomen, psychotisch was geworden en zijn flat in brand had gestoken. Ik begrijp de emotie en de zorgen om de veiligheid wel, maar dankzij mensen zoals Jan moet ik me met mijn Asperger-syndroom in de kast verstoppen, omdat ik anders ook een knokploeg voor mijn deur kan verwachten, terwijl ik zeker geen gevaar voor mijn omgeving ben.
Daarom mijn oproep: Laten we dit soort discussies met respect en beschaving blijven voeren. Eén dode die volledig willekeurig is neergestoken is al ellendig genoeg. We willen niet in de krant lezen dat ergens een knokploeg iemand heeft doodgeslagen op basis van roddels en leugens, hoop ik toch...