Drentse gemeenten niet in de fout bij aanbestedingseis

Vijf Drentse gemeenten staan volkomen in hun recht om bij aanbieders van Wmo en jeugdzorg een personeelslijst op te vragen, waarin onder meer opleidings- en beroepskwalificaties staan. Dat heeft de kortgedingrechter van de rechtbank Noord-Nederland recent bepaald.

Niet disproportioneel

De eis die Assen, Midden-Drenthe, Tynaarlo, Noordenveld en Aa en Hunze aan aanbieders stellen is niet in strijd met de Aanbestedingswet 2012 en de AVG. Ook is de eis niet disproportioneel, aldus de kortgedingrechter. GGZ Drenthe, Icare en De Trans hadden het kort geding aangespannen.

Cruciaal

De gemeenten hadden dit jaar vier aanbestedingen opengesteld. GGZ Drenthe, Icare en De Trans wilden zich inschrijven op twee aanbestedingen, maar waren het oneens met de eis om een personeelslijst van al het personeel te overleggen. De vijf gemeenten vinden het van ‘cruciaal belang dat de soms kwetsbare inwoners binnen de gemeenten zorg krijgen geleverd door geschikte en deskundige medewerkers’, aldus een passage uit het aanbestedingsdocument. Gemeenten moeten kunnen controleren of het personeel van de zorgpartijen met wie ze in zee gaat, over de gestelde opleidings- en registratie-eisen beschikken. Daarom willen ze een personeelslijst van alle inschrijvende partijen.

Controleplicht

Nadat GGZ Drenthe, Icare en De Trans al eerder bij de gemeenten, zonder succes, hun bezwaren tegen deze eis hadden geuit, trokken ze bij de kortgedingrechter aan de bel. Maar ook daar kregen ze geen voet tussen de deur. Volgens de rechter is het door gemeenten opvragen en beoordelen van opleidings- en beroepskwalificaties rechtmatig. Zonder die informatie te controleren kunnen de gemeenten ‘onvoldoende invulling geven aan hun in het kader van de Wmo en Jeugdwet opgedragen taken en aan hun aanbestedingsrechtelijke controleplicht’, aldus de rechter. Daarnaast weegt het belang van ‘veiligheid, gezondheid en welzijn van de zorgbehoevenden, voor welk belang de gemeentes als zorginkoper een wettelijke verantwoordelijkheid dragen’ zwaarder dan het privacybelang van de zorgverleners.