Berg administratie is zaak van gemeente

Door de transitie van jeugdzorg, Wmo en thuiszorg hebben gemeenten grotere administratieve lasten gekregen. Volgens sommigen is die last met wel 30 procent gegroeid. Staatssecretaris Van Rijn wijt dit aan opstartproblemen en arbeidsintensieve maatwerkoplossingen. Ook wijst hij erop dat gemeenten zelf de hand hebben in de wijze van afhandeling.

Noodklok

Vorig jaar luidden betrokken instanties de noodklok over het effect van de transities op de administratieve lasten voor gemeenten. ‘Gebrek aan regie en een wildgroei aan bureaucratische regels bij de transitie in het sociaal domein kosten zorginstellingen tot 30 procent extra aan administratieve inspanningen,’ zei directeur Henk van den Broek van zorgaanbieder Pluryn .
 
Opstartproblemen 

Op Kamervragen van de SP verklaart Staatssecretaris Van Rijn nu dat de extra administratielast onder andere te maken heeft met opstartproblemen. ‘Het is inherent aan grote stelselwijzigingen dat de vernieuwing in de uitvoering tijd nodig heeft om zich in te regelen,’ legt Van Rijn uit. ‘Aanbieders moeten met meerdere financiers (gemeenten) afspraken maken. Gemeenten en aanbieders zijn nog op zoek naar de meest optimale selectie-modellen die integrale hulpverlening en ondersteuning op een doelmatige wijze kunnen faciliteren.’

Chaotisch

Ook ambtenaren klaagden over de impact die de transities op hen en op de burger had. In een onderzoek van Binnenlands Bestuur onder ruim duizend ambtenaren stelt een op de drie dat de Wmo 2015 een negatieve impact heeft op de dienstverlening aan burgers, terwijl minder dan een op de vijf ambtenaren daar wel positief over is. De overheveling van taken is volgens ruim twintig procent van de ambtenaren ‘stroef’ tot ‘chaotisch’ verlopen. Een kwart van de ambtenaren vindt dat de transities ‘enigszins stroef’ zijn verlopen. 

Adequate keuzes
Van Rijn wijst erop dat de gemeente het proces grotendeels in eigen hand heeft. ‘De mate van administratieve lasten worden vooral in de uitvoeringspraktijk bepaald; het is aan gemeenten en zorgaanbieders om zich hiervan bewust te zijn en adequate keuzes te maken. (…) De hulpvraag is afhankelijk van de kenmerken van de persoon en diens situatie en zal als regel dan ook veelal per cliënt verschillen. Gemeenten hebben om die reden beleidsvrijheid in de wijze waarop zij maatwerk bieden aan de cliënt. Beleidsruimte sluit het slim organiseren van bedrijfsvoeringprocessen, met zo min mogelijk administratieve lasten, het gebruik maken van standaarden, geenszins uit.’