Arbeidstoeleiding statushouders vooral gericht op man

Gemeenten zijn in het kader van de Participatiewet vooral bezig met de vraag hoe een gezin van statushouders snel financieel onafhankelijk kan worden. Dat heeft tot onbedoeld effect dat ondersteuning hierbij zich vooral richt op mannen, die vaak als meer kansrijk op de arbeidsmarkt worden gezien.

Belemmeringen

Dat blijkt uit een onderzoek naar vrouwelijke statushouders en gemeenten over kansen en belemmeringen bij arbeidstoeleiding, uitgevoerd door het Kennisplatform Integratie en Samenleving (KIS). Doordat de arbeidstoeleiding zich vooral op mannen richt, kan het lijken alsof de vrouwen geen belangstelling hebben om te werken. Dat beeld is onjuist, stellen de onderzoekers. Want uit de interviews met vrouwelijke statushouders die de onderzoekers hielden komt juist naar voren dat zij bijna allemaal willen werken.

Geen ondersteunend netwerk

Het feit dat de arbeidstoeleiding door gemeenten zich in eerste instantie richt op de mannen is niet de enige reden dat vrouwelijke statushouders moeilijker aan het werk komen. Andere redenen zijn dat als men nog druk bezig is met een proces van gezinshereniging of de inburgering, er doorgaans weinig ruimte is om zich te oriënteren op leren en werken in Nederland. En het ontbreekt de vrouwelijke statushouders vaak aan een ondersteunend netwerk.

Gezin op de rit

Uit de interviews komt naar voren dat vrouwelijke statushouders in het begin nauwelijks toekomen aan de vraag hoe zij hun eigen toekomst in Nederland zien. Dit komt niet alleen omdat zij nog maar kort in Nederland wonen, maar ook omdat hun aandacht in eerste instantie uitgaat naar de vraag hoe andere gezinsleden – partner en kinderen – een goede start kunnen maken. Ze zijn druk bezig met het op de rit krijgen van het gezin: de kinderen veilig en naar school en de partner naar werk.

Vaardigheden
Wel worden de vrouwen tegelijkertijd aangesproken op hun plicht om werk te zoeken, want de vluchtelingengezinnen ontvangen doorgaans in het begin een bijstandsuitkering. Maar het ontbreekt de vrouwen dan nog vaak aan een duidelijk beeld van hun eigen vaardigheden en hoe zij die kunnen inzetten op de Nederlandse arbeidsmarkt. De huidige voorlichting en begeleiding door gemeenten is volgens KIS lang niet altijd voldoende om hen op weg te helpen naar betaald werk.

Wachten

Ook wil een deel van de vrouwen liever wachten met betaald werk totdat ze voldoende Nederlands spreken of tot de kinderen wat ouder zijn. Dat levert echter later problemen op, omdat de ondersteuning die deze vrouwen in het begin aangeboden krijgen, op latere momenten mogelijk niet meer beschikbaar is.