Amsterdam weigert vergoeding hulphond

Het stadsbestuur van Amsterdam wil geen hulphond vergoeden aan een autistische vrouw. Zij heeft een rechtszaak aangespannen. Tientallen gemeenten vergoeden een hulphond wel via de Wmo of de Jeugdwet.

Kostbare hulp

De vrouw heeft sinds haar 21e een Wajong uitkering. De gemeente voorziet haar van onder meer ambulante hulp en aangepast vervoer. Daarmee vindt de gemeente dat ze voldoet aan de doelstelling van de Wmo: ervoor zorgen dat mensen zichzelf kunnen redden en kunnen deelnemen aan het sociale leven. Die kostbare hulp zou Amsterdam zich kunnen besparen als ze de vrouw een hulphond zou geven, vindt zij zelf. En niet alleen de hulp, ook de uitkering.

Zelfvertrouwen

Zorgverzekeraars vergoeden honden voor mensen met lichamelijke beperkingen (ADL-hond), signaalhonden en blindengeleidehonden. Hulphonden voor mensen met psychische stoornissen moeten vanuit de Wmo of Jeugdwet worden bekostigd. De opleiding van zo’n hulphond kost rond de 19.000 euro en duurt ongeveer twee jaar, plus acht jaar ondersteuning. ‘Iemand met een autisme spectrum stoornis krijgt meer zelfvertrouwen. De assistentiehond merkt dat de stress en angst oplopen, eerder dan de vrouw dat zelf in de gaten heeft, en kan die in belangrijke mate wegnemen’, stelt bestuurssecretaris Joep Mourits van de Bultersmekke Assistancedogs op, dat jaarlijks 75 tot 100 hulphonden opleidt. Het Amsterdamse college wil de vrouw geen hulphond toekennen omdat de meerwaarde van een hulphond niet wetenschappelijk vaststaat. Het eigen Indicatieadviesbureau Amsterdam stelde dit voorjaar in een advies dat de vrouw gebaat zou zijn bij een hulphond.

Kost gaat voor baat uit

Amsterdam doet bij de afwijzingen, er zijn er meer, zichzelf en haar burgers tekort, vindt Mourits. Volgens hem zijn individuele hulp en uitkeringen vaak duurder dan een assistentiehond. Als je de opleiding van een assistentiehond uitsmeert over zijn levensduur, dan kost deze 24/7 begeleiding de gemeente nog geen 2.000 euro per jaar. Daarnaast kun je besparen op andere voorzieningen.’ Naast de voordelige psychologische effecten van een hulphond, zien veel gemeenten hulphonden ook om deze (financiële) reden zitten, ervaart Mourits. ‘Zij redeneren dat de kost voor de baat uitgaat. We doen nu zaken met zo’n tachtig gemeenten. Grote gemeenten als Arnhem, Leeuwarden en Den Haag en kleinere als Helmond, Tynaarlo en Brummen. Sinds kort is Utrecht door de bocht. Arnhem heeft al verschillende assistentiehonden vanuit de Wmo bekostigd.’

Goede oplossing

Ook Etten-Leur vergoedt hulphonden als dat nodig is.  ‘We zijn er trots op dat we maatwerk leveren als dat nodig is’, zegt wethouder Frank Vrolijk (gezondheid en maatschappelijke ondersteuning, VVD). Wmo-consulenten in de Brabantse gemeente gaan het gesprek aan met hulpbehoevende inwoners als een hulphond de beste hulpoplossing lijkt. Vrolijk: ‘We hebben dit jaar voor twee hulphonden de training bekostigd. De Wmo-consulenten constateerden dat deze mensen zo geïsoleerd waren geraakt dat er eigenlijk 24 uur per dag en zeven dagen in de week hulp gegeven zou moeten worden. Dat was niet te doen. We hebben de hulpvraag gewogen en toen kwamen we tot de conclusie dat een hulphond een goede oplossing kon zijn.’

Drommen

De gemeente is niet bang dat er straks drommen Etten-Leurders op de stoep staan voor een hulphond. Vrolijk: ‘Iedere aanvraag beoordelen we namelijk op dezelfde manier. Als een hulphond de beste oplossing is, dan wordt het een hond. We gaan de beste oplossing natuurlijk niet uit de weg.’

De bestuursrechter in Amsterdam doet een dezer dagen uitspraak over het verzoek om een hulphond.

Lees het hele artikel in Binnenlands Bestuur nr. 20 van deze week (inlog)