700 miljoen euro nodig voor sociaal domein

De decentralisaties en de gemeentelijke bezuinigingen op begeleiding, beschermd wonen en opvang hebben ‘volstrekt onaanvaardbare’ gevolgen. Het kabinet moet structureel 700 miljoen euro extra voor het sociaal domein aan gemeenten ter beschikking stellen.

Dat stellen de RIBW Alliantie en Federatie Opvang in een brief aan de Tweede Kamer. De 0,7 miljard is het bedrag dat het rijk in 2015 heeft bezuinigd toen het de begeleiding vanuit de Algemene wet bijzondere ziektekosten (Awbz) naar de Wmo 2015 – en daarmee naar gemeenten – overhevelde. De Tweede Kamer moet bij de begrotingsbehandeling van VWS bij de minister aandringen om dat bedrag aan gemeenten ter beschikking te stellen voor het sociaal domein, vinden beide organisaties. De Kamer behandelt de begroting eind deze maand.

Toename dakloosheid

‘Er is een gevaarlijk gebrek aan plaatsen voor vrouwen en kinderen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Teveel mensen met een ernstige psychische aandoening staan op eindeloze wachtlijsten voor beschermd en begeleid wonen’, stellen de RIBW Alliantie en Federatie Opvang in hun brief aan de Kamer. ‘Woningcorporaties signaleren dat mensen met ggz problematiek onvoldoende hulp krijgen om zich als goed huurder waar te maken. Er is een onvoorstelbare toename van het aantal dakloze mensen, in tijden waarin miljarden euro’s op de rijksbegroting overblijven.’

Minder begeleiding

Vrijwel alle (centrum)gemeenten hebben een groot tekort op hun begroting voor het sociaal domein, stellen de RIBW Alliantie en de Federatie Opvang verder. ‘Voor een behoorlijke uitvoering van de Wmo, Participatiewet en wet Gemeentelijke Schuldhulpverlening is veel meer geld nodig dan gemeenten van het rijk ontvangen.’ Door gemeentelijke bezuinigingen krijgen cliënten onder meer minder uren begeleiding, er worden kortdurende beschikkingen afgegeven en er is nauwelijks tot geen onafhankelijke cliëntondersteuning voor mensen die van opvang of beschermd wonen gebruik willen of moeten maken. Dit leidt tot ‘meer dakloze mensen op straat, meer huurders in begeleid wonen die bij gebrek aan dagbesteding en begeleiding risico lopen te ontsporen, meer kinderen en gezinnen in onveiligheid en meer werk voor de politie en crisisdiensten’, stellen beide organisaties.