Hoewel leren de corebusiness van het onderwijs is, zijn scholen over het algemeen geen lerende organisaties. Dat valt op te maken uit het rapport ‘De staat van het onderwijs’, dat 11 april uitkwam.
Een winkel is al lang geen plek meer om alleen spullen te kopen. Je kunt er een kopje koffie drinken, een hapje eten, je kleren wassen of spullen laten repareren. Grenzen vervagen, niet alleen tussen horeca en detailhandel, ook tussen detailhandel, dienstverlening, ambacht en leisure. Dit is de trend van blurring.
Veel overheden wachten op het in werking treden van de Omgevingswet, maar of en wanneer deze gaat komen is nog steeds een groot vraagteken. De uiteindelijke Omgevingswet vraagt van de overheden om een nieuwe manier van werken. Met als uitgangspunten minder en overzichtelijke regels, meer ruimte voor initiatieven, lokaal maatwerk en vertrouwen.
Met verwondering heb ik het Tijdschrift voor Bouwrecht van maart jl. gelezen. Hierin wordt verslag gedaan van de jaarvergadering van het Instituut voor Bouwrecht met als thema: het Omgevingsplan. De vergadering werd geopend met een inleiding over recht en literatuur. Ik las het volgende:
Je hebt er niets aan maar het is wél een leuk onderzoekje. RTL Nieuws heeft van alle rijkswegen en provinciale wegen berekend hoe gevaarlijk ze zijn. Van al die wegen zijn de ongelukken geteld, en hoeveel mensen daarbij overleden of gewond raakten. Daarom weten we nu dat de A200 van Amsterdam naar Zandvoort hartstikke gevaarlijk is. Voor een veilig dagje strand kun je beter eerst de A10 pakken, dan de A4, bij Hoofddorp eraf, en dan sukkelen over de N201 naar Zandvoort. Nadeel van deze omweg is wel dat je er dan drie keer zo lang over doet…
Nederland is relatief gezien niet rijk aan delfstoffen, toch zit er genoeg onder de grond wat de moeite waard is. De winning van steenkool, gas, zout en olie heeft het landschap ingrijpend beïnvloed. Veel delfstoffen zijn van nationaal strategisch belang. Daarom is de besluitvorming over het gebruik van de diepe ondergrond (vanaf 500m diepte) belegd bij het rijk.
De druk op de Randstad is groot, maar daarbuiten is plek genoeg om extra woningen te bouwen. Door daar te investeren in infrastructuur en cultuur, wordt alles binnen in een uur reizen een interessant woonalternatief voor wie werkt in de Randstad.
Wat maatschappelijk vastgoed anders maakt dan winkels en kantoren is dat het tot stand komt in een politiek debat en met belastinggeld wordt betaald. De burger mag er dus iets van vinden. Ondanks dat er in lokale verkiezingsprogramma’s veel staat over zorgvastgoed, scholen, buurt- en cultuurhuizen, valt er in verkiezingstijd weinig over dit vastgoed te kiezen. Hoe komt dat?
De Raad van State maakte onlangs een eind aan een slepende discussie tussen burgers en bestuur. Onderwerp: windmolens. De door het rijk geplande wieken in de Drentse gemeenten Aa en Hunze en Borger-Odoorn mogen ondanks lokaal verzet toch worden geplaatst. Aan de politieke component wil de Raad van State zich uiteraard niet wagen, motiveert zij haar besluit, maar de inspraak is volgens de rijksprocedures verlopen. En dus kon de afdeling bestuursrechtspraak niet anders dan haar fiat geven.
Eind vorig jaar heeft de Hoge Raad een belangrijke uitspraak gedaan over de in artikel 3.1 lid 4 Wro opgenomen legessanctie. Het ging om een aanvraag waarbij moest worden afgeweken van het geldende bestemmingsplan voor de bouw van een woning. Een geval van artikel 2.1, lid 1, onder c Wabo dus.
De komende decennia zijn honderdduizenden nieuwe woningen nodig. Tegelijkertijd zijn er door klimaatverandering toenemende hitte- en waterproblemen in en om de steden. Door te bouwen mét de natuur kunnen we deze uitdagingen het hoofd bieden.
Vorige week heb ik een gastcollege over de Omgevingswet gegeven aan 5 VWO leerlingen in Roermond. De betreffende middelbare school nodigt mensen uit de praktijk uit om over hun beroep of passie te vertellen bij het vak Algemene Wetenschappen. De bedoeling is de algemene ontwikkeling van leerlingen te bevorderen en ze te laten wennen aan het volgen van colleges.
De Commissie Aanpassing Belastingstelsel (CAB) komt met een heel scala aan aanpassingen voor de waterschapsbelasting. Uitkomst van alle voorstellen is dat burgers en boeren meer gaan betalen, terwijl veel bedrijven juist goedkoper uit zijn.
Onlangs werd bekend dat China de grenzen sluit voor Europees plastic afval. Wat nu te doen met steeds grotere wordende plastic afvalberg? Afvalverwerkers willen dat een groter deel van het gescheiden plastic verbrand wordt, maar dit kan toch niet de bedoeling zijn.
Roep in overheidsland momenteel voor de grap eens heel hard ‘hoe gaan we met de Omgevingswet?!’ Ik durf te wedden dat hardgrondig gekreun en somber gemompel je ten deel valt. Ook zullen sommige collega’s je met een ‘je ne sais quoi’ blik aankijken want …‘ils ne savent quoi’.
