De zeespiegel stijgt sneller dan eerder werd gedacht. Het KNMI zocht uit hoe hoog de zeespiegel 'maximaal' kan stijgen in de 21e eeuw als de opwarming van de aarde en de CO2-uitstoot niet worden verminderd. Wat zou de zeespiegelstijging kunnen zijn als alles tegen zit? En hoe ziet de Nederlandse kustlijn er uit in 2050?
Op het internet stond een blog van een voormalige griffier die er moeite mee had dat raadsgriffiers hebben gereageerd op de consultatieversie van het Omgevingsbesluit. Een griffier zou geen invloed moeten willen uitoefenen op de inhoud en dus ook niet op de inhoud van een wet. Hij of zij zou slechts een ‘postbode’ moeten zijn. Reden: de dynamische samenleving is aan zet. Gemeenteraden en bijgevolg griffiers moeten dan hun plaats weten en geen grote broek aantrekken.
Ik ben een echte grootgebruiker van het openbaar vervoer in Nederland. Zowel privé als zakelijk maak ik er zoveel als mogelijk is gebruik van. Mijn kinderen zijn gewend geraakt aan windige perrons, stress bij het overstappen en onbekende ontmoetingen met andere reizigers.
De verklaring van geen bedenkingen (vvgb) keert niet terug in de nieuwe Omgevingswet. Daardoor wordt de invloed van de gemeenteraad op het toekomstige omgevingsplan behoorlijk ingeperkt.
Het stelsel van omgevingsdiensten staat stevig overeind, levert kwaliteit en is niet meer weg te denken bij de uitvoering van taken op het gebied Vergunningverlening, Toezicht en Handhaving (VTH). De robuuste uitvoeringspraktijk werp haar vruchten af.
Godfried Bomans schreef ooit een sprookje dat ‘de Waaiman’ heet. De Waaiman vliegt hoog boven de wolken en heeft plezier in zijn leven. Hij draagt over zijn schouder een zak en daar zitten alle winden in: de frisse westenwind, de kille noordenwind, de sombere oostenwind en de zachte zuidenwind. De Waaiman doet zijn werk met plezier.
Demissionair minister Schultz van Haegen kondigde onlangs in een interview met Binnenlands Bestuur aan dat de invoering van de Omgevingswet wordt uitgesteld. Is dit een zegen of juist een extra zorg voor professionals die betrokken zijn bij Ruimtelijke projecten?
Van een Provincie bestuur verwacht ik een open en constructieve houding op het moment dat een belangrijke economische sector binnen je provincie te maken heeft met een crisis. Dan moet je je niet verschuilen achter kreten zoals 'daar gaan we niet over' of 'het is niet onze verantwoordelijkheid'. Nee dan neem je een pro actieve houding aan en ga je in gesprek met vertegenwoordigers binnen de sector en de organisaties op welke wijze je als Provinciebestuur de sector daar waar mogelijk kan ondersteunen.
Vorig jaar heb ik bijna veertig mensen geïnterviewd over de staat van het beheer in Nederland. Aanleiding was mijn verbazing over het feit dat de wereld van het beheer zo anders werkt dan de wereld van de ruimtelijke ordening waaruit ik kwam. Ik miste de opinion leaders en het debat in de beheerwereld.
Een nieuwe kans voor het hervormen van de financiële sector en economie dient zich aan in Amsterdam met het grote aanbod van Airbnb, deelfietsen en steeds minder ruimte voor gewone mensen. Amsterdam wordt daarnaast steeds meer een serieuze post-Brexitlocatie waar financiële bedrijven een nieuwe plek zoeken voor hun Europese hoofdkantoor.
Stel dat in de gemeentelijke pers verschijnt dat het college van B&W een heel belangrijk besluit heeft genomen, namelijk een visie voor een bepaald deel van de stad waarbij meerdere grote partijen betrokken zijn. Alle neuzen in één richting: een prestatie van formaat. Dan schrik je wel even als buurtbewoner als je tot dan toe van niets wist. In dit geval was er wel een informatieavond georganiseerd, maar die was de buurtbewoners niet opgevallen.
Je druk maken over klimaatakkoorden en over wereldleiders die afspraken daarover opzeggen, maar zelf nauwelijks inspanningen verrichten om de wereld om ons heen duurzamer te maken? Dan heb je als overheid geen recht van spreken.
Beheer kan een cruciale rol spelen bij de stedelijke transitie. Maar dan moet er wel een einde komen aan de ingetogenheid en versnippering die dit domein eigen is.
Bij de voorbereiding van een aantal Bouwstenen-bijeenkomsten over de bedoeling van maatschappelijk vastgoed, flitste het door mijn hoofd: eigenlijk zijn we bezig met een grote ruimtelijke reshuffle; misschien nog wel groter en in een straffer tempo dan ik me tot dan realiseerde. We doen vrijwel alles ergens anders.
De kogel is door de kerk. Na maandenlange geruchten geeft nu ook minister Schultz van Haegen van Infrastructuur & Milieu in dit nummer van Binnenlands Bestuur toe dat de Omgevingswet niet per 1 juli 2019 zal worden ingevoerd. Het wordt later. Hoeveel later maakt ze deze zomer nog bekend.
