Een fascinerende paradox: terwijl onze bewegingsruimte flink is ingeperkt, leven we nauwer samen dan ooit te voren. Vanwege de verbondenheid die we voelen nu we een gezamenlijke, onzichtbare vijand hebben, maar ook omdat we ons, door die vijand, opstellen als de allerbeste buur die je je maar kan wensen.
Je zag het maanden aankomen, toch kwam het onverwacht. Tijdens de piek van het aantal corona-opnames in de ziekenhuizen werd de invoering van de Omgevingswet weer eens uitgesteld.
Nu het Corona-virus onze klassieke economie abrupt stillegt, is het een interessant moment om na te denken over alternatieven voor onze fragiele wereldeconomie. Over een hervorming waarmee we ons minder afhankelijk maken van vervuilende mondiale werkwijzen en de grilligheid van financiële systemen.
Vanmorgen– ik had mijn ogen net open – kreeg ik via Whats app door dat de Omgevingswet toch niet per 1 januari 2021 in werking treedt. Uitstel, geen afstel, volgens de minister. De oorzaak is dat het DSO er niet klaar voor is. Het excuus zijn de vertragingen vanwege de coronacrisis. Gelukkig, dacht ik. Haastige spoed is zelden goed, ook bij deze wetgeving. Jammer dat er zo’n crisis voor nodig is om tot dit besluit te komen.
De corona-crisis heeft een enorme impact, ook op woningcorporaties. Gezondheid van medewerkers en huurders staat natuurlijk voorop. De eerste dagen was iedereen druk bezig om veilig in bedrijf te blijven. Ondertussen krijgt de economie rake klappen.
‘Ik ben toe aan goed nieuws!' zei de radiopresentator vanmorgen. Bij deze geef ik er gehoor aan: goed nieuws voor wie participatie in een vroeg stadium een warm hart toedraagt.
Om mensen iets te laten kopen, is het voor winkeliers belangrijk om alles zo gemakkelijk mogelijk te maken. Gemakkelijke bereikbaarheid hoort daar bij, en in de marketing wordt dan ook vaak over winkels geroepen: ‘Locatie, locatie, locatie!'
In een eerdere column schreef ik over het verband tussen wonen en gezondheid. Dat verband was er al lang. Langer thuis blijven wonen is een belangrijk zorg- en woononderwerp.
Energietransitie en klimaatadaptie: twee werelden van verschil… of toch niet? U en ik zien deze domeinen vanuit onze professies weliswaar als afzonderlijke gebieden, en dat zíjn ze feitelijk ook, maar voor de gemiddelde bewoner is de scheidslijn een stuk minder zichtbaar.
Ruim twee jaar werkte Purmerend aan het aardgasvrij maken van vijfennegentig jarenzestigwoningen in de wijk Overwhere. Alles trok de gemeente uit de kast. De programmacoördinator betrok met zijn staf een modelwoning in de wijk. De installatie van de warmte-set kregen de huiseigenaren in het kader van het Programma aardgasvrije wijken volledig vergoed (tot de inductiepannen aan toe). Ook de overige aanpassingen in de woningen coördineerde en betaalde de gemeente.
Tijdens de Bouwstenen-jaarbijeenkomst hadden we een mooie publicatie waarin bestuurders van gemeenten en scholen hun steun uitspraken voor het openbaar maken van het energiegebruik, om te beginnen bij hun eigen vastgoed. Goed idee.
Denkend aan de eeuwenoude Amsterdamse grachten en haar even zo oude kades is het woord ‘innovatie’ misschien niet het eerste wat te binnenschiet. Tóch zijn het deze oude kades waarbij de gemeente Amsterdam met een nieuwe manier van aanbesteden zorgt voor innovatie.
Gemeentelijk afvalbeleid is vaak gericht op grootschalige verwerking, hetzij verbranden, hetzij recyclen van afval. Maar vergeet ondertussen de kleintjes niet.
Het loopt al jaren niet lekker binnen jullie relatie. Aan goede wil geen gebrek, maar de vonken spatten er bepaald niet van af. Hoewel: de laatste tijd knettert het regelmatig en blijft het niet bij verbaal geweld.
Door de geplande (maar nog niet zekere) invoering van de Omgevingswet per 1 januari 2021 lopen gemeenten straks veel inkomsten uit leges mis. Dat kan verregaande gevolgen hebben voor de begroting van 2021.
