Je druk maken over klimaatakkoorden en over wereldleiders die afspraken daarover opzeggen, maar zelf nauwelijks inspanningen verrichten om de wereld om ons heen duurzamer te maken? Dan heb je als overheid geen recht van spreken.
Beheer kan een cruciale rol spelen bij de stedelijke transitie. Maar dan moet er wel een einde komen aan de ingetogenheid en versnippering die dit domein eigen is.
Bij de voorbereiding van een aantal Bouwstenen-bijeenkomsten over de bedoeling van maatschappelijk vastgoed, flitste het door mijn hoofd: eigenlijk zijn we bezig met een grote ruimtelijke reshuffle; misschien nog wel groter en in een straffer tempo dan ik me tot dan realiseerde. We doen vrijwel alles ergens anders.
De kogel is door de kerk. Na maandenlange geruchten geeft nu ook minister Schultz van Haegen van Infrastructuur & Milieu in dit nummer van Binnenlands Bestuur toe dat de Omgevingswet niet per 1 juli 2019 zal worden ingevoerd. Het wordt later. Hoeveel later maakt ze deze zomer nog bekend.
Minister Kamp heeft de wettelijke verplichting voor gasaansluitingen laten vervallen. Hij legt nu de keuze voor gasloze nieuwbouwwijken bij gemeenten neer.
De omgevingswet gaat meer dan 20 wetten en honderden regelingen vervangen op het vlak van de fysieke leefomgeving. In 2016 zijn de eerste stappen naar buiten gezet om deze nieuwe wet op te tuigen. Vereenvoudiging is daarbij het motto.
Tijdens de verkiezingsdebatten was er amper aandacht voor het thema wonen, terwijl de demografie ingrijpend verandert. Vergrijzing, verstedelijking en culturele vermenging maken het belangrijk een goed woonklimaat te organiseren.
De kantorenmarkt is net bekomen van de ene crisis en de volgende crisis dient zich alweer aan. Tijdens de economische recessie was leegstand haast synoniem met de term kantoren. Het leek er op sommige locaties bijna op of alle kantoren (deels) te huur stonden. De markt en ook gemeenten trokken hun handen af van alles wat met kantoren te maken had.
Aardgas zal om zowel milieuals veiligheidsredenen de komende jaren een steeds kleinere rol gaan spelen in onze energievoorziening. Maar of warmtenetten nu wel echt het meest ideale alternatief zijn?
Vraag de ambtelijke top in gemeenteland wat de agenda bij de lokale overheden in de nieuwe collegeperiode het meest gaat bepalen en je krijgt als weinig verrassend antwoord: het sociaal domein. Dat was en blijft dus zo.
Ineens was ik het zat; het zitten. Ik zit aan het ontbijt, op mijn werk, in de trein, tijdens vergaderingen en ’s avonds aan de warme hap. Mijn beweging bestaat voornamelijk uit praten, typen en het me verplaatsen van de ene zitplaats naar de andere. Ter compensatie ren ik ook weleens een rondje, maar dat mag eigenlijk geen naam hebben.
De afgelopen tien jaar ben ik als vrije-uitloopambtenaar betrokken geweest bij allerlei interventies in de stedelijke ontwikkeling in Rotterdam en heb zo alle verschillende aspecten leren kennen. Uit de experimenten komt zowel de worsteling binnen de overheid als de confrontatie tussen het oude ‘regime’ en de nieuwe praktijken scherp naar voren.
Het klinkt zo mooi, het grootschalig recyclen van luiers. Begin mei lanceerden verschillende afvalverwerkers samen met de industrie en rijksoverheid een initiatief om dit grootschalig mogelijk te maken.
De beste stuurlui staan aan wal. Als Rotterdamse kan ik natuurlijk makkelijk roeptoeteren dat de kolencentrales en de raffinaderijen in de Rotterdamse haven maar moeten sluiten. Liever ben ik lokaal geworteld aan de slag met raciaal economische en ecologische bewegingen en start ups die zeggen: Stop met vervuilen. Gebruik restwarmte, reduceer CO2-uitstoot, bespaar energie.
De startnota NOVI stelt vier strategische opgaven centraal die de belangen van meerdere overheden raken. Voor stedelijke regio’s waar complexe opgaven en belangen samenkomen is een meerschalige integrale visie nodig.
