Over de noodzaak van een politiek bestuur voor de waterschappen bestaan twijfels. Velen weten niet wat een waterschap doet en hebben geen idee van de belangen die achter de ‘water’-vraagstukken schuil gaan. De verkiezingen bieden een kans dat duidelijk te maken.
‘Dit is geen democratie, maar een oproep tot gebed’, twitterde oud-minister Plasterk in reactie op een interview van de Amsterdamse wethouder Marieke van Doorninck in Het Parool. Daarin pleitte ze voor een ambitieus lokaal klimaatakkoord. ‘We vragen aan Amsterdammers: Hoe doen jullie mee? We willen niet opleggen hoe het moet. Dat het moet, staat vast. Hoe we het doen, gaan we samen bedenken.’
Bouwen, bouwen, bouwen. Gemeentepolitici buitelen over elkaar. Tot soms veertien jaar wachten op een huurwoning is niet niks. De ‘inclusieve’ samenleving stelt eisen. Elke jonge, oude, rijke, hoofddoekdragende, studentikoze, werkloze, alleenstaande, lhbtiqapc, polyamoreuse of ander type bewoner moet een passend huis kunnen vinden. Lage rente en dure stadsbouw zou de prijs opjagen.
Bedrijven moeten zelf zorgdragen voor het afvoeren van hun afval. Maar voor de overheid is bedrijfsafval belangrijk omdat er eisen zijn gesteld aan afvalscheiding: voor huishoudelijk en bedrijfsafval 75 procent in 2020. Bovendien staat er bij veel bedrijven in de vergunning van gemeenten of provincies hoe met het afval wordt omgegaan.
Steeds luider klinkt de roep om nieuwe scholen. De behoefte daartoe bleek al eerder uit de opkomst van particuliere scholen en studiebegeleiding, maar de signalen worden steeds luider en komen uit alle hoeken en gaten. Ook uit die van economen.
Om de bevolkingsgroei op te vangen zijn in 2030 een miljoen nieuwe woningen nodig. Directeuren van grote bouwbedrijven toonden zich onlangs sceptisch: dat getal gaat niet worden gehaald, en dat komt vooral door de overheid. Die maakt te weinig plannen.
‘Rijk zakt voor lakmoesproef omgevingsbeleid’, kopte Binnenlands Bestuur een maand geleden. Aanleiding was de analyse van de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur van de Nationale Omgevingsvisie (NOVI).
Het mooie van afval vind ik het brede aspect. In afval zit van alles, levenscyclusanalyse (met CO2-belasting), financiën, techniek, de wet, bestuur, management, psychologie en sociologie - om maar eens wat te noemen.
Gebouwen moeten van het aardgas af om de landelijke klimaatdoelstellingen te halen. Het klimaatakkoord is daar duidelijk over. De gasaansluitplicht voor nieuwbouw is afgeschaft, maar een goed instrumentarium om de bestaande bouw van het gas af te halen, ontbreekt. En dat wringt bij gemeenten.
De groei van elektrisch rijden komt nu echt op gang. Het aanbod van elektrisch auto’s groeit hard en de prijs daalt. De grote flessenhals voor de transitie naar elektrisch rijden wordt daarmee de openbare laadinfrastructuur. Zonder goede laadinfrastructuur zullen we onze klimaatdoelen niet realiseren. Dit geldt voor zowel personenvervoer als voor veelrijders als taxi’s en stadsdistributie.
Al maanden zijn tientallen organisaties en honderden mensen bezig met de uitwerking van het klimaatakkoord. Onze regering wil via klimaattafels namelijk het klimaatakkoord invullen.
De berichten over financiële malaise van corporaties zijn talrijk. Verduurzaming wordt door het WSW onhaalbaar geacht als de verhuurdersheffing niet wordt gehalveerd. Utrechtse woningcorporaties zien de bouw van sociale huurwoningen inzakken.
Het stimuleren van duurzaam gedrag is niet altijd even makkelijk. De huidige praktijk lijkt soms op een klassieke Western. Met politieke cowboys op stokpaardjes die wild om zich heen twitteren in hun strijd om de reeds lang verloren koppositie in de milieurevolutie weer te heroveren.
Laatst vroeg iemand wat de grootste winst van de Omgevingswet eigenlijk is. Volgens mij zit die in het spreken van dezelfde taal en het gebruiken van dezelfde instrumenten (beleidscyclus). In de praktijk zie je ook dat mensen met elkaar het gesprek aangaan, die eerder nooit met elkaar spraken.
De auto neemt teveel schaarse ruimte in in steden. Minder auto, meer ruimte voor voetgangers en fietsers en schone lucht. Daarover zijn vriend en het vijand het met elkaar eens. Gemeenten willen hun bewoners en bezoekers verleiden om op een andere manier binnen en naar de stad te reizen door hogere parkeertarieven te rekenen.
