Volgens de Woningwet sturen gemeenten (woning)corporaties aan met de gemeentelijke woonvisie. Het is de wettelijke basis voor hun samenwerking. Gemeenten zijn primair verantwoordelijk voor voorzieningen in het belang van de volkshuisvesting. De woonvisie richt zich ook op bijvoorbeeld projectontwikkelaars. Corporaties hebben het uitvoeringsprimaat.
Afgelopen mei verscheen het rapport Verbetering afvalscheiding in de hoogbouw. Meer bronscheiding van gfe in steden door gedragsverandering voor het Uitvoeringsprogramma VANG Huishoudelijk Afval. Het vierjarig onderzoek wat tot het rapport heeft geleid, had tot doel om te kijken welke instrumenten werken en welke niet. Niet om maximaal effect te bereiken.
Provincies en gemeenten zijn blij dat het rijk zich weer meer verantwoordelijk voelt voor woningbouw en ruimtelijke ordening en daar ook een grotere rol in wil pakken. Maar pak dan wel de juiste rol, vinden gedeputeerden Huib van Essen en Anne Koning.
Participatie van bewoners is straks een speerpunt in de nieuwe Omgevingswet. Hoe voorkom je dat het alleen voor hoger opgeleiden is weggelegd? Maak beter gebruik van het sociaal werk om informatie breed te ontsluiten.
Steeds vaker pakken steden de woningnood aan door een oud industrieterrein te transformeren naar woonwijk of als gemende woon-werkwijk. Maar als de bedrijven die daar nog zitten moeten verhuizen, dan worden de woningen te duur.
Het prachtige interview in Sprank met Aedes bestuurder Hester van Buren trok onmiddellijk mijn aandacht. In dat interview signaleert Van Buren hoe de sociale huur het exclusieve domein lijkt te worden van kwetsbare mensen.
‘Afval bestaat niet’, claimen teksten op vuilniswagens, die het vervolgens naar de afvalverbrandingsinstallaties (AVI’s) te brengen. Daar wordt het verbrand, met opwekking van energie, en met de primaire doelstelling om het afval grotendeels te verwijderen.
Er wordt een groot datacenter gepland bij Zeewolde. De gemeente is zeer verheugd, omdat het om een techreus gaat. Het lijkt een mooie economische kans voor de regio, die vierhonderd banen oplevert. Maar het watergebruik blijft ten onrechte onderbelicht.
De rijksoverheid stimuleert het benutten van onze cultuurhistorische waarden. Begrijpelijk, want die waarden vormen een inspiratiebron en richtingaanwijzer voor de stedenbouw, architectuur en inrichting van de openbare ruimte. Verder versterkt zichtbaar en beleefbaar erfgoed de sociale cohesie omdat het mensen verbindt met hun leefomgeving.
Het artikel in BB16 over de huidige uitvoering van milieueffectrapportages (m.e.r.) schetst een onthutsend beeld van de degradatie van het beleidsinstrument m.e.r. Daarin blijkt dat er weinig is overgebleven van de oorspronkelijke opzet van m.e.r. In de periode van 1982 tot en met 2002 toen ik werkzaam was bij de commissie m.e.r., waagde geen enkel bevoegd gezag of initiatiefnemer het om een negatief toetsingsadvies van de commissie te negeren. In die tijd bestond ook de (inmiddels afgeschafte) verplichting tot het opstellen van een meest milieuvriendelijk alternatief. Men wist immers dat de goede uitvoering van m.e.r. leidde tot een beter draagvlak in de besluitvorming.
In maart is in Nederland het Europese Plastics Pact getekend. De meer dan zeventig partijen die meedoen hebben ‘de ambitie om gezamenlijk de plasticketen te vereenvoudigen en te sluiten’. Ze fabrikanten kijken onder meer naar betere recycleerbaarheid in ontwerp van plastic producten & verpakkingen en verantwoord gebruik van plastics door hergebruik en/of door alternatieve duurzamere materialen.
Het herstel van de nationale economie na de coronacrisis is van cruciaal belang om ons land leefbaar te houden. Eén van de zaken die daarvoor nodig is, is een goede match tussen woningvraag- en aanbod.
Aardgasvrije wijken. Alle gemeenten willen die voor elkaar boksen. Maar hoe doe je dat? Wanneer betrek je de bewoners erbij? Wat zijn de do’s en don’ts? Graag deel ik enkele aanbevelingen. Vanuit mijn eigen praktijk, maar nuttig voor iedereen die met dit complexe thema te maken heeft.
Wat de fysieke leefomgeving betreft, lijken er twee soorten denkers te zijn: functiedenkers en kwaliteitsdenkers. Mensen met een RO-achtergrond zijn vaak functiedenkers. Mensen die zich betrokken voelen – natuurliefhebbers, monumentenbeschermers, milieuactivisten – zijn vooral kwaliteitsdenkers.
Voor 2030 moeten anderhalf miljoen woningen verduurzaamd worden om de klimaatdoelstellingen voor de gebouwde omgeving te halen. Aan duidelijkheid laat het Klimaatakkoord niets te wensen over: hele wijken zullen het komend decennium van het gas af moeten.
