Onlangs berichtte het AD dat de nieuwe Haagse wijk de Binkchorst een spookstadje dreigt te worden: vijfduizend woningen, maar geen scholen, fietspaden, sportvoorzieningen en huisartsen. Zelfs geen glasbak. De alarmbellen zijn afgegaan. De wijk is een pilot voor de Omgevingswet.
Naar Duits voorbeeld wordt de verantwoordelijkheid voor gescheiden afvalinzameling overgeheveld van gemeente naar de industrie. Maar gelet op de extra vervoersstromen en verwerkingshandelingen van PMD blijft van milieuwinst weinig over, terwijl Nederlandse huishoudens de hoofdprijs betalen.
Treedt de Omgevingswet nu wel of niet in per 1 januari 2021? Waarschijnlijk wel, maar misschien niet. De Eerste Kamer ziet nog een aantal fundamentele bezwaren.
Ineens was daar eind vorig jaar de informatieplicht in het kader van de Wet Milieubeheer. Gemeenten, scholen en bedrijven moesten vóór 1 juli 2019 aangeven welke energiemaatregelen ze in hun pand hadden getroffen; maatregelen die zich naar verwachting van het rijk binnen vijf jaar terugverdienen.
Dertig regio’s in Nederland maken in een moordend tempo ‘strategische keuzes’ voor de klimaatdoelen in 2030: de Regionale EnergieStrategieën (RES). Wie die keuzes grosso modo maakt? Wethouders, ambtenaren en netbeheerders. Tijd voor democratisch reparatiewerk.
Beleidsmakers zien het bouwen van appartementen in binnenstedelijke gebieden als de beste remedie voor de enorme woningvraag. Maar gemeenten kunnen veel beter rijtjeshuizen gaan bouwen.
Het College van Rijksadviseurs boog zich onlangs over de dreigende ‘verdozing’ van Nederland. Maar de adviezen om de landschapsvervuiling door distributiecentra tegen te gaan slaan geregeld de plank mis.
In het nieuwe voorstel van de VNG, dat 29 november wordt voorgelegd aan de leden, wordt minder belang gehecht aan het circulaire resultaat en wordt gescheiden inzameling van Plastic Metaal en Drankkartons (PMD) uitgangspunt. Bovendien raken gemeenten de regie kwijt; die gaat naar de industrie.
Sinds de uitspraak van de rechters over het PAS en het gedoe over de PFAS-norm moeten regels het ontgelden. ‘We hebben veel te veel regels in ‘dit land’! ‘Dit land’ wordt daarbij misprijzend uitgesproken.
Kijk, dat lijkt me nou geweldig: practice what your preach. Het rijk reserveert ruim 11 miljard euro voor biomassacentrales, dan moet er toch minimaal één in hartje Den Haag komen te staan.
Veiligheid is een ondergeschoven kindje bij de energietransitie. Het is de hoogste tijd dat het rijk en regionale en lokale overheden de handen ineenslaan.
Een tijdje terug had ik het in ‘Picking the jury’ over mijn jaartje New York. Daar mag (mocht?) je niet hoger bouwen dan 12 verdiepingen. Nog hoger zou betekenen dat de zon de straat niet meer bereikt.
Het zal lastig worden om dit jaar de doelstelling te halen waaraan Nederland zich heeft gecommitteerd en 14 procent van de energievoorziening duurzaam te krijgen. In september 2019 liet het CBS zien dat in 2018 de energievoorziening 7,4 procent duurzaam was.
Ik biecht het meteen maar op: ooit heb ik op de Fryske Nasjonale Partij (FNP) gestemd. Het was bij de Statenverkiezingen van 1985, die in plaats van door provinciale thema’s werden gedomineerd door de dilemma’s van de landelijke politiek. Een proteststem van een 19-jarige.
