Woningnood. Energietransitie. Klimaatadaptatie. Stikstofproblematiek. Het ontbreekt niet aan grote opgaven in de fysieke leefomgeving en ze zijn allemaal urgent. En dan is daar, midden in de coronacrisis, ook nog de invoering van de Omgevingswet.
De regio's Amsterdam, Rotterdam/Den Haag, Utrecht en Eindhoven vroegen voor 15 miljard euro aan investeringen in mobiliteit aan uit het Groeifonds. De aanvraag werd kritisch beoordeeld door het Centraal Planbureau (CPB). In het kielzog adviseert de Commissie Nationaal Groeifonds om slechts 2,5 miljard te reservereen. Ik heb drie bezwaren tegen die evaluatie.
Verrassend is het allerminst dat de invoering van de Omgevingswet opnieuw zal worden uitgesteld. Nadat de Tweede Kamer eind december bijna tussen neus en lippen door met invoering per 1 januari 2022 had ingestemd – waar waren de Omtzigten en Leijtens die middag? – volgde een golf van oranje en rode stoplichten.
Afvalverbranding wordt gezien als een bron van groene stroom. Dit komt omdat een gedeelte van het aangevoerde afval bestaat uit papier, textiel (katoen, wol), hout en gft. Dit is biomassa, en stroom uit biomassa is groene stroom.
Zonne-energie behoeft een genuanceerde discussie, betogen Solarfields, TPSolar, en GroenLeven; drie Nederlandse ontwikkelaars van zonneparken. Door het streven naar 50 procent lokaal eigenaarschap verplicht te stellen, stokt de groei van duurzame energie.
Aandacht voor afval, afvalverwerking en grondstoffen is altijd fantastisch. Hoe groter het bewustzijn over onze omgang met afval, hoe sneller de transitie van een lineaire naar een circulaire economie. Een transitie die broodnodig is. Liever gisteren dan vandaag.
Het omgevingsplan wordt gezien als uitvoeringsinstrument en niet als sturingsinstrument. Daardoor verandert het juridische werk. Mijn vorige column hierover riep wisselende reacties op. Ik zou bijvoorbeeld ten onrechte denken dat een bestemmingsplan de rechtszekerheid biedt dat er in de omgeving niets zal veranderen.
Waarom betaalt de provincie Gelderland mee aan het Rijkswegennet? Deze vraag kwam recent op tafel tijdens de bespreking in de Provinciale Staten van Gelderland over het knooppunt A1-A30. Nu is het niet onterecht dat de vraag gesteld wordt of de provincie een bijdrage kan leveren. Deze vraag wordt namelijk aan iedere provincie gesteld en dergelijke investeringen dragen bij aan provinciale doelen zoals een goed vestigingsklimaat en een goede woonomgeving.
In de aanloop naar de verkiezingen moet het thema woningnood alleen het coronavirus voor zich dulden in het rijtje hot topics bij de kiezer. Een gebrek aan - passende - woningen raakt 300.000 huishoudens. Implementatie van de Actieagenda Wonen - in februari gepresenteerd aan de Tweede Kamer - moet de huidige woningproductie gaan versnellen, waardoor er over tien jaar een miljoen woningen extra zijn. De agenda kwam tot stand door een krachtenbundeling van gemeentes, provincies, ontwikkelaars, beleggers, bouwers en woningcorporaties, maar ook van organisaties als Woonbond, ANBO en Actiz.
Het Economisch Instituut voor de Bouw houdt de gemoederen flink bezig. De organisatie onderzocht twintig proeftuinwijken die met subsidie van het rijk pionieren in de wijkaanpak om woningen in Nederland aardgasvrij te krijgen. De conclusie: huizen van het gas halen is complexer dan gedacht en kost gemiddeld 40.000 euro.
Dat de Omgevingswet grote gevolgen heeft voor de gemeentelijke taakuitoefening, zal inmiddels wel duidelijk zijn. Op belangrijke onderdelen bestaan echter nog steeds vraagtekens ondanks dat de inwerkingtreding van de wet is voorzien voor 2022.
Mijn vorige column had de titel: ‘De Omgevingswet komt eraan. Echt!’ Achteraf had ik beter een vraagteken kunnen zetten. Er is paniek uitgebroken: eerst bij de Eerste Kamer en daarna ook bij de Tweede Kamer. Een aantal wethouders ziet het niet zitten. Enkele advocaten en hoogleraren waarschuwen voor grote rampspoed.
Onlangs is het Nationaal Platform Plastics Recycling opgericht, met als doel de versnelling van innovatie en publiek-private samenwerking op het gebied van plastics recycling. Men kijkt dan naar de sleuteltechnologie voor het aanpakken van plastic afval.
We herinneren ons nog het ongekend felle protest tegen de komst van windmolenparken in de Drentse Veenkoloniën en in Groningen. De komst van de windmolens en het protest heeft grote impact op lokale gemeenschappen. Protesten begonnen met spandoeken en flyers maar mondden uiteindelijk uit in asbestdumping en dreigbrieven aan betrokken ondernemers, boeren en bestuurders. In 2018 waarschuwde de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid zelfs voor mogelijk extremisme onder windmolenactivisten.
De laatste tijd horen we de roep om de terugkeer van een ministerie voor Ruimte. Onder meer het College van Rijksadviseurs pleit in de publicatie ‘Een minister van ruimte’ al langer voor een centralere en integrale sturing.
