Advertentie
ruimte en milieu / Nieuws

‘Senaat moet uithollen lokale autonomie stoppen’

In een brief aan de Eerste Kamer roept een groep van 150 raadsleden op om de Omgevingswet aan te passen. Volgens hen wordt de lokale autonomie uitgehold, onder andere door de Crisis- en Herstelwet en de rijkscoördinatieregeling voor windmolens.

04 februari 2016

In een brief aan de Eerste Kamer roept een groep van 150 raadsleden op om de Omgevingswet aan te passen. Volgens hen wordt de lokale autonomie uitgehold, onder andere door de Crisis- en Herstelwet en de rijkscoördinatieregeling voor windmolens. Deze ontwikkeling moet in de Omgevingswet worden gestopt, stelt het Raadsledeninitiatief Lokale Autonomie.

Verzet tegen doorzettingsmacht

Het initiatief is opgericht door twee raadsleden van lokale fracties uit Veendam en Emmen, naar aanleiding van windmolenbesluiten van het rijk. Hun verzet tegen de doorzettingsmacht die minister Henk Kamp (Economische Zaken) en provincies gebruiken om windmolenplannen te realiseren, krijgt veel steun. Inmiddels hebben 150 raadsleden uit tachtig gemeenten getekend voor het initiatief, vooral uit de noordelijke- en kustprovincies. ‘En het aantal groeit nog elke dag, want we schrijven stapsgewijs alle raadsleden in Nederlands aan’, licht mede-oprichter Henk Linneman toe, raadslid van Wakker Emmen.

Invloed raad neemt af

De raadsleden vinden dat zij te weinig betrokken zijn bij de totstandkoming van de Omgevingswet. Tegelijkertijd signaleren zij dat de invloed van gemeenteraden bij beslissingen in de fysieke leefomgeving afneemt. “Wij signaleren dat sprake is van moeizame verhoudingen tussen de centrale overheid en decentrale overheden op het gebied van doorzettingsmacht en beroepsrecht door wetsinstrumenten als de Crisis- en Herstelwet en de rijkscoördinatieregeling”, schrijven zij in de brief aan de Eerste Kamer. En: “De lokale autonomie wordt in onze waarneming gaandeweg uitgehold. Deze tendens is ook herkenbaar in het ontwerp voor de Omgevingswet.”

Conceptwet in de Eerste Kamer

De Eerste Kamer buigt zich op dit moment over de conceptversie van de Omgevingswet. Zowel de rijkscoördinatieregeling (RCR) als de provinciale coördinatieregeling (PCR) en de Crisis- en Herstelwet (CHW) moeten daarin worden opgenomen. De raadsleden hopen dat de Senaat deze kans benut om daar een stokje voor te steken. “Wij verzoeken u de doorzettingsmacht van rijk en provincies te clausuleren en te voorzien van effectieve checks en balances en het recht van gemeenten op zienswijze en beroep te herstellen.” De raadsleden willen ook dat gemeenten en burgers inspraak kunnen hebben in beleidsnota's en convenanten die grote gevolgen voor heb kunnen hebben. “Bijvoorbeeld bij de Energienota 2011, de structuurvisie Windenergie op land en het Energieakkoord zou inspraak en beroep mogelijk moeten zijn.”

Kritiek op VNG en IPO

Het raadsledeninitiatief bekritiseert ook de houding van de koepelorganisaties van gemeenten en provincies. “Voor ons is het onbegrijpelijk dat organisaties als de VNG en IPO zo lichtvaardig met de lokale autonomie, de provinciale autonomie, democratische legitimatie op lokaal niveau en de positie van de burgers omgaan.” De raadsleden uitten die kritiek eerder vorig jaar ook.

Reacties: 10

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Ivo
Hoewel ik geen voorstander ben van windturbines, zijn er toch zaken waar rijk of provincie doorzettingsmacht moeten hebben. Als er nationale opgaven zijn zoals windenergie, kolencentrales, mainports, snelwegen, vluchtelingen, dan moet soms de provinciale of lokale democratie inschikkelijk zijn. Als die opgaven overal lokaal tegengehouden worden, ontstaat er toch een bestuurlijk probleem.

\Of het een nationale zaak is, wordt door onze vertegenwoordigers in de Tweede Kamer bepaald. De strijd zal dus daar gevoerd moeten worden.
henk
Voor belangrijke veranderingen is draagvlak nodig. We hebben tijden gekend dat dat er vaak doorzettingsmacht werd gebruikt. Alstublieft niet weer!
lies zondag
Is doorzettingsmacht geoorloofd in een democratie? Lijkt me een cruciale vraag. Werkt het niet altijd contra-productief? Is het niet altijd symbolisch voor het doordrukken van een slecht of niet goed voorbereid beleid? Werken aan draagvlak aan het begin van de besluitvorming (burgers betrekken bij beleid) zorgt betrokkenheid. Doorzettingsmacht is voor mij synoniem aan minachting voor het individu.
Paul / projectleider
Het draait hier om het algemene nationale belang. En als nationaal een besluit is genomen moet je wel middelen hebben om het uit te voeren (anders blijf je bezig...).



Overigens dat betekent niet dat de nationale verantwoordelijken aan de voorkant niet heel goed alle belanghebbenden moeten proberen te betrekken. En zeker bij een ministerie als EZ hebben ze nog nooit van iets als burges gehoord (zie ook de aardbevingen- en schaliegas aanpak...)
K. de Beer / organisatie adviseur
Sommige zaken moet je centraal op rijksniveau houden, andere kunnen best naar de gemeenten. Wat wel zorgen baart, is dat het Rijk zo op zijn tijd uit De Ivoren Toren wil regeren maar ook dat op lokaal niveau de raadsleden maar moeilijk los komen van clientisme en vriendjespolitiek. Het samenvoegen van gemeenten heeft daarin helaas nog geen aantoonbare verbetering gebracht. Of het nu gaat om windmolens of het huisvesten van asielzoekers; het wordt vaak pas geagendeerd als er een concreet verzoek is. Daarom hoort ruimtelijke ordening bij de gemeente en moet de gemeenteraad al ver van tevoren zijn ruimtelijke planning doen. En daarbij staat het scheiden van elkaar bijtende gebruiksfuncties nog altijd voorop.
Maarten
Een echte policy paradox. De omgevingswet lijkt zwaar in te zetten op het subsidiariteitsbeginsel maar in de werkelijkheid bevat het allerlei centralistische elementen. De gemeente is niet meer het meest geschikte overheidsorgaan dat over de fysieke leefomgeving gaat. De VNG heeft zwaar zitten slapen?
henk
@maarten: de vng heeft willens en wetens dit laten gebeuren als verlengstuk van de minister. doet de vng al jaren
Toine Goossens / Bestuurder wet- en regelgeving, ervaringsdeskundige gedrag en moraal
De raadsleden die dit pleidooi onderschrijven begrijpen helemaal niets van de geschiedenis. Zij doen alsof zij de pastoors zijn die de onderwijswet in de Napoleontische tijd tegen willen houden. In die tijd zijn er zeer belangrijke codificaties, normalisaties en het centraliseren van begrippen doorgevoerd.



De pastoors moesten net als deze raadsleden niets weten van het verlies van invloed en macht doordat er een verschuiving van lokaal naar nationaal, naar supranationaal plaats vindt. We moeten God op onze knietjes danken dat de pastoors verloren hebben.



Door piepkleine lokale discussies over het creëren van draagvlak voor overheidsingrijpen, is in Nederland een sfeer gecreëerd waarin de belangen van direct betrokkenen, een beperkte minderheid, belangrijker zijn dan de belangen van de indirect betrokkenen, de meerderheid van de bevolking.



Dat is zelfzucht puur sang en een ernstige belemmering voor het snel en adequaat realiseren van noodzakelijke rijksoverheidsdoelen, zoals een energiebeleid waarin Nederland onafhankelijk wordt van dictatoriale regimes, van eenzijdige energiebronnen en van burgers die hun horizon belangrijker vinden dan de rijksdoelstelling: ´onafhankelijk te zijn´.



Deze raadsleden vinden het eigen normen- en waardensysteem belangrijker en willen dit laten prevaleren boven het normen- en waardensysteem zoals dat op rijksniveau noodzakelijk is.



Het is een uiting van zeer exclusief denken. Van dat denken weten wij door de geschiedenis dat dat altijd tot chaos leidt.

Niels / Ambtenaar
@Toine. Ik kan me op zich vinden in uw reactie. Algemeen belang gaat over het algemeen boven het individuele belang. De Rijksdoelstelling "onafhankelijk zijn" lijkt me tevens een goed doel. Waar ik echter moeite mee heb is dat deze tactiek wordt toegepast, terwijl er mijns inziens nog alternatieven zijn. In dat geval vind ik de move van Kamp ongepast. Het Rijk claimt onafhankelijkheid maar maakt zich voor het behalen van doelstellingen nu juist afhankelijk van spelers die de (financiële) capaciteit hebben om grootschalige projecten uit te kunnen voeren. Dit terwijl steeds meer mensen graag hun eigen energie op willen wekken, maar voor wie de drempel nu nog te hoog is. Dat zou pas echt onafhankelijkheid zijn. De weg daarnaartoe bevat, voor zover ik kan inschatten, echter een paar flinke hobbels waar politieke durf en een goede visie voor nodig zijn. Deze move heeft voor mij daarom ook de schijn van kortzichtigheid en de absolute wens om de bestaande markt, weliswaar met een transitie naar groen, in stand te houden. Voor mij een gemiste kans en daarom ben ik tegen het buitenspel zetten van de lokale democratie.



Ik neem overigens aan dat de koppeling van de onderwijswet aan de Napoleontische tijd bewust is gemaakt om onze attentie te vergroten?
Toine Goossens / Bestuurder wet- en regelgeving, ervaringsdeskundige gedrag en moraal
@Niels,



Nee die link heb ik vooral gelegd omdat de huidige tijd en de Napoleontische tijd zulke grote overeenkomsten tonen. In de Napoleontische tijd heeft op fundamentele schaal vervanging van lokale begrippen, regels en wetten door landelijke begrippen, regels en wetten plaats gevonden. Bij het definiëren van de meter, liter en kilogram ging men nog veel verder, dat werd Europees geregeld, althans m.u.v. de UK.



Het codificeren en centraal definiëren van begrippen en de daaraan gekoppelde herziening van wet- en regelgeving, leidt op de lange termijn tot zeer grote economische voordelen.

Het leidt tot minder wanorde, de maatschappelijke entropie wordt lager.



Vergelijk het met de duizenden definities die gemeenten hebben bedacht voor de gedecentraliseerde zorg, waar met een goede afstemming en voorbereiding met enkele tientallen had kunnen worden volstaan. Dan zou de chaos in de zorg minder groot zijn geweest en zouden er niet zoveel juridische procedures zijn gevolgd.



Ik heb ooit (ca 2005) een bestuurslid van de blindenvereniging een lange lift gegeven. De vereniging had een plan gemaakt voor blindengeleiding in de openbare ruimte. Tot hun verbijstering ging elke gemeente zelf het wiel uitvinden.



Er bestaat bij gemeenten een halsstarrige gewoonte om te denken dat gemeentelijke autonomie hetzelfde is als het zelf kunnen bedenken van definities en regelingen. Er bestaat een schromelijk gebrek aan het inzicht dat die gewoonte tot enorm veel chaos leidt.



Stel je voor dat bedrijven dat ook zouden doen. Ook dat zou tot een enorme chaos leiden. Bedrijven letten echter op de kosten en zien in dat die chaos hen erg veel geld kost. Die drijfveer en dat inzicht ontbreekt ten ene male bij gemeenten.



Ik ben te weinig bekend met de details van het energiebeleid. Ik weet wel dat Nederlandse uitvinders in de jaren 70 van de vorige eeuw voorop liepen bij het bedenken van energiealternatieven. Het overheidsbeleid heeft er echter voor gezorgd dat de werkgelegenheid voor die alternatieven niet in Nederland, maar Denemarken en Duitsland terecht is gekomen.



Door voortschrijdend inzicht in de daadwerkelijke effectiviteit van de energiealternatieven zou Nederland door haar grote achterstand op andere landen, nu heel nieuwe, heel andere besluiten kunnen nemen. Tja en dan doen we hetzelfde als elders al gebeurd is. Nee echt innovatief is dat niet.

Advertentie