Advertentie
ruimte en milieu / Nieuws

Doelstelling windenergie steeds verder uit zicht

Het rijk en de provincies gaan de afspraken uit het programma Wind op Land niet halen. Van de afgesproken productiecapaciteit in 2020, 6.000 Megawatt (MW), is eind 2018 slechts iets meer dan de helft daadwerkelijk gerealiseerd. Dat blijkt uit de monitor Wind op Land, die ministers Ollongren (BZK) en Wiebes (EZ) vrijdag naar de Tweede Kamer stuurden.

01 juli 2019

Het rijk en de provincies gaan de afspraken uit het programma Wind op Land niet halen. Van de afgesproken productiecapaciteit in 2020, 6.000 Megawatt (MW), is eind 2018 slechts iets meer dan de helft daadwerkelijk gerealiseerd. Dat blijkt uit de monitor Wind op Land, die ministers Ollongren (BZK) en Wiebes (EZ) vrijdag naar de Tweede Kamer stuurden.  

Onzekerheid

Opsteller RVO is ook voorzichtiger over de verwachte realisatie van nieuwe parken ten opzichte van de monitor van vorig jaar. Vrijwel zeker is dat volgend jaar een capaciteit van 4.726 MW uit wind operationeel is, 79% van het streefcijfer. Over 516 MW daarbovenop bestaat grote onzekerheid, stelt RVO. Processen duren langer doordat bijvoorbeeld rekening moet worden gehouden met de natuur, de aansluiting op het energienetwerk, veiligheidseisen van luchthavens en draagvlak onder de bevolking.

Optimisme

Toch blijven de ministers optimistisch: ze verwachten dat in 2023 de doelstelling wel is gehaald, met zelfs wat extra’s: het rijk sprak met de provincies af dat de niet gerealiseerde capaciteit wordt verdubbeld, en gerealiseerd in de komende vier jaar. Met dat rekensommetje komt men nu uit op een capaciteit van 7.200 MW in 2023.

Provincies

De monitor zet ook op een rijtje in welke provincies het afgesproken doel het verst weg is. Met afstand de grootste leverancier van windstroom is Flevoland, waar nu al meer dan een derde van de energieopbrengst wordt gerealiseerd, maar de groei inmiddels tot stilstand is gekomen. De enige provincie die de doelstelling nog zegt te halen is Noord-Holland, waar dit jaar het windpark Wieringenmeer in gebruik wordt genomen. Dat park levert met circa 250 MW een aanzienlijk deel van de doelstelling. In Utrecht, Limburg en Friesland is de doelstelling het verst uit zicht. In Limburg en Utrecht staan ook maar weinig windturbines.

Reacties: 4

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

henk
Ook hier is de Windturbine subsidie lobby weer actief.Windturbines zijn geen doelpunt zich,.

Ongebreidelde groei van energie gebruik wordt nooit aan de kaak gesteld helaas. Voor al die subsidie vretende projecten kun je alle Nederlanders voorzien van zonnepanelen
eric / ambtenaar
Flevoland moet dus eigenlijk nog 3x zo veel molens krijgen?? Je wilt er nu al niet meer wonen! Urk ligt er overigens ook prachtig bij.

Molens op land hebben nu hun langste tijd wel gehad, Als we iets simpels willen doen kunnen we b.v. terug naar en normalere maximum snelheid op de snelwegen, maar "dat zou het draagvlak voor de energie transitie aantasten" aldus het klimaatakkoord...Goed bezig hoor in Den Haag. In plaats daarvan maken we het voor burgers onaantrekkelijk om zonnepanelen op hun dak te leggen: straks geen teruglever-vergoeding meer... Ga zo door Den Haag.
ronald / manager
in het klimaatakkoord is meer aandacht voor warmte en besparing dan in het ontwerp. de nieuwe warmtewet gaat een jaar eerder in (als de motie van de 2e kamer wordt overgenomen) terwijl er ook toenemende aandacht is voor handhaving op energie (informatieplicht, erkende maatregelen). hoe traag ook, de machinerie komt op gang
Toine Goossens
Klagende burgers hebben het in Nederland voor het zeggen. Zij rekken het bestuursrecht tot het uiterste op om vooruitgang op energietransitie dossiers om zeep te helpen. Ook al is die transitie in het landsbelang dat interesseert de individuele burger geen zier.



Zonneparkinitiatieven sneuvelen als gevolg van intimidatie en bedreiging. De burgers daar hebben zelfs het bestuursrecht al dood verklaard.



Aan het misbruik van het bestuursrecht dient paal en perk te worden gesteld. Burgers, die tegen beter weten in, procedures tot aan de Hoge Raad doorzetten, dienen via het civiel recht aansprakelijk gesteld te worden voor de schade die zij aanrichten.



Tegelijk dient de politiek natuur- en milieuorganisaties aan te spreken de desastreuze resultaten van het misbruik van het bestuursrecht dat door hen in gang is gezet.

Meer dan wie ook dienen die organisaties tot het besef te komen dat zij met deze cultuur zichzelf en het land danig in de voet hebben geschoten.
Advertentie