Advertentie
ruimte en milieu / Nieuws

Minister trekt inzet ja/ja-sticker in twijfel

De wens van gemeenten om afvalbergen te verminderen begrijpt minister Arie Slob van Media, maar hij stelt ook de vraag of de ja/ja-sticker dan datgene is waar zij op moeten inzetten. ‘Een dergelijke keuze van gemeenten kan directe gevolgen hebben voor het voortbestaan van huis-aan-huiskranten.’

12 maart 2020
ja-ja-sticker.jpg

De wens van gemeenten om afvalbergen te verminderen begrijpt minister Arie Slob van Media, maar hij stelt ook de vraag of de ja/ja-sticker dan datgene is waar zij op moeten inzetten. ‘Een dergelijke keuze van gemeenten kan directe gevolgen hebben voor het voortbestaan van huis-aan-huiskranten.’

'Informatievoorziening niet in gedrang'
Het belang van huis-aan-huiskranten voor de informatievoorziening van burgers en voor de lokale democratie zou naar de mening van Slob niet in het gedrang mogen komen in de afwegingen rondom het tegengaan van afvalbergen. Hij wijst hierbij ook naar de recente uitspraak van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden over het stickerbeleid in de gemeente Utrecht.

Uitgeverijen luidden noodklok
De minister reageert hiermee op Kamervragen die partijgenoot Stieneke van der Graaf eind januari stelde naar aanleiding van het luiden van de noodklok door uitgeverijen van huis-aan-huisbladen. Zij hadden Slob en de VNG een brandbrief gestuurd, omdat ze vrezen dat meer gemeenten het Utrechtse voorbeeld zullen gaan volgen en dat dit ‘de doodsteek voor de onafhankelijke lokale journalistiek’ wordt.

Gesprek met gemeenten
Slob gaat met een aantal wethouders en de VNG in gesprek om vanuit zijn zijde de belangrijke rol van huis-aan-huiskranten te benadrukken en aan te geven dat het niet wenselijk is als mensen verstookt raken van lokale informatie. ‘Ik moet daarbij wel de kanttekening maken dat het niet aan mij is om in te grijpen in de gemeentelijke autonomie.’

Met elkaar in gesprek
Hij moedigt het dan ook graag aan dat de verschillende betrokken partijen zelf (nogmaals) met elkaar in gesprek gaan om te kijken wat de gevolgen zijn van het stickerbeleid dat de gemeenten kiezen. Onlangs liet de VNG al weten een landelijk model voor de ja-jasticker ‘ondoenlijk’ te vinden vanwege het diverse afvalbeleid van gemeenten en dat haar expertcommissie lokale journalistiek het wellicht zou meeneem in haar nog te verschijnen advies.

Reacties: 4

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Elisabeth Nymus / schrijfster jeugdroman"Seksueel Misbruik" en volwassenroman "Vrouw van"
Ik heb zo'n ouderwetse NEE JA sticker waarbij ik géén on-geadresseerden reclame wil maar wel de huis aan huisbladen!



Waarom houden ze deze stickers niet aan? Ik wil namelijk wel op de hoogte blijven van het gemeentelijk en plaatselijk nieuws
H. Wiersma / gepens.
Met Arie komen we dus zeker niet uit het slob.
Jan de Vries / --
Is er weleens aan gedacht dat een ja ja sticker voorschrijven in een gemeenteverordening juridisch niet kan? Het is m.i in strijd met de bevoegdheid van een gemeente, die niet mag treden in zaken die niet tot haar huishouding behoren. Met de nee nee- en nee ja-sticker heb je daar geen last van, dat is een afspraak met se reclame- en verspreidingsbureaus van wel meer dan dertig jaar geleden, een convenant. Maar het gaat nu om een verordening, met strafbepaling. Dat is iets compleet anders. Als een gemeente daar dingen in zet die tot de particuliere sfeer behoren (je legt de inwoner op dat hij moet aangeven dat hij dit drukwerk wel wenst te ontvangen ) bemoei je je met iets dat hij zelf wel uitmaakt. Je komt achter de voordeur, hier letterlijk! Dat mag een gemeente niet, zo’n bepaling zou onverbindend worden verklaard door de rechter denk ik. Denk aan het arrest over de visser op zondag in Wilnis, wel oud maar nog altijd van kracht. Dit geldt dan niet alleen voor huis aan huis lectuur (die worden inderdaad ook nog eens beschermd door de drukpersvrijheid) maar ook voor gewone reclame.
Ernest Tieman / projectmanager openbare ruimte
@JandeVries : Uiteraard hebben gemeenten dit vooraf juridisch beoordeeld, dit mag geregeld worden in de Afvalstoffenverordening of de APV. Van iets nieuws is de uitkomst van een eventuele toets van de rechter altijd onzeker. In Amsterdam heeft de gemeente zowel de rechtszaak als het hoger beroep daarvan gewonnen. In Utrecht heeft de gemeente het kort geding dat een krantenuitgever aanspande gewonnen, maar het hoger beroep daarop verloren. Overigens waren in beide zaken de doorslaggevende elementen Europese jurisprudentie uit andere landen, over heel andere zaken en van decennia terug. Het juridische steekspel ging over het EVRM, waarbij een inperking van de vrijheid op informatie verspreiding en vergaring centraal staat.

Overigens draait u de zaken zelf om: Het gaat er nu juist om dat een inwoner zelf wel kan en mag uitmaken wat hij of zij door de brievenbus wil ontvangen. Nu krijgt iedereen zonder sticker tot wel 70 kg ongevraagd 'oud papier' per jaar door de bus gegooid. Met de eenmalig te plakken gratis sticker kan men dat zelf bepalen. De regel ziet niet op de burger maar juist op de bedrijfsmatige bezorger en uitgever. De burger bepaalt zelf, niet de uitgever van (grotendeels , maar zeker niet helemaal ongewenste ) ongeadresseerde post.

Overigens kan lokaal nieuws ook prima digitaal verspreid worden. En minder 'digivaardige' mensen kunnen toch heel eenvoudig die JaJa sticker plakken?



Als de lokale huisaanhuis bladen zo bang zijn voor die sticker hebben ze kennelijk weinig vertrouwen in het belang van hun blad voor hun lezers. De uitgevers denken dus dat hun blad niet gemist zal worden, anders zouden hun lezers wel die minieme moeite doen om éénmalig die gratis sticker te plakken.
Advertentie