Op 9 mei 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:1578) deed de Afdeling bestuursrechtspraak een voor de praktijk belangrijke uitspraak over de verwijzing naar parkeernormen in het bestemmingsplan.

De eisen die worden gesteld aan het minnelijk overleg.

De Afdeling oordeelt in de uitspraak van 14 maart 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:833) in hoger beroep over een gedoogplichtbeschikking op grond van de Belemmeringenwet Privaatrecht. Opnieuw komt de Afdeling tot de conclusie dat de door TenneT aangeboden standaardovereenkomst voldoende is om aan te nemen dat Tennet een serieuze en redelijke poging heeft ondernomen om met de rechthebbenden langs minnelijke weg tot overeenstemming te komen.

Kern

De Afdeling oordeelt in de uitspraak van 22 februari 2018 (ECLI:NL:RVS:2018:656) opnieuw, overeenkomstig de jurisprudentielijn die is ingezet met de uitspraak van de Afdeling van 26 oktober 2016 (ECLI:NL:RVS:2016:2840), dat het bestuursorgaan bij de vraag of het met toepassing van de inherente afwijkingsbevoegdheid uit artikel 4:84 Awb mag afwijken van parkeerbeleid, alle omstandigheden van het geval moet betrekken. Daarbij moet het bestuursorgaan bezien of handelen overeenkomstig de beleidsregel gelet op deze omstandigheden op zichzelf, dan wel tezamen met andere omstandigheden, in een concreet geval tot onevenredige gevolgen leidt.