Eigen stroom eerst?
Om ingrijpende ruimtelijke maatregelen als windmolen- en zonneparken aan te prijzen zeggen politici en energiebedrijven graag een zin als: ‘hiermee kunnen we duizenden huishoudens van onze gemeente van schone stroom voorzien!’ Zo weten wij, simpele burgers, over hoeveel stroom het gaat, en het houdt het lekker dichtbij: onze stoom komt van die windmolen even buiten de stad.
Wethouder Theo Meskers van Hollands Kroon kon er wel om lachen dat hij in Zondag met Lubach genadeloos te kakken werd gezet. De stroom die door honderd windmolens in de Wieringenmeer wordt opgewekt, gaat namelijk niet naar de woningen in de gemeente, zoals eerder beloofd.
Energiereus Vattenfall verkocht de stroom aan datacenters van Google en Microsoft, en streek nog subsidie op ook. Het beeld was duidelijk: de wethouder had zich als pion laten gebruiken door de energiesector en Amerikaanse techreuzen.
Om ingrijpende ruimtelijke maatregelen als windmolen- en zonneparken aan te prijzen zeggen politici en energiebedrijven graag een zin als: ‘hiermee kunnen we duizenden huishoudens van onze gemeente van schone stroom voorzien!’ Zo weten wij, simpele burgers, over hoeveel stroom het gaat, en het houdt het lekker dichtbij: onze stoom komt van die windmolen even buiten de stad.
Maar dat is natuurlijk niet waar. Ons stroomnet stuurt de duurzaam opgewekte stroom in Flevoland net zo makkelijk naar een woning in Limburg, naar de kassenverlichting in het Westland, of naar de vaatwasser van wethouder Meskers. In 2030 moet de helft van onze stroom duurzaam zijn. Dus of de stroom van de Wieringse windmolens nu naar woningen gaat of een datacenter maakt echt niet uit.
De komende jaren moet er een ongemakkelijk verhaal worden verteld: om de klimaatdoelen te halen, zal een deel van ons landschap worden opgeofferd voor windmolens en zonneparken. En, je kan er niet omheen, die maken het landschap er alleen maar lelijker op.
Het is een aansprekend frame: eigen wind eerst. Maar het slaat helemaal nergens op. De vraag is niet voor welke doelen we onze duurzame stroom gaan gebruiken, en welke data er in datacenters wordt opgeslagen. De vraag is of we onze weilanden moeten opofferen voor grote gebouwen. Of voor windmolens en zonneparken. En of we daar grote energiebedrijven voor moeten subsidiëren, of dat we de lusten terecht laten komen bij degenen die de grootste lasten dragen: de omwonenden van een windmolenpark.
Reacties: 5
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Zon- en windenergie blijven wiebelstroom, we zullen altijd centrales van welk aard dan ook achter de hand moeten houden om dalen op te vangen.
Lubach bracht aan het licht dat wij met z'n allen dikke subsidies aan zon en wind energie uitgeven om vervolgens een techreus daarvan te laten profiteren. En wat levert ons dat als land op? Amper arbeidsplaatsen, een groot tech-reus-gebouw op een plaats waar geen woningen of natuur meer kan en een enorm veld zonnepanelen of windmolens die hun eigen schade aan de natuur weer opleveren; zo zijn zonnevelden desastreus voor bodemleven, erosie, lokale verhevigde opwarming/afkoeling en een lelijk landschap. Windmolens staan bekend als dodelijk voor roofvogels en vleermuizen en maken herrie en leveren een verwarming van de bovenlucht op.
Dus wat lossen wij op door wind- en zonneparken te koppelen aan een techreus?
Hadden de techreus beter een mini-kerncentrale kunnen late bouwen.
Wel zijn we een hoop geld kwijt aan subsidies maar onder de streep zijn we niets opgeschoten....Helaas!!