@Peter, vroeger kon men aangifte doen van smaad, laster, oplichting, huisvredebreuk, stalking, bedreiging ,homohaat, etc. Tegenwoordig neemt de politie dergelijke meldingen niet meer aan. Verbale discriminatie op ras -in combinatie met het Islamitisch geloof- heeft wel een hoge prioriteit. In geval van huiselijk geweld wordt het aan het slachtoffer vaak ontraden om aangifte te doen of is een aangifte – van zelfs verkrachting- juridisch onhaalbaar. Met deze werkwijze verbaast het mij niet dat de criminaliteitscijfers dalen. Maar of we met de wijze waarop die daling behaald wordt blij moeten zijn betwijfel ik. Het gevolg is dat als er een exces plaatsvindt iedereen plots doet alsof men verast is.

Criminaliteit is (m.n. in Nederland) alleen te bestrijden met zware voorwaardelijke straffen (1e x 5 jaar, 2e x10 jaar, 3e x 25 jaar) die langdurig (minimaal 10 jaar) blijven staan boven op de geëiste straf. Voor de minderjarige maar professionele etters kunnen vergrijpen door de kinderrechter worden afgedaan met de straffen die nu gelden voor minderjarigen maar met stapeling van de volwassen voorwaardelijk strafmaat die onmiddellijk met ingang van de 18 jarige leeftijd geëffectueerd kan worden. Gaat diezelfde 18 jarige voor het eerst als volwassene de fout in dan weet deze van te voren dat hij van zijn eerste volwassen straf + maximaal 40 jaar ineens mag genieten met uitzicht op een tralieraampje. Een zorgwekkend vooruitzicht zou ik denken.

Gezien criminaliteit voor de crimineel een kosten baten plaatje is, zal deze naar mate de strafhoogte van het voorwaardelijk deel toeneemt een steeds zwaardere afweging vergen.
Primair belang in de bestrijding van criminaliteit is zorgen dat misdaad nooit loont.
Daarbij zou 2% van de AOW rechten per jaar verbeurd verklaard moeten worden. Het mag niet zo wezen dat een fatsoenlijke Nederlander die een jaar in het buitenland verblijft wel dit soort rechten verliest of een fatsoenlijke immigrant hier niet een volledig recht zou kunnen verkrijgen omdat deze maar 35 jaar (70%) heeft opgebouwd.

Hoge straffen hebben, in tegendeel wat specialisten beweren- wel degelijk een afschrikwekkend effect. In Afghanistan,Angola, Birma en dergelijke landen maakt een doodstraf niet veel indruk omdat de levensstandaard daar ver beneden de benodigde overlevingsbehoefte ligt. In Nederland waar de levensstandaard vele malen boven de benodigde levensbehoefte –ook voor de minima - ligt zal zo’n straf dus wel degelijk tot gevolg hebben dat een hoop zware delicten hier niet meer zullen plaatsvinden. We hebben hier –hoe arm dan ook - in dit luxe Nederland veel te veel goeds te verliezen.

Een terecht punt van kritiek is dat de kans op toename van (vuurwapen) geweld bij zware criminaliteit met dergelijke zware of dood- strafmaat groter is. Daar tegenover staat dat de afname van criminaliteit in zijn algemeen een gunstige kostenbesparing oplevert van waaruit een professioneler, beter uitgerust en veel harder optredend arrestatieteam kan worden ontwikkeld. De schietinstructie moet bij drugsdelicten of het stigma vuurwapengevaarlijk worden versoepelt. Een zware crimineel zal daardoor altijd en voor de rest van zijn leven een echt slechte nachtrust hebben.
Al met al zal het voor de maatschappij een positief effect hebben.

In een rechtstaat is het noodzakelijk om schuld zonder twijvel vastgesteld te hebben om tot veroordeling te komen. Dat het daarbij soms misgaat wil niet zeggen dat het systeem per definitie verkeerd is. Grappig dat het commentaar van Bas en Joschke elkaar een beetje tegenspreken (tuig wordt niet aangepakt want geen constatering, Ina en Lucia worden wel aangepakt maar geen constatering lees;bewijs). Waar mensen werken worden fouten gemaakt. Maar om alles onder de hoed van lamlendigheid, luiheid en lafheid te scharen. Ik ben het er wel mee eens dat op dit soort signalen eerder en strakker gereageerd moet worden maar je kunt niet op elke hoek een smeris neerzetten. Loksukkels en zonder uniform aanwezig zijn geeft mogelijk meer bewijsmateriaal.

Niet de politie is te lamlendig om iets te doen maar ze worden beperkt in hun mogelijkheden adequaat op te treden door het OM en Europese regelgeving. Daarnaast betekent optreden dat de politie geconfronteerd word met de dadergroep en die dadergroep komt al zo vaaknegatief in het nieuws. De politie zou gezien de huidige regels aangeklaagd kunnen worden wegens discriminatie of haat zaaien. Mede door die reden kan de politie niet op treden zoals het eigenlijk zou moeten en ze zelf ook wensen. Een enorme bron van ergernis voor de agent die donders goed aanvoelt dat deze zijn/haar plicht verzaakt en een deceptie voor het slachtoffer dat zich in wanhoop tot extreme oplossingen moet wenden. Hierdoor staat de deur naar eigenrichting wagenwijd open of voor weinigen die zich kunnen inhouden de kostbare keuze eieren voor zijn geld te kiezen.
Zaak is dus dat het OM i.s.m. Europa eens de oogkleppen af doet en politie de rechten tot opsporing geeft die ze nodig hebben om goed hun werkt te doen zonder angst dat ze zelf civiel/straf- rechtelijk vervolgd gaan worden door een homohater met een niet nader te noemen culturele achtergrond.
Deze twee mannen hebben uiteindelijk de keuze genomen om te verhuizen doordat de Staat zijn plicht verzaakt heeft omdat homohaat lager op de prioriteitenlijst staat dan Marokkaans tuig beschermen tegen mogelijke discriminatie. De laffe Staat heeft hierin blijkbaar de vrije keus maar daar hangen dan wel andere verantwoordingen en morele verplichtingen tegenover. Een volledige 100% schadevergoeding hoort te volgen waarbij dan ook nog een schade voor onvoorziene uitgaven (verloren tijd, etc.) dient te komen.

Terecht. De politie en zeker het OM is te lamlendig om iets te doen. Alleen makkelijke zaken doen, en het liefst wanneer de dader bekend is. Het blad van OM heet niets voor niets Opportuun. Dit geeft de k*t-mentalietit al aan. Liever lui dan moe, en als ze eenmaal beet hebben dan is de verdacht al gelijk schuldig. Nederland neemt de maat bij andere landen, maar ze zijn zelf geen haar beter. Met dank aan Teeven (crimefighter) Brouwer. En ze misleiden de rechter (Ina Post en Lucia de Berk is geen dwaling, maar een misdadige misleiding)