We weten: er komt een extra rekening voor de GGD’en op gemeenten af als gevolg van de coronacrisis. Al dat testen en bron- en contactonderzoek is niet gratis en het was natuurlijk ook niet begroot. Aangezien de gemeenten – verplicht – de 25 GGD’en financieren, is duidelijk waar die rekening komt te liggen. Hoe groot die rekening wordt, is vooralsnog giswerk. Ook gissen is het naar de uiteindelijke bereidheid van de rijksoverheid om bij te dragen in die rekening. Maar laat ons in de tussentijd even stilstaan bij de GGD’en en bij het eersterangswerk dat zij moeten doen voor minder dan een dubbeltje. 

Iemand moet ooit de vraag stellen: wat zou er gebeurd zijn als niet het rijk maar de provincies of de GGD-regio’s corona hadden bestreden? Ik denk dat er dan veel minder coronadoden en intensivecarepatiënten zouden zijn geweest. Minder schade voor de economie, en minder tekorten voor het rijk en de gemeenten. Ik zal dat uitleggen. 

Coronaveerkracht. Complete bevolkingsstammen hebben zich georganiseerd, orde op zaken in de buurt gesteld en nieuwe leefregels opgesteld. Trouw werden de door de overheid opgelegde eisen opgevolgd. Scheuren komen in de centrale crisisaanpak. De gezondheidsmanie raakt in het slop. Op straat worden de anderhalvemeterkwekkers vreemder aangekeken. Mensen hebben het even gehad met nog langer binnen blijven. 

We willen ze niet maar we krijgen ze toch: eurobonds. Dat zijn gezamenlijke schulden van alle landen die de euro hebben. Landen met weinig schuld staan zo garant voor de hoge schuld van andere landen.

De regen lijkt een gordijn. Eén enkele auto weeft zich door het netwerk van eenzame landweggetjes. Aan boord zitten vader en zoon van 12 die samen een paar dagen doorbrengen. De stilte in de cabine wordt langzaam oncomfortabel. Nu eens slaat vader linksaf, dan weer rechts. De toeschouwer weet het allang: vader is verdwaald. De zoon is gewend dat zijn ouders weten wat ze doen, dus hij maakt zich geen zorgen. Maar hij is ook niet gek. Ten langen leste vraagt hij zijn vader: ‘Zijn we er al bijna?’

Vaak wordt een ziekte overgebracht door mensen, maar soms door dieren. Vooral ratten en muizen zijn berucht. Het vervelende is dat die beesten bijna overal zitten. In steden, waar veel afval op straat ligt. Op boerderijen.

Karl Friedrich Hieronymus baron von Münchhausen werd exact driehonderd jaar geleden geboren – in 1720. Hij schreef veel sterke verhalen. Een van de bekendste is dat hij zich aan zijn eigen haren uit een moeras trok. 

‘Iedereen zal zich 2020 blijven herinneren’. Aldus de koning in zijn toespraak aan de bevolking naar aanleiding van de coronacrisis. Voor het gemeentelijk en provinciaal boekjaar 2020 zal dit een stuk minder het geval zijn. En daarom is het zaak dat raadsleden en provinciale statenleden nu al financieel de vinger aan de pols houden.