Toen ik als zzp’er werkte, zette ik geld opzij voor mijn pensioen. Maar vervolgens moest ik het ergens plaatsen en daarom ging ik uitzoeken wat voor mij de gunstigste optie was. Een complexe zoektocht was het gevolg. Spoiler: een eenduidig antwoord heb ik niet gevonden.
De discussie over de financiering van de jeugdhulp zit inmiddels in de fase dat iederéén gelijk heeft. Het is niet oké dat gemeenten vanaf 2015 een kwart op het budget gekort hebben gekregen nog vóór ze überhaupt wisten wat ze overgedragen kregen. Want dat was allesbehalve duidelijk. Maar dat was in bezuinigingstijd en die is voorbij. Dus het is hoog tijd dat de rijksoverheid over de brug komt met extra middelen, zodat gemeenten ook gewoon hun verantwoordelijkheden kunnen waarmaken. En vervolgens de tijd krijgen om te laten zien dat ze dat ook kúnnen waarmaken. Daar hoort ook een beetje vertrouwen bij.
‘Voorzitter, vindt de wethouder dat hij in control is?’ Als raadslid heb je deze zin geheid horen langskomen, of misschien wel zelf gebruikt. Zeker in begrotingstijd is het de Vraag Der Vragen. Meestal blijft het na het stellen ervan doodstil in de zaal en kijkt iedereen de betrokken wethouder met verrukte afschuw en verwachtingsvol aan.
Het plan was goed. De gemeenteraden vonden het moeilijk om te oordelen hoe hun gemeente er financieel voor staat. Daarom kwamen er enkele jaren geleden vijf financiële kengetallen, over de schulden, belastingen, risico’s en tekorten van de gemeenten.
Wat deed u toen u zich niet aan de wet hield en u werd betrapt? U en ik en alle andere normale mensen zouden ons leven gaan beteren. Wij wel. Vanzelfsprekend.
Nederland koerst af op een nooit eerder vertoond begrotingsoverschot. Alleen al de eerste helft van het jaar is er sprake van een plus van 14 miljard euro.
Een onverharde landweg waar met de regelmaat van de klok hondenkarren overheen rijden. In de loop der jaren zijn er brede sporen in de weg getrokken. Menig menner kent de moeilijk navigeerbare stukken met plassen en keien, bespreekt ze boven een pul bier in de pleisterplaats.
Nederland staat er goed voor, zo liet de koning weten in de jaarlijkse Troonrede. De economische groei gaat dan wel minder hard dan de afgelopen jaren, maar de vooruitzichten voor het komend jaar zijn nog altijd positief. De arbeidsmarkt is booming, de staatsschuld redelijk onder controle en de miljoenennota 2020 biedt hier en daar lastenverlichting. De koopkracht gaat naar verwachting voor iedereen stijgen, al weten we inmiddels wel van het CPB dat die belofte maar zelfden gestand wordt gedaan.
Per dag ademt iedereen twee kilo CO2 uit. Vijf kilometer autorijden is een kilo CO2-uitstoot extra. Zestien kilometer met de trein? Weer een kilo. Als u 150 liter cola drinkt, hoppa, nog een kilo CO2. Dat moet minder. U raadt al wat er gaat gebeuren: Nederland krijgt vanaf 2021 een CO2-heffing. In 2021 begint die bescheiden, met drie cent per kilo CO2.
De overheid moet de financiering van woningen voor starters vergemakkelijken. Het gebrek aan financieringsmogelijkheden zorgt er nu voor dat starters op de woningmarkt het moeilijk hebben.
Haastige spoed is zelden goed. Dus als de Raad van State begin mei 2009 iets voorstelt, dan hoeft het kabinet heus niet al in mei of juni 2009 daarop te reageren.
Als een soort moderne Cicero wilde wethouder Tycho Jansen van Zwijndrecht een streep in het zand zetten. Hoe lang nog zult u ons geduld misbruiken, Rijksoverheid? In juli maakte de gemeente Zwijndrecht bekend dat zij géén sluitende begroting zal indienen. Met unanieme steun van de gemeenteraad.
De Tweede Kamer heeft het goed geregeld. Voor zichzelf tenminste – niet voor de gemeenteraden. En daardoor heeft de Tweede Kamer veel meer grip op de begroting dan de gemeenteraden.
In de brievenbus: een glimmende gouden envelop. Meteen opengemaakt natuurlijk. En fantastisch nieuws! ‘GEFELICITEERD, u hebt dit jaar de hoofdprijs van drie MILJOEN euro gewonnen.’ Met een of andere loterij waar ik niet eens aan meedeed. Allemaal foto’s van luxe vakantievilla’s in Saint-Tropez in die brief. Ik hoef alleen maar even de retourenvelop in te sturen en die drie miljoen euro komt gegarandeerd mijn kant op rollen.
Eén stap vooruit, twee stappen achteruit. Soms lijkt het alsof al je inspanningen, en het resultaat dat je daarmee behaalde, teniet worden gedaan. Frustrerend. Bij een aantal Nederlandse gemeenten overheerst momenteel dit sentiment. De meicirculaire, het schrijven waarmee het kabinet de Nederlandse gemeenten informeert over de geldbedragen die dit jaar, en de komende jaren, uit het gemeentefonds worden uitgekeerd, bevat een aantal tegenvallers.
