Onderzoek naar praktijken ‘no cure no pay’-bedrijven

De ministeries van Financiën van Justitie en Veiligheid stellen een onderzoek in naar ongewenste praktijken van no-cure-no-pay-bedrijven die bij gemeenten in toenemende mate WOZ-bezwaren indienen.

Dat antwoordt minister Dekker voor Rechtsbescherming op vragen van CDA-Tweede Kamerleden Harry van der Molen, Erik Ronnes en Chris van Dam naar aanleiding van berichtgeving in Binnenlands Bestuur dat in 2018 bijna één op de drie bezwaren (32 procent) tegen WOZ-beschikkingen door bedrijven worden ingediend namens belanghebbenden. In 2017 was dat nog 30 procent.

Parkeerbelasting
De Waarderingskamer had aangegeven dat bij bezwaren die zijn ingediend door gemachtigden die werken op basis van ‘no-cure-no- pay’, ongewenste praktijken voorkomen. Dekker antwoordt dat die signalen zijn collega’s van Financiën en Binnenlandse Zaken ook in toenemende mate bereiken. Bovendien raakt de problematiek volgens hem ook aan andere beleidsterreinen, zoals de parkeerbelastingen en de belasting van personenauto’s en motorrijwielen (BPM) ingeval van import van gebruikte auto’s. ‘Zowel bij het niet betalen van parkeerbelasting als de import van gebruikte auto’s blijkt een groep ondernemers namens kentekenhouders massaal bezwaar en beroep in te dienen tegen de naheffingsaanslag parkeerbelasting dan wel de (eigen) BPM-aangifte, zelfs in die gevallen waarbij het te behalen belastingvoordeel klein is’, aldus Dekker. ‘Net zoals bij de WOZ is er ook in dit geval een verdienmodel ontstaan.’

Kostenvergoedingen
De minister kondigt aan de ontwikkeling van de aantallen bezwaren door no cure no pay bedrijven en de in verband daarmee toegekende kostenvergoedingen te laten onderzoeken. Op basis van de uitkomsten van dat onderzoek zal volgens hem worden bezien welke oplossingen voor de problematiek in de rede liggen.

Wel stelt Dekker voorstander van te zijn, net als de Waarderingskamer, van een laagdrempelige toegang tot bezwaar, ‘waarbij de belanghebbende kan kiezen of hij zelf bezwaar maakt of dit door een gemachtigde laat doen.’