Minder wanbetalers door alert optreden

Gemeenten halen meer geld op bij wanbetalers van lokale belastingen als ze zelf achter hun centen aan gaan dan wanneer ze dat een incassobureau laten doen. Dat blijkt uit de benchmark Belastingen Grote Gemeenten 2007, een vergelijkend onderzoek waaraan 51 gemeenten deelnamen. Gemiddeld blijven de invorderingskosten onder de opbrengsten van de dwanginvordering, maar er zijn gemeenten waar de kosten hoger zijn dan de opbrengsten uit de in rekening gebrachte kosten – soms zelfs bijna een factor drie.

Eigen regie

Steeds vaker, zo blijkt uit de benchmark, voeren gemeenten de dwanginvordering onder eigen regie uit in plaats van het uit te besteden. Overheadkosten zoals ict, huisvesting en leiding zijn evenwel niet meegenomen. Door de automatisering is het voor gemeenten eenvoudiger meteen handelend op te treden als rekeningen niet zijn betaald. Hoe dichter de gemeente qua tijd op het invorderingsproces zit, des te groter is de slagingskans van daadwerkelijke invordering.

Ook de relatief nieuwe mogelijkheid van het betekenen van dwangbevelen per post draagt bij aan een succesvollere inning van belastinggelden: vijftig procent van de wanbetalers gaat direct na zo’n per post verstuurd dwangbevel over tot betaling, waardoor een deurwaarder er niet meer aan te pas hoeft te komen. Gevolg is dat het aantal oninbare betalingen afneemt.

Een positief effect gaat ook uit van het aanbieden van extra veel betaaltermijnen. Veel gemeenten hebben de betaling per automatische incasso uitgebreid van zes naar negen termijnen. Mede door de mogelijkheid de betalingen te spreiden nam het aantal automatische incasso’s in Eindhoven toe van 30 tot 60 procent. Maastricht int haar lokale belasting inmiddels voor bijna 75 procent via de automatische incasso. Bijna twee op de drie belastingplichtige inwoners van de grote gemeenten betaalt inmiddels via automatische incasso, waarbij op een vast moment in de maand het te betalen bedrag van de rekening van de belastingplichtige wordt afgeschreven.

Termijnvervolging

Uit de benchmark blijkt dat het aantal oninbare betalingen nog verder naar beneden kan. Slechts een minderheid – 19 procent – van de gemeenten past termijnvervolging toe: direct overgaan tot formele dwanginvordering als bij tussentijdse betaaltermijnen geen (tijdige) betaling heeft plaatsgevonden. De meeste gemeenten starten de dwanginvordering pas nadat de laatste betalingstermijn onbenut is verstreken.

Wanneer er in het geheel geen verhaalsmogelijkheden zijn, wordt een aanslag uiteindelijk oninbaar geleden. Er zijn uitschieters: in sommige gemeenten blijkt 2,5 procent het aanslagbedrag oninbaar. Gemiddeld moeten de gemeenten die aan de benchmark deelnamen een half procent van het aantal opgelegde aanslagbedrag wegstrepen. Op een totale belastingopbrengst van twee miljard euro, betekent dat een verliespost van tien miljoen euro.