Lokale wereldverbeteraars contra de VVD
Steeds meer gemeenten willen het certificaat fairtrade. Niet alleen het gemeentehuis moet dan aan de Max Havelaarkoffie, ook lokale verpleeghuizen en horeca.
Steeds meer gemeenten willen het certificaat fairtrade. Niet alleen het gemeentehuis moet dan aan de Max Havelaarkoffie, ook lokale verpleeghuizen en horeca. De VVD trapt op de rem.
Fairtrade gemeenten in opmars
In Nederland zijn fairtrade gemeenten in opmars: in de afgelopen jaren hebben liefst 37 gemeenten deze titel gekregen. Dat komt door een campagne die sinds 2007 wordt gevoerd door organisaties voor ontwikkelingssamenwerking als ICCO en de Stichting Max Havelaar. Ze hebben het fenomeen fairtrade gemeente overgenomen uit Groot-Brittannië, waar sinds 2001 al honderden van dergelijke gemeenten zijn ontstaan. De organisaties richtten het landelijk bureau fairtrade gemeenten op, dat vanuit Culemborg opereert. Dit coördineert en ondersteunt de lokale acties.
Eerlijke handel
Veel gemeenten willen met fairtrade eerlijke handel met producenten uit ontwikkelingslanden te ondersteunen. Niet alleen de gemeente zelf, maar ook particulieren, ondernemers en instellingen moeten hier dan aan geloven. Het is nog onzeker of veel ondernemers zullen weglopen met fairtrade.
Tour de force
De weg naar het verkrijgen van de titel ‘fairtrade’ is een tour de force. Het draaiboek: vanuit wereldwinkels wordt lokaal een werkgroep opgezet om een bepaalde gemeente mee te laten doen aan de actie. Deze groep vraagt de gemeenteraad om in te stemmen met het streven om fairtrade gemeente te worden. Nadat de raad het voorstel heeft aangenomen moet de gemeente snel omschakelen: voortaan worden er zoveel mogelijk wereldwinkelproducten ingekocht. Zogeheten ‘eerlijke’ koffie, thee en suiker behoren dan al gauw tot het assortiment van het gemeentehuis. Ook moet de gemeente gaan handelden naar de principes van fairtrade zoals ‘het niet discrimineren van werknemers’.
Voldoende zichtbaar
Intussen benadert dezelfde werkgroep ondernemers, godshuizen en andere organisaties om zoveel mogelijk wereldwinkelproducten te gebruiken of in te kopen. Tevens komt er een website, waarop iedereen kan zien welke clubs en ondernemers fairtrade hebben omarmd. Binnen een jaar moeten de derdewereldproducten voldoende zichtbaar zijn in lokale winkels, horeca en instellingen.
Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen
Ten slotte moeten alle spelers het Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen accepteren. Daarmee houden ze onder meer rekening met de effecten van hun handelen op ‘sociaal en ecologisch gebied’. Uiteindelijk oordeelt een ‘onafhankelijke commissie’ van het landelijk bureau of de gemeente zich echt fairtrade mag noemen. Als dat het geval is, komt er een feestelijke uitreiking met een oorkonde. Wie de titel eenmaal heeft, wordt elk jaar opnieuw door het campagnebureau gecontroleerd.
Geen must
VVD-Tweede Kamerlid Ingrid de Caluwé is kritisch. ‘Ik vind het prima als dit soort initiatieven vanuit burgers en bedrijven op vrijwillige basis gebeurt, maar ik vind het niet oké dat je gemeenschapsgeld moet vrijspelen voor acties zoals die van de fairtrade gemeenten. Het moet ook geen must worden’, zegt ze.
Speciale ambtenaar
Volgens de VVD is het geen taak van de gemeente om belastinggeld uit te geven aan de Derde Wereld. De Caluwé: ‘Wij zeggen: schoenmaker blijf bij je leest. En natuurlijk zijn gemeenten zelf verantwoordelijk voor hun eigen uitgaven zoals de aanschaf van fairtrade koffie. Maar het is vreemd dat gemeenten wel ambtenaren betalen voor de acties rond fairtrade, maar tegelijkertijd ook te hoop lopen tegen bezuinigingen vanuit het Rijk. Ze moeten dus goed nadenken of ze wel een speciale ambtenaar willen aanstellen.’
Reacties: 17
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Maar mevrouw de Caluwe, zoals al gezegd, schoenmaker blijf bij de leest, bemoei u er niet mee.
En gemeenten die dit willen (en haar burgers). Ga zo door. Het is sowieso al goed om erover na te denken waar komen je producten vandaan. Ook al krijgen de boeren uiteindelijk maar hun klein beetje meer geld dan denk ik ik geef liever dat geld aan die kleine boer in arm land dan aan grote multinational. Er is niets beter om mensen uit de armoede te halen dan hun producten te kopen.
Zolang de wapenhandel in de wereld vrij is en doelmatigheid niet in de controlecyclus is gelijkgesteld aan rechtmatigheid blijven goede doelen onzinnig, onverantwoord naïef.
Alle meningen vragen om aandacht van het problleem en dat geeft moed.
Helder toch?
Gemeenten zijn autonoom, de gekozen raden bepalen wat het beleid is.
De wereld zit echter een stuk ingewikkelder in elkaar. Gelukkig maken veel gemeenten de keuze voor fair trade. Daarmee kiezen ze niet primair voor het hier, het nu en het financiele eigenbelang, maar vooral voor de mensen die betrokken zijn. Ik ben er trots op dat mijn eigen gemeente wel fair trade is. En ik ben er net zo trots op dat mijn eigen gemeente ook te hoop loopt tegen sommige rijksbezuinigingen.
Immers, de financiele doelstellingen van het kabinet lijken op het eerste gezicht helemaal zo gek nog niet. Minder schulden hebben is prima. Nobelprijswinnaars als Krugman en Stiglitz noemen de bezuinigingsdrang echter een schande, juist omdat ze op geen enkele manier rekening houden met mensen. Ze zorgen ervoor dat meer mensen werkloos worden, dat meer mensen in (financiele) onzekerheid komen. Tot overmaat van ramp worden de schulden vooralsnog alleen maar groter, zonder dat met investeringen aan een toekomstperspectief wordt gewerkt die het mensen en staat mogelijk maakt de schulden in te lossen.
In plaats van kritiek te geven op gemeenten die een 'eerlijke' prijs willen betalen voor hun producten zou het mevrouw De Caluwe sieren als zij het voorbeeld van de fair trade gemeenten over zou nemen in haar keuzes, zowel in buiten- als in binnenland. Als mevrouw De Caluwe zich zou verdiepen in fair trade, zou zij merken dat er meer is in het leven dan een financiele staat, dat er ook mensen zijn. Dat politiek ook primair over mensen kan gaan en dus veel meer is dan bedrijfsvoering van de overheid. Dat 'fair trade' dus eigenlijk in alle besluiten een rol zou moeten hebben.
Het is vooral een emotioneel appel onder de inmiddels weinig betekenende woorden als eerlijk. Dat is geen exclusieve term voor fairtrade, maar steeds meer grote bedrijven gaan eerlijk om me de leveranciers (arme boeren).
Kijk bijvoorbeeld bij http://www.douweegbertsprofessional.com/nl-NL/ne …