Advertentie
financiën / Nieuws

Dordrecht wil notoire briefschrijver gijzelen

De gemeente Dordrecht gaat de rechter vragen de lokale huisjesmelker en notoire briefschrijver Mustafa Karasahin een dag per teveel gestuurde brief naar de gemeente te gijzelen. Jaarlijks is de gemeente een half miljoen kwijt aan verwerking en dwangsommen werken niet.

04 september 2014

De gemeente Dordrecht zet een volgende stap in haar lange juridische gevecht met lokale huisjesmelker en veelklager Mustafa Karasahin: een dag gijzeling per teveel verstuurde brief. Op 11 september dient het kort geding.

Voortdurend conflict
Al jaren bestookt Karasahin de gemeente Dordrecht met tientallen bezwaarschriften en Wob-verzoeken per dag. Aan deze strijd ligt een conflict met de gemeente ten grondslag over de kamerverhuur in zijn 40 panden. De gemeente is aan de verwerking van de schrijverij jaarlijks tonnen kwijt en heeft de briefschrijver al een aantal keer tevergeefs tot stoppen proberen te dwingen. Vorig jaar besloot de rechter dat de man slechts 10 brieven per maand zou mogen schrijven. Voor elk teveel gestuurde brief, mail of fax zou hij een dwangsom van 300 euro moeten betalen tot een maximum van een ton. Dit maximum bereikte hij al na drie maanden.

Dwangsom werkt niet
Woordvoerder Mark Benjamin van de gemeente Dordrecht wijst op de uitspraak van het gerechtshof in Den Haag in het hoger beroep dat Karasahin hiertegen had aangetekend. De dwangsom werd verhoogd tot 1260 euro per teveel verstuurde brief (niet toevallig hetzelfde bedrag dat gemeenten moeten betalen als het te laat reageert op een Wob-verzoek) met een maximum van drie ton. ‘Maar ook daar is hij al ruim overheen. We ontvangen nog steeds honderden brieven en dat kost ons een half miljoen per jaar.’ Het geld van de dwangsommen is echter niet binnen. ‘De dwangsom is een middel, geen doel, maar het heeft ook geen effect. Er zit nog veel ruimte tussen en dwangsom en het betalen ervan, zoals invoeringsbesluiten en bezwaarschriften.’

Unieke zaak
Daarom gaat de gemeente de rechter op 11 september vragen Karasahin een dag te gijzelen per teveel verstuurde brief met een maximum van een jaar. ‘Deze zaak is redelijk uniek. Volgens mij is geen enkele gemeente nog tot deze stap overgegaan. Het is inderdaad een zwaar middel.’ De gemeente heeft al beslag gelegd op panden van Karasahin en nog andere vorderingen staan, zoals achterstallige belasting en voorgeschoten funderingskosten. ‘De panden gaan in de executieverkoop. De opbrengst gaat naar de hypotheekbank en de meeropbrengst naar de gemeente. Het is ons echt niet om het geld van de dwangsommen te doen, we willen gewoon dat de niet aflatende stroom brieven stopt.’

Reacties: 10

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

T. ten Klooster
Zo zie je maar weer waar de wet WOB toe leidt. Journalisten die pleiten voor het ongewijzigd laten hiervan houden in deze zaak angstvallig hun mond. Dat dit kan in Nederland, dat één 'gek' de gemeente een half miljoen per jaar kost. Te belachelijk voor woorden!
Ambtenaar / Beleidsambtenaar
Diefstal van je medeburger is dit. De burgers betalen de kosten van nutteloos bezwaar maken en WOB verzoeken met z'n allen. Wanneer gaan de burgers die man ook gewoon een keer op aanspreken dat hij hun geld over de balk gooit met zijn acties?
Hilde van Heusen - Smulders / Managementondersteuner Communicatie
De beste oplossing is om alle brieven vanuit deze "kapitalist/humorist" allemaal ongeopend door de post te retourneren met de vermelding GEWEIGERD zodat de gemeente en hiermee de maatschappij ook hier niet voor hoeft te betalen. Dit sujet heeft zoveel geld dat hij denkt dat hij zich dit soort "humor" kan veroorloven. Gewoon compleet negeren! Hij vindt zich vast ontzettend leuk en interessant (en heeft vast iemand voor dit soort activiteiten ingehuurd) en daar moeten we vooral niet in mee willen gaan. Vervolgens met de nog niet ontvangen claims; beslagleggen en verkopen die handel, zorgen dat het geld binnenkomt!
M. de Vries / Communicatieadviseur
Uit principe ben ik vóór het bestaan van de Wob. De financiële prikkel richting vraagsteller zou eruit moeten, terwijl de financiële prikkel voor overheden zou moeten blijven.



We leven in een cultuur van rekenmeesters, die rekenmeesters kweken en systemen bedenken die rekenmeesters belonen. Misschien moeten we daar eens iets aan veranderen.
Hilde van Heusen - Smulders / Managementondersteuner Communicatie
Ben ook voor de WOB en ook dat het kosteloos zou moeten zijn, helaas zijn er echter "brood"schrijvers op de WOB die hun inkomen vergaren door gemeenten dusdanig te belasten/bestoken dat ze overvoerd worden, termijnen worden overschreden en zij kunnen innen; ziek, maar helaas waarheid. Dus om dat tegen te gaan zou ook de gemeente niet hoeven betalen ingeval van overschrijding. Ingeval van grove overschrijding op een WOB-verzoek is de media in de regel meer als bereid hierop in te springen en er is geen gemeente die dat wenselijk vindt. Dus; alle financiële prikkels eruit zowel bij gemeente als bij WOB-verzoeker en dan ga je de "zieken" (waar wij dus allemaal aan mij moeten betalen!) ook tegen. Heeft de gemeente ook meer tijd om te investeren op waarde.
Petra / burger
Het is voor de hand liggend om in dit verband ook het systeem ter discussie te stellen. Daaronder ligt een idee met goede intenties, namelijk : de ruimte niet meer bieden om het systeem te misbruiken. Nederland breekt uit zijn voegen van de regels, juist vanuit deze idee.

Mijn idee is dat we dit als een duur - incident- zien. Iemand die zo hardnekkig en halsstarrig vecht, heeft een interpersoonlijke structuur die merkwaardig is. Omdat ik geen arts ben en alleen hypotheses mag stellen, geen diagnoses, houd ik het bij deze vooronderstelling. Wat nu gebeurt is een dure procedurele aangelegenheid omdat formele regels misbruikt worden.

De gemeente Dordrecht beloopt nu de formele regels in reactie op deze halsstarrige en wat mij betreft ego centrische vecht-baas. Prima wat mij betreft.

Ze doet wat ze moet doen. Geef de man niet meer aandacht en genoegdoening door een systeem aan te passen. Hij zou niet anders willen.

Siegmunt und Freudig / ex ambtenaar
Laten we de geen doekjes om winden. Ambtenaren misbruiken regelmatig het bestuursrecht door te traineren en/of helemaal niet te antwoorden. Is een burger te mondig zetten ze hem/haar al snel in de hoek van veelschrijver. Blaat een ambtenaar volgt de rest deze kokerblik, bang voor reactie van de collegae en/of baan. Dus begin niet over “interpersoonlijke structuur die merkwaardig is” er lopen meer ambtenaren met zeer vreemde beperkingen dan burgers. Waarvan akte. Of is het normaal dat burgers pas bij de Hoge Raad het gelijk krijgen terwijl dit bij de 1e brief al mogelijk is. Is het normaal dat burgers jaren moeten schrijven om te winnen. Ambtenaren? Wij zijn er na jaren en slechte ervaringen (belangen organisaties) helemaal klaar mee. Succes met elkaar.

secretaris / secretaris
De financiële prikkel voor gemeenten om WOB-verzoeken te beantwoorden moet blijven. Anders krijgt niemand ooit meer antwoord op een WOB-verzoek. Treiteren is niet alleen aan deze man voorbehouden.

Wel zou er een beperking moeten komen op het aantal WOB-verzoeken dat iemand per jaar kan indienen. Bijvoorbeeld: iedereen heeft het recht een WOB-verzoek in te dienen maximaal (bijvoorbeeld) 10 maal per jaar. Brief 11 ev. hoeft niet meer behandeld te worden. Persoon in kwestie mag het jaar erop weer 10 WOB-verzoeken max. indienen enz.
a. middelveld / senior adviseur
Wat een merkwaardige veronderstelling dat wobverzoeken niet meer zouden worden behandeld als er geen dwangsom op staat. Dat gebeurde voor die tijd toch ook! Nee wat echt nodig is: gewoon de dwangsom laten bestaan en invoeren dat alleen zij die belanghebbende zijn bij de informatie verzoeken kunnen indienen. en dan mogelijk ook nog een uitzondering voor de media, maar die zouden eigenlijk ook wel aan de hand van een belanghebbende kunnen lopen. En voor gemaakte kosten een nomale kostenvergoeding vragen. Dan kan ieder tegen de nomale kosten krijgen waar hij belang bij heeft.
Egbert ten Hoeve / vuttende (semie) ambtenaar vmlg sr adviseur trainer crismanagement
Ik heb ooit in mijn 43 jaar ambtenaarschap het gevoel gehad, dat een Wet pas een Wet wordt als de hoogste bestuurlijke gremia er lang en zorgvuldig over nagedacht en gesproken hadden. Een escapeartikel ben ik echter nooit tegengekomen. Met andere woorden, als er toch iets over het hoofd werd gezien of er iets onverklaarbaar scheef getrokken zou worden vanwege de interpretatie van de Wet, bijvoorbeeld door de rechter, dan zou er binnen de kortst mogelijke tijd een wijziging in de Wet aangebracht moeten kunnen worden. Volgens mij gebeurt dat ook bij belastingmaatregelen. maas in het belastingnet wordt vaak snel gedicht. De briefschrijver doet hier niets ongeoorloofd. De rechter voelt met de gemeente mee maar zou eigenlijk moeten oordelen, dat er niets tegen de wet in wordt gedaan door de briefschrijver. Het woord is dus aan de schrijver van de Wet en de ondertekenaars. Daar zit dus de knelling, want dat duurt in Nederland onverklaarbaar lang ook al kost óns; dat veel geld. Natuurlijk moet willekeur voorkomen worden en interpretatie verschillen mogen niet. Maar tien WOB verzoeken per jaar per burger is dan gauw te misbruiken door een zo intelligente briefschrijver als nu in Dordrecht. Medestanders zijn immers gauw gevonden en die gaan dan ook schrijven nietwaar. Het wordt eventueel zo maar een hype met facebook en twitter voorop. Als er geen jurist meer te vinden is die weet hoe je dit soort zaken kunt aanpakken en winnen, dan is het woord nu aan de minister en de Tweede Kamer. Misschien is er dan een modus te vinden waarbij de rechter beslist, dat in dit geval de gemeente mag wachten met antwoorden, totdat de minister en/of de Tweede Kamer heeft geantwoord. Omdat de Wet is ondertekend door de Koning, zal de Raad van State wel in beeld komen?

Belangrijker is nog dat bijvoorbeeld de VNG de Tweede Kamer aanspreekt over deze casus en op spoed aandringt op een wijziging of aanvulling in de Wet die slaat op (te) veel schrijvers.
Advertentie