In aanloop naar de Duurzame 100 van dit jaar informeerde dagblad Trouw bij 225 burgerinitiatieven naar hun waardering van de gemeente. De antwoorden? Hoop op meer ondersteuning, maar ook frustratie over achterblijvende inspanningen van gemeenten.

Aardgasvrije wijken. Alle gemeenten willen die voor elkaar boksen. Maar hoe doe je dat? Wanneer betrek je de bewoners erbij? Wat zijn de do’s en don’ts? Graag deel ik enkele aanbevelingen. Vanuit mijn eigen praktijk, maar nuttig voor iedereen die met dit complexe thema te maken heeft.

In rap tempo hebben we ons digitale tools eigen gemaakt en voelen we ons er inmiddels zo comfortabel mee dat we ze steeds breder en innovatiever inzetten. Beeldbellen met opa en oma is de normaalste zaak, net als de Teams- en Zoomborrels om het weekend met collega’s in te luiden.

Een fascinerende paradox: terwijl onze bewegingsruimte flink is ingeperkt, leven we nauwer samen dan ooit te voren. Vanwege de verbondenheid die we voelen nu we een gezamenlijke, onzichtbare  vijand hebben, maar ook omdat we ons, door die vijand, opstellen als de allerbeste buur die je je maar kan wensen.

Energietransitie en klimaatadaptie: twee werelden van verschil… of toch niet? U en ik zien deze domeinen vanuit onze professies weliswaar als afzonderlijke gebieden, en dat zíjn ze feitelijk ook, maar voor de gemiddelde bewoner is de scheidslijn een stuk minder zichtbaar.

Gemeenten hebben de taak een aanzienlijke bijdrage te leveren aan de landelijke CO2-reductie. Om van een thema als energietransitie een succes te maken, is het nodig dat ook burgers zich bewust zijn van de urgentie en hun bijdrage leveren.