Al meer dan honderd jaar is de gouverneur, zoals de commissaris der koning(in) in Limburg heet, afkomstig van een voorloper van het CDA (eerst RKSP, later KVP). Het begon in 1918 met de benoeming van de in Roermond geboren Charles Ruijs de Beerenbrouck. Maastrichtenaar Theo Bovens was welbeschouwd de elfde in rij die de functie bekleedde – een reeks die alleen in de Tweede Wereldoorlog korte tijd werd onderbroken door de katholieke NSB-gouverneur Max de Marchant et d’Ansembourg.

Twee keer twee woorden, gescheiden door een komma doen het Binnenhof op zijn grondvesten schudden. Positie Omtzigt, functie elders. Zo stond er achter een bullet te lezen op de aantekeningen van Kajsa Ollongren, een van de verkenners van een nieuw kabinet. Vragen naar van wie die suggestie afkomstig is om het kritische, maar zeer populaire CDA-Kamerlid weg te promoveren, is volgens premier Rutte zinloos. En by the way, hij was het in elk geval niet, zo beweert de VVD-voorman. En Sigrid Kaag van D66 evenmin. ‘Niemand gaat hier uitleg over geven.’

Het is maar zelden dat een van bovenaf opgelegd besluit naar ieders zin is. Maar als iedereen zich er in ongeveer dezelfde mate ontevreden over toont, een beetje bromt en mort, dan is het besluit vaak zo slecht nog niet. Het is geen wetmatigheid, maar toch komt menig bestuurder een heel eind door die tegeltjeswaarheid als leidraad te nemen bij moeilijke beslissingen.

Van de huidige president van de Verenigde Staten, Biden, wordt veel wijsheid verwacht. Hij zal het nodig hebben, gezien de vele megaproblemen die zich in zijn land hebben opgestapeld. Behalve een heftige pandemie, een torenhoge werkloosheid en een tot op het bot verdeeld land, heeft hij ook nog het door zijn voorganger genegeerde klimaatprobleem op zijn bordje liggen.

Nee, de kwetsbare burger is bepaald niet beter af sinds gemeenten vijf jaar geleden verantwoordelijk werden voor de uitvoering van heel veel taken op het gebied van jeugd, werk en zorg. 

Een loonsverhoging zit er voor gemeenteambtenaren volgend jaar niet in. Althans niet wat de Vereniging van Nederlandse Gemeenten betreft. Scherp stijgende uitgaven, scherp dalende inkomsten, en de ongewisheid over de compensatie van het rijk voor de coronakosten worden als belangrijkste redenen aangevoerd. 

Het coronavirus lijkt, in Nederland althans, op zijn retour. De winkelstraten lopen weer vol, de eerste files vormen zich op de snelwegen. We gaan, met inachtneming van de norm van anderhalve meter afstand, terug naar een soort normaal. 

Een maand geleden was ik in Noord-Italië. Het was alsof ik, vanuit Nederland, in een compleet andere wereld belandde. Nauwelijks verkeer op de weg, geen terrasjes, en de gesprekken gingen nu eens niet over wat ik voor lunch – de hoogmis in maaltijdenland – dacht te gaan nuttigen. En als een Italiaan niet over eten praat, dan is er dus serieus wat aan de hand. 

December is traditiegetrouw de tijd van de lijstjes. Naar de meeste kijk ik niet met heel veel belangstelling uit. In de Top 2000 bijvoorbeeld, die vandaag bekend wordt gemaakt, staat – gaap – Bohemian Rhapsody voor alweer de 17e keer op één. 

Zelden telde een kabinet zoveel afgevaardigden die groot zijn geworden in het lokaal bestuur. Van de huidige ploeg van zestien ministers en acht staatssecretarissen zijn er maal liefst elf die in een vorig leven wethouder waren. En één droeg de burgemeestersketting. Bij het aantreden was er zelfs nog één ex-wethouder meer – Mark Harbers – maar die trad eerder dit jaar af. 

Nederland koerst af op een nooit eerder vertoond begrotingsoverschot. Alleen al de eerste helft van het jaar is er sprake van een plus van 14 miljard euro.

In 20 jaar tijd is er in Nederland bijna 60.000 hectare bij gekomen voor wonen, werken en infrastructuur. Wat er voor werd weggedrukt: voornamelijk landbouwgrond en in mindere mate natuur. Recente cijfers van het CBS tonen dat aan. 

Sinds de overname van een groot deel van het sociaal domein in 2015 weerklinkt uit gemeenteraden de klacht dat ze geen grip hebben op de uitgaven. 

De aarde is plat. Elvis leeft nog. Niet inenten voorkomt dat je ziek wordt. En o ja, elke Nederlander gaat er in 2019 koopkracht op vooruit. 

De economie boomt als nooit tevoren. De verwachtingen over een navenante loonstijging zijn dan ook hooggespannen bij veel gemeenteambtenaren. Temeer omdat gemeenten de inkomsten uit het gemeentefonds de komende jaren meer dan fors zien groeien.