Advertentie

Woonlasten gespreksonderwerp nummer 1 burgemeesters

‘Je verwacht het misschien niet, maar als burgemeesters elkaar onderling treffen dan gaat het eigenlijk altijd over de dubbele woonlasten’, zegt Niels Karsten, projectleider van het onderzoek dat in opdracht van Binnenlandse Zaken en Justitie werd gehouden. De onderzoekers spraken tientallen burgemeesters.

08 juni 2014

Burgemeesters maken zich over twee dingen collectief veel zorgen: hun dubbele woonlasten en de toenemende agressie in hun richting. Dat blijkt uit onderzoek van de Tilburgse School voor Politiek en Bestuur onder burgemeesters.

‘Je verwacht het misschien niet, maar als burgemeesters elkaar onderling treffen dan gaat het eigenlijk altijd over de dubbele woonlasten’, zegt Niels Karsten, projectleider van het onderzoek dat in opdracht van Binnenlandse Zaken en Justitie werd gehouden. De onderzoekers spraken tientallen burgemeesters.

Verkoop huis met groot verlies
In artikel 71 Gemeentewet is vastgelegd dat een burgemeester binnen een jaar zijn feitelijke hoofdverblijf dient te hebben in de gemeente waar hij of zij burgemeester is. De raad kan hooguit een jaar ontheffing van het woonplaatsvereiste verlenen. Veel nieuw benoemde burgemeesters krijgen als gevolg van de stagnatie op de woningmarkt echter hun huis in hun voorlaatste gemeente niet dan wel met groot verlies verkocht. De omstandigheden confronteren ze soms met twee jaar lang met dubbele woonlasten. ‘Vreemd ook wel een beetje’, vindt medeonderzoeker Linze Schaap het discours, ‘want iedereen die voor zijn werk moet verhuizen, heeft last van dit aspect van de economische crisis.’ ‘Kan zijn. Maar die dubbele woonlasten is vaak toch het eerste dat ze noemen’, zegt Karsten.

Fysieke intimidatie
Een andere grote, deels onuitgesproken, collectieve zorg blijkt de agressie en intimidatie te zijn waarmee burgemeesters steeds vaker worden geconfronteerd, veel meer nog dan wethouders en raadsleden. Uit andere onderzoeken blijkt dat bijna twee op drie burgemeesters er het slachtoffer van zijn. En het aantal onheuse bejegeningen stijgt. Daarbij gaat het vooral om verbale agressie en bedreiging en intimidatie. Met daadwerkelijk fysieke agressie heeft bijna één op de tien burgemeesters te maken (gehad). ‘Vooral tijdens ontmoetingen tussen burgemeesters gaat het hier met regelmaat over. Een aantal burgemeesters voelt zich op dit punt erg kwetsbaar’, stellen de onderzoekers.

Lees het hele artikel deze week in Binnenlands Bestuur nr. 11

Reacties: 6

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

loe / zelfstandige
Ook in het vrije bedrijf moet je soms verhuizen. Dusssssssss..........
K. de Beer / organisatie adviseur
Dit kan opgelost worden als de gemeenten gewoon weer een ambtswoning beschikbaar hebben. Dan weet iedereen direct waar ie aan toe is. En de kosten van de ambtswoning zijn een openbaar item waarover de raad geinformeerd moet worden door het college. Probleem opgelost.
Wim Vreeswijk / Belastingadviseur
De samenleving komt steeds meer onder druk te staan en als een burgemeester ook nog eens niet in haar/zijn (werk) gemeente woont, dus de schijn tegen heeft, kan dat een extra aanleiding zijn tot ontevredenheid en zelfs agressie bij de getergde lokale burger. De oplossing is inderdaad: een fatsoenlijke ambtswoning !
Jan
Een ambtswoning is inderdaad de oplossing. Maar dan wel tegen een reële huur, dus niet die veel te lage 12 procent van het inkomen die voor dienstwoningen geldt. Dus hetzij een wat eenvoudigere ambtswoning met een lage huur of een riante ambtswoning met een vrije sectorhuur. Een riante ambtswoning tegen 12 procent van het inkomen ziet de fiscus trouwens als verkapt inkomen en dan volgt een belastingaanslag.
criticus
Gemakshalve wordt even vergeten dat burgemeesters zelf de ambtswoning niet meer wilden: te duur, niet profiteren van prijsstijgingen woningmarkt, geen belastingaftrek etc.

Kortom: men ging voor de winst.

En nu de tijden anders zijn, willen ze de ambtswoning terug.



Ach: het is wel consequent: altijd gaan voor eigen gewin ipv het algemeen belang.
Anoniem
Toen ik de kop van het artikel las, dacht ik dat het ging om de woonlasten van de burgers in de gemeenten van deze burgemeesters...

Ik had het kunnen weten: het gaat niet over algemeen belangrijke zaken, het gaat over zaken die alleen in het belang van de betreffende burgemeesters zijn...

Wat een desillusie!
Advertentie