Woningstichting wil 60 miljoen euro terug
De Maastrichtse woningstichting Servatius stelt een oud-bestuurder en acht voormalige leden van de Raad van Toezicht aansprakelijk voor het niet behoorlijk vervullen van hun taken bij de bouw van ‘Campus Maastricht’.
Risico nemen
Het Campusproject , dat in 2009 werd stop gezet, leverde een financiële schade op van zeker 60 miljoen euro. Volgens hoogleraar Corporate Governance Bas Steins Bisschop wordt van bestuurders van woningcorporaties juist verwacht dat ze ondernemen, en dus risico nemen.
Ambitieuzer
Het Campusproject begon als een plan voor studentenhuisvesting en bijbehorende faciliteiten in de wijk Randwyck. Van lieverlee werd het ambitieuzer: naast studentenhuisvesting omvatte het ook kantoren, commerciële ruimtes en een groot universitair sportcentrum. In 2009 werd het project door de enorme en onbeheersbare stijging van de kosten noodgedwongen stopgezet.
Schade
Servatius vindt dat er op een ‘onverantwoorde manier’ met maatschappelijk geld is omgegaan en dat degenen die daarvoor ‘eindverantwoordelijk én ernstig verwijtbaar zijn geweest’, daarop aangesproken worden. Servatius heeft daarom besloten de oud-bestuurder aansprakelijk te stellen voor de geleden financiële schade. Ook acht leden van de toenmalige Raad van Toezicht worden aansprakelijk gesteld, voor het niet behoorlijk vervullen van hun toezichthoudende taak en de daaruit voortvloeiende financiële schade.
Vrijheid
Steins Bisschop, hoogleraar ondernemingsrecht aan de Nyenrode Business Universiteit en bijzonder hooglereraar Corporate law and Corporate Governance aan de Universiteit Maastricht, kan alleen in algemene termen op de zaak ingaan, die hij niet in detail volgt. Volgens hem heeft het bestuur van een corporatie ‘grote vrijheid om beslissingen te nemen. De grens ligt daar waar een zinnig denkend mens ze legt. Het exploiteren van en investeren in vastgoed is ondernemen. Een bestuur móet ondernemen en risico’s nemen. Het kan niet zo zijn dat wanneer zich risico’s manifesteren het bestuur die grens overschrijdt.’
Bank
Voormalig directeur Leks Verzijlbergh heeft gezegd een juridische procedure met vertrouwen af te wachten. 'Wat wil Servatius hiermee bereiken? Ik heb geen 60 miljoen op de bank staan, en de voormalige leden van de raad van toezicht ook niet.' Hij ontkent dat het Campusproject slecht geregeld was.'Laat Servatius maar eens aannemelijk maken dat tien jaar voorbereidingen niet deugden. De zaken waren wel degelijk goed voorbereid.'
Het Campusproject , dat in 2009 werd stop gezet, leverde een financiële schade op van zeker 60 miljoen euro. Volgens hoogleraar Corporate Governance Bas Steins Bisschop wordt van bestuurders van woningcorporaties juist verwacht dat ze ondernemen, en dus risico nemen.
Ambitieuzer
Het Campusproject begon als een plan voor studentenhuisvesting en bijbehorende faciliteiten in de wijk Randwyck. Van lieverlee werd het ambitieuzer: naast studentenhuisvesting omvatte het ook kantoren, commerciële ruimtes en een groot universitair sportcentrum. In 2009 werd het project door de enorme en onbeheersbare stijging van de kosten noodgedwongen stopgezet.
Schade
Servatius vindt dat er op een ‘onverantwoorde manier’ met maatschappelijk geld is omgegaan en dat degenen die daarvoor ‘eindverantwoordelijk én ernstig verwijtbaar zijn geweest’, daarop aangesproken worden. Servatius heeft daarom besloten de oud-bestuurder aansprakelijk te stellen voor de geleden financiële schade. Ook acht leden van de toenmalige Raad van Toezicht worden aansprakelijk gesteld, voor het niet behoorlijk vervullen van hun toezichthoudende taak en de daaruit voortvloeiende financiële schade.
Vrijheid
Steins Bisschop, hoogleraar ondernemingsrecht aan de Nyenrode Business Universiteit en bijzonder hooglereraar Corporate law and Corporate Governance aan de Universiteit Maastricht, kan alleen in algemene termen op de zaak ingaan, die hij niet in detail volgt. Volgens hem heeft het bestuur van een corporatie ‘grote vrijheid om beslissingen te nemen. De grens ligt daar waar een zinnig denkend mens ze legt. Het exploiteren van en investeren in vastgoed is ondernemen. Een bestuur móet ondernemen en risico’s nemen. Het kan niet zo zijn dat wanneer zich risico’s manifesteren het bestuur die grens overschrijdt.’
Bank
Voormalig directeur Leks Verzijlbergh heeft gezegd een juridische procedure met vertrouwen af te wachten. 'Wat wil Servatius hiermee bereiken? Ik heb geen 60 miljoen op de bank staan, en de voormalige leden van de raad van toezicht ook niet.' Hij ontkent dat het Campusproject slecht geregeld was.'Laat Servatius maar eens aannemelijk maken dat tien jaar voorbereidingen niet deugden. De zaken waren wel degelijk goed voorbereid.'
Autorijden IS risico's nemen
rijden op de openbare weg ~ risico vergelijkbaar met handelen met publieke middelen, dus daar moet je heel voorzichtig mee zijn.
Als je echter op een race-circuit rijdt, dàn mag je meer risico's nemen. Dat is dan te vergelijken met grote (financiëele) risico's nemen. Dan kan de schade groot zijn, maar voor een beperkte groep mensen, die die risico's hebben opgezocht (beroeps-investeerders, beleggers, aandeelhouders e.d.).
De gemiddelde huurder - en nog minder de student - is zo'n risico-opzoekend mens, dus met hùn middelen middelen moet je zeer terughoudend en voorzichtig omgaan. En dàt is het verwijt aan de ex-avonturiers: dat ze niet die terughoudendheid hebben betracht, die ze hadden moeten betrachten.