Weerwoord tegen vernieuwers

Een meeloper kun je Tom van der Meer, hoogleraar politicologie aan de Universiteit van Amsterdam, niet noemen. Met zijn essay ‘Niet de kiezer is gek’ vaart de Amsterdamse politicoloog recht tegen de stroom van democratievernieuwers in.

Stevig onderbouwd laat Van der Meer zien dat het functioneren van de representatieve democratie in de afgelopen honderd jaar niet zo is geërodeerd als de Code Oranjes, Thierry Baudetts, GeenPeilen, Van Reybroucks ons graag doen geloven. De kiezer gedraagt zich precies zoals er van hem mag worden verwacht, legt Van der Meer uit. De stemgerechtigde Nederlander laat zich niet meer leiden door de blinde partijloyaliteit die de verzuiling zo kenmerkte, maar kiest.

Vlugschrift
Nieuwe voorstellen ‘om het land bestuurbaar te houden’ – zoals loting, burgerfora of kiesdrempels – zullen daarom niet helpen, meent de auteur. Ze werken in op een probleem dat niet bestaat en, zoals Van der Meer prangend beschrijft, kennen smadelijke neveneffecten. Met ‘Niet de kiezer is gek’ geeft Van der Meer een levendig en scherp weerwoord in een tot nog toe dikwijls nauwelijks weersproken debat over de staat van onze democratie. De vraag is of democratiecritici na de eerste pagina’s van dit betoog verder zullen lezen, wanneer ze zo om de oren zijn geslagen met de tegengestelde visie van de auteur. Maar de politicus én kiezer die zijn democratische inborst niet de put in laat praten, zal aan dit vlugschrift veel steun en plezier beleven.

Niet de kiezer is gek, Tom van der Meer, uitgeverij Spectrum, ISBN 9789000352746