Weert viert feest met Syrisch gezin

Burgemeester Jos Heijmans van Weert was op 3 mei 2016 ‘burgerlijk ongehoorzaam’ en hielp een Syrisch gezin met onderduiken. Doaa Al Refae en haar kinderen trokken in bij de zusters Birgittinessen. Het gezin heeft wederom asiel aangevraagd. ‘Ze krijgen geheid een status.’

Een gelukkig mens?

‘Ik ben altijd gelukkig, maar ik begrijp wat je bedoelt. Dit gezin is twee weken terug met vrijwilligers naar Ter Apel geweest en heeft daar drie dagen en twee nachten gezeten om de asielprocedure op te starten. Dat heeft tot veel vreugde bij het gezin geleid, tot vreugde bij de vrijwilligers, vreugde bij heel veel mensen in Weert die bij de opvang betrokken zijn en ook wel tot vreugde bij de burgemeester.’

Heel Weert wist waar het Syrische gezin zat. Ze bivakkeerden in het Gastenhuis in de Maasstraat en de kinderen gingen gewoon naar school.

‘De nonnekes hebben de hoofdrol gespeeld bij de opvang van de kinderen, maar zeventig procent van Weert stond eromheen. Ze zijn nu overigens bij haar broer in Weert, die wel een status heeft en werkt bij VDL Staalservice in Weert. Er is een sociale cohesie ontstaan in de stad die iedere burgemeester zich zou wensen en waar we met allerlei beleidsnota’s en moeilijke programma’s met z’n allen zo naar streven. Deze saamhorigheid ontstond automatisch. Arm, rijk, dik, dun, jong, oud, Marokkaan, Nederlander, tandarts, bijstandsmoeder. Het was geweldig. Een fantastische bijvangst voor de stad en zijn inwoners. We zijn bijeengekomen om dit gezin te helpen.’

U zei dat u het Syrische gezin hebt geholpen ‘als mens’. Daar was lof voor maar er was ook kritiek van medebestuurders, want dat ‘mens’ is wel burgemeester.

‘Ik wens de burgemeesters die geen mens zijn veel succes. Ook burgemeesters hebben een hart en een verstand. Als burgemeester moet je je verstand gebruiken, maar ook je hart. Dat heb ik gedaan.’

U zei een paar dagen geleden bij L1Limburg dat u niet weet of u nog een keer een gezin zou helpen.

‘Dit gezin zou ik weer helpen, maar ik bedoelde te zeggen dat ieder geval uniek is. Je moet altijd afwegingen maken met je hart en je verstand. De burgemeester is ook de burgervader die zorgt voor de inwoners van zijn stad. De moeder en de kinderen uit dit Syrische gezin zijn inwoners van mijn stad. Er hebben zich ook andere gezinnen gemeld. Veel mensen heb ik geholpen omdat ze onder de tram dreigden te komen, maar er zijn ook mensen die ik niet heb geholpen omdat ik niets kón doen of omdat ik niets wílde doen. Dat komt niet in de publiciteit. Het gaat ook niet alleen om asielzoekers, het gaat om Weertenaren: woonwagenbewoners, mensen met een witte boord. Als burgervader dien je mensen te helpen die in het gedrang komen door de talloze regels die we hier hebben.’

Het Syrische gezin gaat nu de asielprocedure in. Hoe zijn de kansen?

‘Deze jongedame, die vandaag trouwens 25 is geworden, en haar vier kinderen krijgen geheid een asielstatus. Ze komt uit Syrië en heeft moeten vluchten voor een verschrikkelijke oorlog. Ze is anderhalf jaar in Nederland en Duitsland geweest. Ze heeft bij binnenkomst haar vingerafdrukken in Duitsland gegeven. Het Dublin Akkoord zegt dat je dan naar Duitsland moet, maar het Dublin Akkoord zegt óók dat je een nieuwe asielaanvraag kunt doen als je anderhalf jaar geleden met onbekende bestemming bent vertrokken. Ze krijgen gewoon binnen tien weken een status.’

Nog op het verjaardagsfeestje geweest trouwens?

‘Nee, nee. De vrijwilligers hebben voor haar een geweldig feest georganiseerd, en dat is prima.’