Was getekend...25 jaar Nico Visscher

Met dit nummer van Binnenlands Bestuur maakt cartoonist Nico Visscher, zoals hij het zelf zegt, niet alleen 2013, maar ook ‘25 jaar medewerking aan dit prachtblad vol.’ Alle aanleiding om in het kader van dit jubileum dubbel uit te pakken. Op verzoek selecteerde hij vijf van zijn favoriete tekeningen die hij sinds 1989 voor BB maakte. De opdracht was één absolute lieveling aan te wijzen.

Was getekend

Om uit de tekeningen van de afgelopen 25 jaar er vijf te kiezen, met daaruit één als favoriet, dat heeft iets van de kindermoord door koning Herodes uit het Nieuwe Testament. En hierbij hanteer ik zelf het zwaard.

Het betekent dat van circa 1.200 tekeningen er 1.195 meteen terzijde worden gelegd. Tekeningen die ik goed genoeg achtte voor inzending naar de jaarlijkse tentoonstelling Politiek in Prent in Nieuwspoort in Den Haag kregen een minnetje en verdwenen in de stapel van doem.

Maar ik probeer de hele 25 jaren in vijf prenten te omvatten en begin dus in 1989. Deze prent, rechtsboven, gaat over het feit dat rampenplannen doorgaans zo goed worden weggeborgen dat ze pas na het blussen weer opduiken.

In 1996, de Europese vlag had 12 sterren waarvan één het gedogende buitenbeentje was ten aanzien van softdrugs. Maar ook deze tekening, linksonder (z/w),  kreeg onvoldoende gedoogsteun.


In 2012 had Groningen – toevallig mijn vaderstad – veel en grote toekomstplannen. De Regiotram was één van de kroonjuwelen, maar werd in de wielen gereden door iets van links. Tekening (linksonder/red) niet door naar volgende ronde.


In 2013 kwam minister Plasterk met zijn plannen voor de bestuurlijke herindeling waarin voor steden met minder dan 100.000 inwoners geen plaats meer was. Ook deze prent (rechtsonder) viel af.


In 2011, en nu kom ik bij mijn favoriet, ontstond commotie over de toegestane slachtmethode vanuit diverse levensopvattingen. Religie en dierenliefde konden elkaar niet vinden en ook mijn voorstel voor een oplossing werd niet in brede kring aanvaard. Maar het is wel zo’n vondst waarvan je vreest dat diverse collega’s er ook op gekomen zullen zijn. Je zou dan stiekem wensen dat het blad eerder uitkwam, zodat je toch de eerste was. Maar tegen de snelheid van een dagblad kun je nooit op en bovendien bleek niemand dezelfde weg te zijn ingeslagen. En dat nu, maakt een geslaagde prent tot favoriet.


Nico Visscher