Advertentie

Statenlid wobt bij eigen provincie

Het Noord-Hollands Statenlid Richard de Graaf van de SP vindt dat er een ‘geheimestukkencultuur’ heerst bij de provincie. Hij voelde zich dan ook genoodzaakt om een WOB-verzoek in te dienen om informatie over het Wieringerrandmeer openbaar te krijgen.

10 september 2010
Geheim
‘Het ging mij bij dit WOB-verzoek om stukken rond het prestigeproject het Wieringerrandmeer. Hierover is zoveel informatie door het provinciebestuur geheim bestempeld, dat ik mijn werk als Statenlid niet goed heb kunnen doen,’ zegt De Graaf.

Alleen positieve kanten
‘Ik kan in een openbaar debat of in een interview niet verwijzen naar de stukken omdat ik die enkel vertrouwelijk heb mogen inzien. Dan heb je ook al snel vertrouwelijke commissievergaderingen. Het werk van een volksvertegenwoordiger gebeurt dan noodgedwongen buiten het zicht van de kiezer. Die kan niet meer zien welke partij wat heeft gezegd. Je kunt in het openbaar dan niet meer zeggen: ja maar in dat rapport staat dat de risico’s veel groter zijn; want dat is vertrouwelijk. Het gevaar bestaat dat het provinciebestuur wel de positieve kanten naar buiten brengt en de negatieve zaken –zoals risico’s- achter gesloten deuren houdt.’

Tijdelijk geheim
De Graaf accepteert dat bij zo’n project als het Wieringerrandmeer, waarbij de provincie ook samenwerkt met commerciële partijen, niet alles altijd openbaar is. ‘Met daadwerkelijk bedrijfsgevoelige informatie moet je voorzichtig omgaan. Maar je zou heel duidelijk en concreet moeten aangeven waarom informatie geheim is, volgens een WOB-oplegger. Daarop zou dan ook moeten staan hoe lang die vertrouwelijkheid moet gelden. Het kan heel goed dat na een half jaar of na een jaar die vertrouwelijkheid overbodig is omdat er bijvoorbeeld een jaarverslag met de gegevens is verschenen. Ook zou je standaard een publieksversie van een rapport moeten maken, waarbij dan gevoelige cijfertjes of grafieken zouden ontbreken maar de redeneringen wel te volgen zijn.’

Ruimte
Het provinciebestuur herkent zich niet in de ‘geheimhoudingscultuur’ die de SP-fractie waarneemt. ‘Er zitten bij dat WOB-verzoek inderdaad stukken waarvan wij nu hebben geconstateerd dat de geheimhouding kan opgeheven worden. Maar er zitten ook stukken bij die geheim moeten blijven, daar biedt de WOB ook ruimte voor,’ zegt communicatieadviseur Frans Nederstigt van de provincie.

Kwijt
Hij wil ook nog even gezegd hebben dat een van de stukken die De Graaf nu via de WOB heeft opgevraagd al eerder verstrekt is aan raadsleden. ‘Kennelijk is hij dat stuk kwijt geraakt of zo. Maar wij weigerden eerder om die reden om opnieuw dat stuk aan hem openbaar te maken. Je kunt je ook afvragen waarom er toen geen vragen over gesteld zijn over dat stuk.’

Remkes
De onlangs geïnstalleerde Commissaris van de Koningin Johan Remkes heeft al enkele keren zich uitgesproken over het belang van een transparant bestuur, bevestigt de woordvoerder. ‘Alleen al dat Remkes dat zegt, betekent wel iets,’ volgens hem. Toch is er volgens Nederstigt geen cultuurverandering ingezet bij de provincie, wat dit betreft. ‘De provincie probeerde altijd al optimaal transparant te zijn. En wij houden echt geen stukken achter zonder reden.’

Reacties: 4

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Bart Lankester / Woordvoerder kritisch platform Wierings Beraad
De kernvraag bij de achterkamertjespolitiek rond het Wieringerrandmeer komt in dit stuk niet aan bod. Die vraag is: mag de provincie als publieke partij zoveel mist rond een prestigeproject optrekken dat de inwoners van Noord-Holland niet weten waar ze straks aan meebetalen en niet kunnen controleren of de volksvertegenwoordigers hun werk wel goed doen? De 'optimale transparantie' van de provincie, waar de heer Nederstigt het over heeft, is gebonden aan de commerciële belangen die de provincie heeft opgebouwd in de publieke-private samenwerkingsconstructie. Een overheid met twee petten op dus, waarbij het commerciële belang regelmatig de dprimiare taak als hoeder van de publieke zaak (in dit geval het mooie landschap) overvleugelt.
Interessant om een rechter de vraag voor te leggen welk belang zwaarder weegt, als de provincie niet zelf die afweging kan maken.
Michiel Jonker / ambtenaar bij een decentrale overheid
Het zegt wel iets over het functioneren van onze vertegenwoordigende democratie, als een volksvertegenwoordiger zich gedwongen voelt openbaarmaking van stukken af te dwingen met dezelfde middelen als een burger of een journalist.

In 2003 werd de zogeheten "dualisering" ingevoerd, met als doel om meer ruimte te creëren voor een open en kritisch debat tussen volksvertegenwoordigers (van gemeenten en provincies) over de plannen en beslissingen van bestuurders. Zo wilde men meer mogelijkheden scheppen voor een effectieve controle van volksvertegenwoordigers op het bestuur.

Want zonder goede mogelijkheden voor een transparant politiek debat is er ook geen effectieve controle op het bestuur mogelijk.

Elke bestuurder en elke volksvertegenwoordiger zegt in Nederland dat hij/zij een voorstander is van transparantie. Waarom is dit in de praktijk dan toch zo moeilijk? Gaapt er misschien (ik durf deze vraag, zelfs anoniem en op persoonlijke titel, nauwelijks te stellen) een kloof tussen woorden en daden van een overgrote meerderheid van onze politici?

Als dat zo is, dan zullen er wel goede redenen voor zijn. Maar zelfs honderd WOB-procedures zouden misschien niet voldoende zijn voor een transparante uitleg hierover van de kant van de betreffende politici.

Misschien toch even aan Harry Borghouts en Ton Hooijmakers vragen, die kunnen het vast goed uitleggen, in een paar zinnen.
ambtenaar / juridisch adviseur
Laat ik nou in de veronderstelling verkeren dat het recht op informatie op grond van 167 Provinciewet verder strekt dan het recht op informatie op grond van de WOB. De vraag is derhalve hoe functioneert de PS.
piet brontsema / org adviseur
dat moet die sp'er toch wel gewend zijn, zijn eigen partij kent niet anders
Advertentie