Advertentie

Politieke macht is geleende macht

In zijn nieuwe boek 'Het land achter de heuvels. Politiek als ambacht, 1968 - 2018' laat Jacques Wallage zich onder meer kritisch uit over de politiek, het bestuur en de democratie van vandaag de dag.

21 februari 2018

‘Als staatsburger blijft je rol beperkt tot het eens in de vier jaar uitbrengen van je stem. Terwijl politici verbaal eigen verantwoordelijkheid, eigen bijdrage, de participatiemaatschappij centraal plaatsten, blijft het staatsburgerschap passief gedefinieerd. Politici verzamelen macht, maar delen nauwelijks zeggenschap. Mensen hebben meer invloed op het onderhoudsniveau van hun auto dan op de toestand waarin hun straat verkeert.’

Kritische blik

Dat schrijft Jacques Wallage in zijn deze week verschenen boek Het land achter de heuvels. Politiek als ambacht, 1968 - 2018, waarin de sociaaldemocraat terugblikt op zijn leven en op zijn politieke en bestuurlijke loopbaan als raadslid, wethouder, Kamerlid, staatssecretaris en burgemeester. Daarin laat hij zich onder meer kritisch uit over de politiek, het bestuur en de democratie van vandaag de dag.

Legitimiteit

‘Uit het feitelijk gedrag van politici blijkt zelden dat ze beseffen dat politieke macht geleende macht is, en dat ze die macht via een betekenisvolle dialoog en verantwoording steeds opnieuw aan burgers moeten teruggeven. Dat lijkt niet door te dringen. Bij besluiten beroepen politici zich nog steeds op het mandaat dat ze bij verkiezingen zouden hebben verkregen, terwijl ze de legitimiteit van hun beslissingen in het bestuurlijk proces moeten verdienen. Dat is de eenduidige consequentie van de verschuiving van de macht van politieke partijen naar de publieke ruimte. De oude rekensommen binnen de representatieve democratie gaan simpelweg niet meer op.’

Jacques Wallage – Het land achter de heuvels. Politiek als ambacht 1968 - 2018. ISBN 978 90 5936 783 8. €29,99.

Reacties: 5

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

R. Hesseling / Docent VO
De burger wordt nu net het laatste beetje medezeggenschap ontnomen, nota bene door de partij die zijn ontstaan te danken heeft aan het idee dat er meer inspraak moet komen door het invoeren van een referendum.

Bij de verkiezingen heb ik niets gezien bij D66 dat zij er voor stonden het referendum af te schaffen.

Zeg het maar, hoeveel zeggenschap heeft de kiezer nu precies en waar geef je nu eigenlijk je mandaat aan.

Schande!

criticus
Hde kloof tussne politiek en bruger is eer al jaren, maar altijd weer weten politici dit bij zichzelf weg te houden door te beginnen over andere methoden, middelen en procedures. De basis is echter vertrouwen. En vertrouwen moet je verdienen en waarmaken, maar helaas lijken politici daar niet toe in staat.



@Hsl:

een (raadgevend)referendum is niets meer dan een lapmiddel voor het onvermogen van politici om hun taak, namelijk te representeren, adequaat en competent uit te voeren. Als ze dat zouden doen, zou ene referendum overbodig zijn. D66 wist het echter te verkopen als iets geweldigs, terwijl het in feite een brevet van onvermogen voor politici zelf is.
Fritz
Het is jammer dat dhr. Wallage nu, nu hij uit het centrum van de politieke macht is verdwenen, met dit soort inzichten komt. Jarenlang was hij in de gelegenheid voorstellen te doen om zeggenschap te verdelen, bestuurlijk te vernieuwen. Veel revolutionairs kan ik me op dat terrein niet van de heer Wallage of zijn partij herinneren. Probleem is dat ons stelsel van representatieve democratie is ontstaan in een tijd dat er nauwelijks effectieve (communicatie)mogelijkheden waren om de burger bij het bestuur te betrekken. Nu zijn we een eeuw verder en nog is de enige invloed die een burger heeft, het uitbrengen, eens in de vier jaar van een stem, waarbij een kennelijk onbeperkt mandaat wordt gegeven aan de gekozene. En de keuze van die kiezer is, in het beste geval, gebaseerd op een verkiezingsprogramma met dito beloften, die vaak daags na de verkiezingen door de gekozenen al weer bij het oud papier worden gesmeten onder het mom van 'noodzakelijke compromissen', 'coalitie-afspraken' en 'geven en nemen'. En de politiek vindt het kennelijk wel best zo. Eens in de vier jaar die vervelende kiezer een worst voorhouden om vervolgens vier jaar lang ongestoord je gang te gaan. Zelfs een partij die is opgericht met het oog op bestuurlijke vernieuwing, D66, verraadt zonder blikken of blozen haar eigen uitgangspunten en principes in haar honger naar de macht. Zelfs een juridisch foefje wordt niet geschuwd om die lastige burger nog verder monddood te maken, nu gebruik van een van haar kroonjuwelen niet opleverde wat D66 graag had willen horen. Een kloof tussen politiek en burgers? De politiek doet er werkelijk alles aan om die kloof te laten bestaan of zelfs groter te maken.
R. Hesseling / Docent VO
Antwoord op @hsl,



Een referendum is in geen enkel geval overbodig; het is juist een middel dat burgers bij de politiek betrekt en maakt dat politici zich verantwoordelijk gaan gedragen.

Waarom werkt het in Zwitserland wel en zou het in Nederland niet kunnen?



Lees ook het stuk in de correspondent



https://decorrespondent.nl/782/wat-wij-kunnen-le …

A. Wassenburg
We hebben een Kieswet waarbij we formeel stemmen op personen, maar in de praktijk wordt slechts onze instemming afgedwongen voor een standaard kieslijst, omdat we noch invloed hebben op waar onze stem terecht gaat komen, noch de mogelijkheid hebben om nee te zeggen en dus onze instemming te onthouden. Blanco stemmen tellen immers niet mee. Verder hebben we ook geen mogelijkheid meer om te stemmen voor of tegen een bepaald beleid of wetsvoorstel nu zelfs de miniemste vorm van inspraak, het raadgevend referendum zo goed als afgeschaft is. Mag ik vragen waar in dit alles de democratie is gebleven? Antwoord: nee.
Advertentie