Niet te stuiten

Spraakmaker: Alfred van Hall

Heeft u er geen behoefte aan om straks van uw oude dag te genieten?

‘Natuurlijk wel, maar ik ben nu nog gezond en zolang dat het geval is, wil ik me blijven inzetten voor het waterschap. Ik heb ontzettend veel plezier in mijn werk. Er komt bovendien een aantal interessante ontwikkelingen aan, en die zou ik graag van dichtbij mee willen maken.’

 U heeft het gevoel dat u nog niet klaar bent.

‘Inderdaad. Ik ben een bestuurder in hart en nieren. En er is nog een boel te doen voor het waterschap de komende jaren. Zo moeten wij met gemeenten nauwer gaan samenwerken bij het verder ontwikkelen van de watercyclus, waarbij water uit de kraan gerecycled wordt. Ook de dijken worden belangrijker, met het stijgen van de zeespiegel. Een ander belangrijk aandachtspunt is de plek die water in het landschap krijgt, want ruimte wordt steeds schaarser. Allemaal grote uitdagingen waar het waterschap voor komt te staan in de toekomst.’

Vindt u niet dat het na twee termijnen tijd wordt voor een nieuwe dijkgraaf?

‘Niemand is onmisbaar, ook ik niet. Daar ben ik me goed van bewust. Aan de andere kant: iedereen moet straks tot zijn 67e doorwerken. Wij als leidinggevenden, de bobo’s, zouden het goede voorbeeld moeten geven. We worden met z’n allen ouder en moeten ook met z’n allen langer doorwerken. Aan die verandering wil ik op deze manier mijn eigen steentje bijdragen.’

Hoe groot is uw kans op herbenoeming?

‘Ik maak een goede kans, denk ik. De samenwerking met het huidige bestuur is prettig en ik kijk ernaar uit om die voort te zetten. De mensen om mij heen hebben ook al aangegeven graag met mij verder te willen. Ik zie veel uitdaging in het werk bij het waterschap, en mijn omgeving spreekt veel vertrouwen in mij uit. Wat wil je nog meer? Het ambt van dijkgraaf is bijzonder eervol om te vervullen. Voor 1 januari volgend jaar zullen we weten of mijn wens is uitgekomen.’