'Minister moet Molukkers excuses aanbieden’

Burgemeester Victor Molkenboer van Leerdam wil dat de Nederlandse overheid eindelijk eens haar excuses aanbiedt aan de Molukse gemeenschap voor de slechte ontvangst, zestig jaar geleden.

Geen gastvrijheid

Dit jaar viert Leerdam dat de gemeente vijftig jaar geleden een grote groep Molukkers verwelkomde. ‘Maar dit welkom was allesbehalve een warm welkom’, aldus de PvdA-burgemeester in zijn nieuwjaarstoespraak. ‘Leerdam is een gastvrije stad, maar in 1961 was die gastvrijheid ver te zoeken.’

Schamen
Eerder al, in september vorig jaar, zei Molkenboer op een herdenkingsbijeenkomst in Leerdam zich te schamen voor de ontvangst door de overheid van destijds. De ontvangst, het verlangen naar het vaderland en het niet nakomen van beloftes maken volgens hem verbitterd. ‘Je zult je maar hebben ingezet voor koningin en vaderland om vervolgens aan de kant te worden gezet’, aldus Molkenboer die voor deze houding zijn welgemeende excuses aanbood. ‘Het zou de Nederlandse overheid, de nieuwe minister van Binnenlandse Zaken, sieren dit voorbeeld te volgen.’

Concentratiekampen
In 1951 werden 12.500 Molukkers uit Indonesië naar Nederland verscheept. Ze werden onder andere ondergebracht in leegstaande kazernes, concentratiekampen en kloosters. Toen duidelijk werd dat ze langer zouden blijven, vertrokken ze uit de kampen naar meer permanente verhuizing. Een groep streek toen in Leerdam neer.

Streep zetten
Zestig jaar Molukkers in Nederland vormt volgens de Leerdamse burgemeester een goede gelegenheid voor het maken van excuses. Molkenboer: ‘Erkenning van hun situatie toen maakt het voor velen – zeker de eerste en tweede generatie – makkelijker een streep onder het verleden te zeten en te werken aan een nieuw begin. Ik prijs met name de jongeren uit de Molukse gemeenschap van Leerdam die met zeer veel respect, gevoel en zorg voor de eerste generatie werken aan dit jubileum, met een jaar vol festiviteiten. Festiviteiten waarbij ook andere Leerdammers bij berokken zullen worden. Want samen leven en samen een toekomst opbouwen kan alleen door met elkaar in contact te komen, samen dingen te doen. Wij willen immers een stad zijn waar we met ruimte voor ieders eigen identiteit blijven zoeken naar gezamenlijke waarden en gemeenschappelijke doelen.’