Limburg pakt agressie aan
Het is de bedoeling dat overheden, werkgevers met een publieke taak, de politie en het OM intensiever gaan samenwerken om de veiligheid te vergroten.
De provincie Limburg gaat geweld en agressie tegen werknemers met een publieke taak en politieke ambtsdragers steviger aanpakken.
Convenant
Het afgelopen jaar zijn drie op de vijf medewerkers met een publieke taak -zoals overheidspersoneel, hulpverleners en dienstverleners- geconfronteerd met agressief gedrag. De provincie heeft nu een convenant gesloten met het ministerie van Binnenlandse Zaken (BZK).
Daling met 25%
Limburg is de achtste regio in Nederland waarmee BZK afspraken heeft gemaakt over een intensievere aanpak van agressie en geweld. Dit gebeurt in het kader van het landelijke programma Veilige Publieke Taak. Dit in 2007 gestartte programma is tot 2015 verlengd. Doel van het programma 2011-2015 is dat het aantal voorvallen van agressie en geweld met een publieke taak met een kwart wordt verminderd. Amsterdam, Midden-West Brabant, Zeeland, Noord-Oost-Gelderland, Groningen, Utrecht en IJsselland zijn Limburg voorgegaan.
Vergroten veiligheid
Limburg heeft 100.000 euro gekregen om een plan van aanpak te maken. Het is vooral ‘aanjaaggeld’, aldus een woordvoerder van het ministerie van BZK. Het is de bedoeling dat overheden, werkgevers met een publieke taak, de politie en het openbaar ministerie intensiever gaan samenwerken om ervoor te zorgen dat de veiligheid wordt vergroot.
De provincie denkt over een paar maanden met het plan te kunnen komen, zo laat woordvoerder Hans Albersen weten. Daarin zal onder meer komen te staan met hoeveel procent het aantal incidenten in Limburg moet zijn afgenomen. Hierover zijn nu nog geen afspraken gemaakt, aldus Albersen.
Onvoldoende resultaten
In een brief aan de Kamer heeft de minister onlangs laten weten dat verscherpte maatregelen nodig zijn. Weliswaar zijn ‘de nodige resultaten geboekt’, maar nog onvoldoende. Uit een laatste meting van BZK van eind 2011 blijkt dat sinds 2007 het aantal slachtoffers is gedaald van 65% in 2007 naar 59% in 2011. De focus wordt de komende tijd gelegd op zowel het scherper neerzetten van de norm van acceptabel gedrag (‘zero tolerance’) als op de aanpak van de dader.
Er is m.i. maar een goedkope en afdoende oplossing. Bij het eerste teken van agressie de hulpverlening staken en de agressieveroorzaker met gepaste inspanning verwijderen - of, in geval van ambulancehulp en dergelijke - gewoon vertrekken. Hulp wordt dan blijkbaar niet op prijs gesteld. Heel terecht dat hulpverleners tot het gaatje willen gaan en de medemens blijven helpen. Maar er zijn dus grenzen. Die moeten zij ook leren. Zolang eerste hulpposten worden verbouwd heb je meer aan een paar potige uitsmijters dan aan hulpverleners. Ook gooiende en smijtende bezoekers van gemeentehuizen zo behandelen. En vooral het hele schadebedrag op de dader en/of meelopers verhalen.