'Kamer moet Wob aanpassen wegens veelschrijvers'
De vereniging van gemeentesecretarissen vindt dat de overheid ,,alarmerend'' veel energie moet steken in inwoners die toch niet zijn te helpen.
Gemeentesecretarissen vinden dat paal en perk moet worden gesteld aan veelschrijvers en veelklagers. De Vereniging van Gemeentesecretarissen heeft daarom een dringend beroep gedaan op de Tweede Kamer om de Wet openbaarheid bestuur (Wob) en enkele andere wetten aan te passen.
Alarmerend
De vereniging vindt dat de overheid ,,alarmerend'' veel energie moet steken in inwoners die toch niet zijn te helpen. ,,Die energie kan beter in belangrijke zaken worden gestoken'', aldus de VGS donderdag. De gemeente Dordrecht spande onlangs een kort geding aan tegen een inwoner van die stad. De man stuurde honderden brieven naar de gemeente. De beantwoording van de brieven en procedures kostte de gemeente naar eigen zeggen inmiddels 4 ton.
Hardheidsclausule
De gemeentesecretarissen vinden dat elke klacht serieus genomen moet worden, maar gemeenten zouden wel tegen een burger moeten kunnen zeggen dat ze niet meer op alles reageren. ,,De Wob en de Algemene wet bestuursrecht zouden daarom moeten worden aangevuld met een hardheidsclausule'', adviseert de VGS. Met zo'n clausule krijgen gemeenten de vrijheid af te wijken van in de wet vastgestelde verordeningen. ,,Geef gemeenten een instrument in handen om misbruik van recht te kunnen pareren'', aldus de vereniging.
Reacties: 11
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De burger heeft recht om vragen te stellen. De ambtenaren kunnen wanneer ze hun zaken goed op orde en gearchiveerd hebben zonder extra werk de informatie geven die de burger verlangd.
De ambtenaar is dienstverlenend aan de burger en dient zich dienstbaar op te stellen naar de burger.
Henk Bongers
gebruik van de hardheidsclausule moet dan wel ene besluit zijn dat bij de rechtbank getoetst kan worden (oftewel een besluit volgens de Awb).
Doet me denken aan de initiële weerstand tegen laagstamfruitbomen onder fruitkwekers, want die hadden geen lang genoege takken om daar ladders van te kunnen maken voor het plukken van het fruit...
Dus waarom geen 21'e eeuwse oplossing bedacht die recht doet aan het principe dat overheidsinformatie openbaar dient te zijn zonder dat dit de organisatie belast? Zet alle overheidsinformatie in een grote database op Internet. Maak er een goede zoekfunctie omheen, en iedereen kan naar hartelust op elk moment alle informatie opvragen die hij of zij wil.
Of speelt er misschien iets anders mee, onder de oppervlakte? Zou het misschien zo zijn de 19'e eeuwse secretarissen in navolging van de fossiele Donner ("wetgeving is als worstmaken"...) het eigenlijk veel prettiger vinden om zo weinig mogelijk overheidsinformatie te delen?
Kleine anekdote tot besluit: mijn vrouw is kortgeleden een week naar de VS geweest om daar met allerlei instanties te overleggen. Wat haar in het bijzonder trof was dat er EEN dogma is voor overheidsorganisaties dat moet kop en schouders boven alle andere uitsteekt, en dat is dat alle informatie onverwijld en ongecensureerd openbaar beschikbaar dient te zijn, aangezien het publiek immers met belastinggeld heeft betaald voor het totstandkomen ervan, en dus de werkelijke eigenaar ervan is. Tegen deze onmiddellijke openbaarmaking zondigen is goed voor een even onverwijld ontslag of minstens demotie, hoe goed je verdere staat van dienst ook moge zijn. Daarmee vergeleken leven wij nog maar in zeer donkere middeleeuwen. Het idee dat het bij het inwilligen van WOB-verzoeken om "gratis dienstverlening" zou gaan zoals mede-reageerder De Beer schrijft ademt impliciet de overtuiging uit dat het kunnen beschikken over overheidsinformatie een gunst zou zijn in plaats van een simpel recht om inzage te krijgen in wat al van jou is.