‘Ik ga niet natrappen’

‘Ik ben 65 maar ik voel mij meer weer 24’, lacht waarnemend burgemeester Jan Hoekema van het Drentse Aa en Hunze. ‘Ik ga niet meteen zeggen dat Aa en Hunze hemel op aarde is omdat ik hier nu een tijdje zit, maar er is heel veel harmonie en samenwerking. De wethouders werken keihard en in de nuchtere gemeenteraad is geen gekkigheid.’

Verslaafd aan relletjes

Kom daar eens om in Wassenaar, waar Hoekema (D66) bijna tien jaar burgemeester was. Het bemiddelde Zuid-Hollandse dorp is verslaafd aan relletjes en er is herhaaldelijk heibel: over de ambtswoning of een pizza, over seksuele intimidatie door een wethouder, prijzige workshops bij een visagist, kosten van een fietstunnel, vallende wethouders en gemeentesecretarissen, fusie met Voorschoten, de bouw van de nieuwe Amerikaanse ambassade. Voor Jan Hoekema was het eind vorig jaar genoeg geweest. Op 17 januari trok hij de deur van Raadhuis De Paauw achter zich dicht.

Orde op zaken

Aan oud-raadslid en wethouder in Wassenaar en huidig VVD-burgemeester van Zoetermeer Charlie Aptroot de schone taak om orde op zaken te stellen in het lommerrijke dorp. Maar dat gaat zo maar niet! ‘Zelfreflectie’ in de Wassenaarse gemeentepolitiek is namelijk, zo schreef Aptroot eind maart, ‘lang niet bij iedereen aanwezig’. ‘Als de komende tijd bij sommigen de bereidheid tot samenwerken en veranderen ontbreekt, zal ik betrokkenen daarop aanspreken en zo nodig consequenties trekken’, liet Aptroot omineus weten.

Geen vertrouwen
De relatie tussen het college en de werkorganisatie moest ook verbeteren, vond hij. De driehoek van gemeentesecretaris, burgemeester en griffier was ‘met de tijd minder goed geworden. Er was een gebrek aan communicatie en er was geen vertrouwen in elkaar.’ De burgemeester van Zoetermeer lijkt behoorlijk geschrokken van de bestuurlijke wanorde in Wassenaar en tijd tekort te komen. Hoekema: ‘Aptroot moet Wassenaar erbij doen. Daarmee heeft hij een pittige job en Wassenaar een bijzondere bestuurlijke situatie. Maar daar ga ik niet over.’

Smeuïge verhalen
Goed, en dan nu de smeuïge verhalen! Klap maar uit de school! De waarnemer in Drenthe pikt een bitterbal weg en glimlacht. ‘Dat ga ik niet doen. Ik ga niet natrappen. Het was een zwaar maar ook goed besluit om Wassenaar te verlaten. Tussen een deel van de raad en mij was de koek op. Het afscheid deed best pijn, want ik heb het negen-en-een-half jaar heel leuk gehad in Wassenaar. Maar het is ook een enorme kans om op mijn leeftijd op een heel andere plek hetzelfde werk te kunnen doen. Dat had ik niet meegemaakt als ik rustig mijn tijd in Wassenaar had uitgezeten.’

Cold turkey

Na al die jaren in De Paauw had Jan Hoekema na zijn abrupte vertrek even niets meer. Cold turkey, zegt hij zelf. ‘In Wassenaar had ik een heel goed secretariaat en werd alles keurig voor mij geregeld. Als dat afgelopen is, ben je alleen. Dat is een confronterende maar ook een leerzame ervaring. Ik moest mijn bestaan opnieuw opbouwen. Dat heeft iets moois, iets spannends.’

Ontworteling

Met zijn oude en ook weer nieuwe buurman in het provinciehuis in Assen Van Aartsen deelt Hoekema een periode van tijdelijke ontworteling. ‘Jozias vertelde in een gesprek met het Dagblad van het Noorden dat hij mijlenver verwijderd is van zijn comfortzone. Dat voel ik ook wel enigszins. Alles was vanaf de eerste dag nieuw voor mij. In het moderne gemeentehuis van Aa en Hunze in Gieten zitten de wethouders, de burgemeester en de griffier gewoon in één gang. De Paauw in Wassenaar had een paleisachtige allure, maar het raadhuis was ook oud en er kwamen bijna geen ambtenaren. Hier loopt iedereen de hele dag bij elkaar naar binnen.’

Lees het volledige interview in BB10  (inlog)