CdK Borghouts neemt ontslag door 'bonnetjesaffaire'
Harry Borghouts, de commissaris van de Koningin in Noord-Holland, neemt per 1 december ontslag. Dat heeft de provincie vrijdag laten weten. 'Afgelopen zeven jaar heb ik met veel plezier het ambt van commissaris van de Koningin uitgeoefend. Maar dat is nu verdwenen.' aldus Borghouts in een verklaring.
Zijn besluit volgde op de zoveelste affaire waardoor Borghouts in opspraak kwam. Hij zou 3000 euro aan declaraties van oud-gedeputeerde Ton Hooijmaijers hebben goedgekeurd terwijl deze geen bonnetjes had ingediend. De fractievoorzitters van PvdA, CDA en SP willen dat de onderste steen bovenkomt in deze kwestie.
Kritiek
Het zou niet de eerste lijdensweg zijn voor Borghouts. In juni overleefde hij nog tenauwernood de affaire die volgde op het nieuws dat de provincie circa 78 miljoen euro op de inmiddels failliete IJslandse bank Landsbanki had ondergebracht. De kwestie achtervolgde hem enkele maanden. Zo was er geregeld kritiek op zijn benoeming tot bestuursvoorzitter van pensioenfonds ABP, omdat hij 'besmet' zou zijn door de Landsbanki-kwestie.
Aftreden
Dat leidde begin juli tot zijn aftreden als bestuurslid. Het nieuwe college van Gedeputeerde Staten dat toen aantrad, stelde nadrukkelijk niet dezelfde fouten te willen maken als het college dat eerder moest aftreden vanwege de Landsbanki-zaak.
Wanbeheer
Ook in 2008 lag Borghouts al onder vuur. Hij kreeg toen flinke kritiek voor zijn rol als voorzitter van de raad van toezicht van de Stichting IJsselmeerziekenhuizen. De raad zou vroegtijdig hebben geweten van het wanbeheer binnen de ziekenhuizen, maar onvoldoende maatregelen hebben getroffen. Borghouts weersprak dat.
'Nors en ontoegankelijk'
Het is een onverwacht einde voor de man die onlangs nog stelde dat hij een record wilde vestigen door de functie van commissaris van de Koningin tot zijn zeventigste te bekleden. Ook op het ministerie van Justitie, waar Borghouts voor 2002 werkte als topambtenaar, was hij niet onomstreden. De zoon van een voormalig KVP-politicus was loyaal aan zijn minister, maar nors en ontoegankelijk voor zijn medewerkers, zo stelden collega's.
Positieve reacties
De reacties van de partijen in de Noord-Hollandse Staten op het bericht waren vrijdag positief. 'Het is verstandig dat Borghouts de eer aan zichzelf houdt door nu op te stappen. Daarmee geeft hij toch aan dat hij zaken heeft laten liggen', meent fractievoorzitter Dago Wellink van de SP, de grootste oppositiepartij. 'Als je elke keer op je falen wordt aangesproken, dan kan ik me voorstellen dat je het plezier in je werk verliest.' Ook CDA-fractievoorzitter Johan Bruins Slot vindt het 'een verstandige beslissing van Borghouts, gezien de situatie waarin we ons nu bevinden'.
Kogels afgevangen
De partij van Borghouts, GroenLinks, betreurt het dat ze haar enige commissaris verliest. ,'Ik begrijp dat hij behoorlijk onder vuur lag, overigens niet altijd op eigen terrein. Hij heeft ook heel wat kogels voor collega's afgevangen en dan kan ik me voorstellen dat het een keer genoeg is', aldus partijvoorzitter Henk Nijhof.
Reacties: 10
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Eindelijk de verantwoordelijkheid genomen die aan het ambt eigen is, hoewel pas per 1 dec. 2009.
Ik begrijp inderdaad wel dat het erg onplezierig is als men erop aangesproken declaraties voor accoord te tekenen als men de bonnetjes neit heeft. Naar!
Hij zal niet de enige CdK zijn die dat vindt. Wat is er toch met onze bestuurders aan de hand, dat ze het zo vervelend vinden om werkelijk verantwoording af te leggen over hun handelen?
Het is zo simpel: je declareert niet, tenzij je kunt aantonen dat je de kosten voor je werk hebt gemaakt. Elke bestuurder en elke ambtenaar vanaf schaal 1 kan dat begrijpen. Maar nee, het ontneemt de CdK "het plezier in zijn ambt". Maar hoe zit het eigenlijk met ons "plezier" in onze bestuurders? Hebben wij daar reden toe?
Ja, dan gaat de lol er wel van af.
Had zich zacht kunnen spiegelen aan wat anderen hebben meegemaakt.
Dom ? , gemakzucht ? IJdelheid ?
Kom je wel vaker tegen op dit niveau.
Jammer.
En je hebt ook gelijk dat een goede declaratie-cultuur idealiter van twee kanten komt. Maar aangezien we niet in Utopia leven, zal in de praktijk toch de hoogste bestuurder van een provincie erop moeten toezien dat die cultuur gezond blijft. Dat je als ambtenaar bijvoorbeeld de etentjes tijdens je werkbezoek aan IJsland om verdwenen miljoenen terug te vorderen, netjes declareert.
De logica van de laatste stelling in je reactie begrijp ik niet. Wat is er onplezierig, ongegrond of ongezond aan mijn kritiek?