Advertentie

Burger klem door 'verwaarlozen' van de uitvoerder

‘Aan de verwaarlozing van de uitvoering ligt een gebrek aan interesse bij de Kamer en kabinet ten grondslag’, concludeert de commissie. Maar ook bij ministeries gaat nogal eens wat mis. Signalen worden niet opgepakt, en als dat wel het geval is ‘dan delen ambtenaren ze niet altijd met de Kamer, omdat de bewindspersoon erdoor in de problemen kan komen’. Dat is zorgelijk, zegt commissievoorzitter Bosman.

25 februari 2021
bureaucratie---shutterstock-1725113818.jpg

Nederlanders komen geregeld klem te zitten door problemen met de uitvoering van regels die het kabinet en de Kamer hebben gemaakt. Het parlement en het kabinet hebben de uitvoering en daarmee de organisaties ‘jarenlang verwaarloosd’. De wetgever en de uitvoeringsorganisaties werken daarnaast slecht samen. Dat concludeert een commissie van Kamerleden die zich heeft gebogen over de 'loketten van de overheid', zoals de Belastingdienst en het UWV. Commissievoorzitter André Bosman overhandigde het rapport donderdag aan Kamervoorzitter Khadija Arib.

Ingewikkeld
De Kamer baalt al lange tijd van problemen, en in sommige gevallen schandalen, bij uitvoeringsorganisaties. Dit zijn ook de organisaties die nu verantwoordelijk zijn voor de uitgebreide coronasteunpakketten. Veel gaat dus ook goed, benadrukt de commissie. Maar de burger stuit vaak op ingewikkelde regels, en de uitvoering is vaak onderbelicht bij het maken van deze wetten. Daarnaast hebben uitvoeringsorganisaties te maken gehad met flinke bezuinigingen, ‘terwijl ze niet minder taken krijgen’.

Verwaarlozing van de uitvoering
‘Aan de verwaarlozing van de uitvoering ligt een gebrek aan interesse bij de Kamer en kabinet ten grondslag’, concludeert de commissie. Maar ook bij ministeries gaat nogal eens wat mis. Signalen worden niet opgepakt, en als dat wel het geval is ‘dan delen ambtenaren ze niet altijd met de Kamer, omdat de bewindspersoon erdoor in de problemen kan komen’. Dat is zorgelijk, zegt commissievoorzitter Bosman. ‘Help de samenleving, niet de minister’, adviseert hij de uitvoerders.

Uitvoerbaarheid
Daarnaast wil de commissie dat het regeerakkoord, dat nieuwe coalitiepartijen na de verkiezingen sluiten, wordt getoetst op uitvoerbaarheid. Maar ook als tussentijds blijkt dat een nieuwe wet of regeling moeilijk is uit te voeren, moeten de ambtenaren hierover aan de bel trekken. Verder vindt de commissie het belangrijk dat uitvoeringsorganisaties de ruimte krijgen en nemen om 'maatwerk' te leveren: individuele gevallen vragen soms om een andere aanpak, omdat ieders situatie nu eenmaal anders is.

Verantwoordelijkheid Tweede Kamer
De nieuwe Tweede Kamer moet zich meer richten op de uitvoerbaarheid, al is het misschien geen spannend onderwerp waar nieuwe Kamerleden zich op kunnen profileren. ‘Het zwaartepunt en de verantwoordelijkheid ligt wel bij de leden van de Tweede Kamer’, zegt Bosman.

Kennis verloren
In de Kamer gaat veel kennis verloren omdat veel parlementariërs na een aantal jaar al vertrekken. Maar ook de 'banencarrousel' van topambtenaren zorgt ervoor dat veel ervaring snel wegvloeit bij de uitvoeringsorganisaties.

Reactie Arib
Kamervoorzitter Khadija Arib heeft grote zorgen over de snelheid waarmee de laatste tijd ‘wetten door de Kamer worden gejast’, zonder dat het parlement zich er goed in kan verdiepen. ‘De Kamer moet voor zichzelf opkomen. Wetgeven is belangrijk en heeft een grote impact’, aldus Arib.

De voorzitter ging in op de rol van haar eigen Kamer in het ontstaan van problemen bij uitvoeringsorganisaties, zoals de Dienst Uitvoering Onderwijs, het Centraal Bureau Rijvaardigheidsbewijzen en de Belastingdienst. Het ‘zwaartepunt en de verantwoordelijkheid’ ligt bij de Tweede Kamer, oordeelde een parlementaire commissie die hier onderzoek naar heeft gedaan.

Spoedwet
Het afgelopen jaar is vooral op het gebied van corona veel beleid in recordtempo opgesteld en door beide Kamers gegaan. Het meest recente voorbeeld is de spoedwet waarin de avondklok is vastgelegd. Die is na een uitspraak van de voorzieningenrechter in enkele dagen gemaakt en door beide Kamers behandeld.

Positie Tweede Kamer
Arib prees het werk van die commissie, en greep het rapport aan om ook de belangrijke positie van de Tweede Kamer te onderstrepen. ‘Ik trek het me aan en zal het ook voortdurend aan de orde stellen’, zegt Arib. Eerder ging ze al in gesprek met premier Mark Rutte over de problemen met de informatievoorziening van het kabinet aan de Tweede Kamer. Nog te vaak worden documenten niet goed genoeg gedeeld met het parlement, of krijgen Kamerleden pas lucht van nieuwe beleidsvoorstellen als ze al naar de media zijn gelekt. Ook dat gaat nog steeds niet altijd goed, zegt de Kamervoorzitter. ‘Soms krijgen we middenin de nacht een brief met zestien bijlagen. Ook dat is geen goede informatie.’ (ANP)

Reacties: 4

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

F.Vollebergh / ambtenaar
Waarom wordt de Omgevingswet nog steeds als heilig verklaard, terwijl vele bestuurders en uitvoerders dit niet zien zitten?
H. Wiersma / gepens.
Veel is toe te schrijven aan het poldermodel en iedereen te vriend willen houden bij de totstandkoming van wetgeving. Een aantal willekeurige voorbeelden waar het mis gaat:

1. Betere afstemming van wetgeving op de praktijk (uitvoering). Voorkom onnodige ingewikkeldheid. Ik heb het hier al jarenlang geschreven: simply the best!

2. Het ontbreekt veel politici, maar ook ambtenaren, aan kennis op het gebied van het algemeen bestuursrecht (AWB-wetgeving). Toppic 1: de algemene beginselen van behoorlijk bestuur!

3. Zorg in elke wet/richtlijn voor een kapstokartikel voor gevallen waaraan niet is gedacht (o.a. Coronasteunmaatregelen waarbij ondernemers soms tussen wal en schip komen).

4. Creëer kiesdrempels (er zijn teveel politieke partijen die bovendien -zelfs na splitsing- allemaal het woord moeten voeren. De democratie gaat ten onder aan eindeloos geleuter over futiele zaken (voorkom eindeloos polderen).

5. Meer eenvoudige vragen van kamerleden kunnen ook rechtstreeks via het ministerie lopen en via/met ambtenaren worden besproken (het zal wel een revolutie betekenen voor Den Haag).

6. Verminder het aantal regels. In plaats van minder worden het er ieder jaar nog meer. Niemand ziet meer de bomen door het bos, net als bij het aantal verkeersborden.

Toornvliet
Ik snap wel wat Spijker zegt, maar hij stelt ook wat zaken voor die hier niet echt mee te maken hebben (kiesdrempel). Ik ben van mening dat:

* Beleid werkt voor de politiek (= De Haagsche torens), uitvoering zit bijna nooit aan tafel.

* Voor veel beleid hoef niet gestudeerd te hebben om te zien dat het slecht, heel slecht, afschuwelijk slecht is doordacht. En het klopt: hoe dikker de nota, hoe slechter het beleid is bedacht.

* We regelen de hele wereld potdicht met toezichtsorganen (nu weer rekenkamers voor waterschappen, hoe verzin je het!), maar niemand houdt toezicht op de uitvoerbaarheid van beleid en wetten? vóórdat het in de Kamer komt.

* Laten we uitvoering nu niet meteen zielig noemen. Wendbaarheid, flexibiliteit zijn woorden die wel met de mond, maar niet met daden worden beleden. Uitvoeringsorganisatie hebben toch nog veelal een 'Freeze, unfreeze, refreeze' mindset.

* Ik ben het er mee eens dat ambtenaren toegankelijker moeten zijn voor 'technische' vragen van Kamerleden. De Kamer moet ook gebruik kunnen maken van de kennis van de 100.000 ambtenaren anders is het een oneerlijke 'strijd'. Bovendien geeft dit ambtenaren ene goed instrument om met feitelijke info 'onzinvoorstellen' te torpederen. Dit is volgens mij veel effectiever dan de Wet Open Overheid. Echter een waarschuwing: wie zitten er dan vanuit de ambtenaren aan tafel? Ik denk niet de uitvoering.

* Ter relativering: we beseffen ons te weinig dat onze maatschappij door zijn groeiende welvaart en diversiteit steeds complexer wordt. Hierdoor wordt het voor iedereen moeilijker om de gevolgen van beleid goed te doorgronden. Als dit besef nu eens iets meer op de voorgrond komt, dan creëert dit wellicht een goed uitgangspunt voor nadenken over oplossingen.
H. Wiersma / gepens.
@Toornvliet. Ik denk dat de ongebreidelde toename van het aantal politieke partijen en het eindeloos polderen en elkaar te vriend willen houden wel degelijk iets te maken hebben met het onvoldoende oog hebben voor de uitvoering van wetgeving. Kijk bijvoorbeeld eens naar de debatten in de Tweede Kamer. Op dat punt verschillen we dus kennelijk van mening.
Advertentie