Burgemeester: ‘Meer kunde in gemeenschap dan op gemeentehuis’
Van de Vondervoort: ‘Ik wil een ambtenaar nuttig werk laten doen. Hij moet werken aan een product dat de inwoners willen en waar hij zelf blij mee is.'
Driek van de Vondervoort gaat met pensioen. De burgemeester van Bergeijk geldt als kampioen ontregelen.
Ouderen zelfstandig laten wonen in garages? Onmiddellijk een bouwvergunning afgeven? Geen kapvergunning meer? De welstandscommissie opheffen? Belgische toestanden – een onheilspellender toekomstbeeld bestond niet. En dus hief CDA-burgemeester Van de Vondervoort in Boekel de welstandscommissie op. En later in Bergeijk ook. ‘De welstandscommissie stamt uit het begin van de vorige eeuw en past niet meer in deze tijd van mensen die zelf verantwoordelijkheid willen dragen.’ ‘Als iemand een hagelwit kasteel wil bouwen, dan doet hij dat toch lekker? Of maak er een toeristische attractie van. Er is hier in Bergeijk niet één raar huis gebouwd. Als je mensen vertrouwen geeft, dan nemen ze hun verantwoordelijkheid en beschamen dat vertrouwen niet,’ zegt hij.
Niet gek
Driek van de Vondervoort moet smakelijk lachen om de paniek die links en rechts uitbrak: ‘We zijn een structuurdenkend land. Als er maar een structuur is met een dikke directeur, een salaris van twee ton en een Mercedes, dan hebben we het goed geregeld. Maar het is precies andersom. We moeten uitgaan van wat de mensen willen en die structuur maar laten zitten.’ Burgers en dorpsraden komen namelijk vaak met realistische voorstellen, weet hij. ‘Wij wantrouwen als overheid mensen en denken dat ze dingen willen die niet deugen, maar ze komen niet met wilde plannen. Ze zijn niet gek, nee, ze zijn heel verstandig. Er zit veel meer kennis en kunde in de gemeenschap dan op het gemeentehuis.’
Nuttig werk
Van de Vondervoort: ‘Ik wil een ambtenaar nuttig werk laten doen. Hij moet werken aan een product dat de inwoners willen en waar hij zelf blij mee is. Kijk naar Boekel. De welstandsambtenaar verloor zijn baan. “Ik heb 25 jaar lang mensen kwaad gemaakt”, zei hij tegen mij. Dit mag niet, dat mag niet. Hij is bij de gemeente projectleider grote gebouwen geworden. Eindelijk kon hij mensen blij maken. Dat is je taak als ambtenaar: je bent erom mensen te helpen. Natuurlijk kunnen sommige dingen niet, maar daar vragen mensen ook niet om. Zij weten dat ze uiteindelijk hun wensen zelf betalen.’
Lees het hele interview in Binnenlands Bestuur nr. 25 van deze week. (inlog)
Zo kan het natuurlijk niet langer