Aboutaleb gebruikt te grote woorden
Marianne Vorthoren en de 66 moslimorganisaties die bij SPIOR zijn aangesloten, veroordelen het extremisme, maar vinden de woorden van Aboutaleb en Eerdmans mogelijke jihadstrijders alleen maar meer in de armen van radicalen drijft.
Burgemeester Ahmed Aboutaleb en wethouder Joost Eerdmans van Rotterdam hebben te grote woorden gebruikt om duidelijk te maken dat extremisten in de havenstad niet welkom zijn. ‘Dit drijft mogelijke jihadstrijders alleen maar meer in de armen van radicalen, zegt directeur Marianne Vorthoren van SPIOR. Dat is het vertegenwoordigend orgaan van moslimorganisaties in Rotterdam-Rijnmond.
Paspoort inleveren
Aboutaleb en Eerdmans maakten zaterdag in een opiniestuk in Trouw onomwonden duidelijk dat zij moslimextremisten afkeuren. Sterker nog, jihadisten uit de stad kunnen hun paspoort inleveren als zij kiezen voor de islamitische strijd, zo onderstreepte Aboutaleb zijn opinie zaterdag nog eens voor de camera's. Donderdag vergadert de gemeenteraad onder meer over de publicatie.
Harde woorden
Vorthoren vindt het vreemd dat Aboutaleb zulke harde woorden kiest, ,’want hij verklaart juist altijd de man te zijn die 'zijn' bevolking binnenboord wil houden. Dan is het gebruik van bijvoorbeeld het woord verraad in het opiniestuk niet de manier om jongeren die zich aangetrokken voelen tot radicalisme, de goede kant op te helpen. Die duw je dan juist van je af.’
Blijf in gesprek
Vorthoren en de 66 moslimorganisaties die bij SPIOR zijn aangesloten, veroordelen het extremisme: ‘Maar het is een feit dat sommige moslimjongeren worstelen met hun identiteit, zich hier niet altijd welkom voelen en dat er met twee maten wordt gemeten. Ook al is dat niet altijd zo, ze voelen dat wel zo. Met die mensen moet je juist in gesprek blijven om ze de andere kant te laten zien.’
Zorgen
Het stevig taalgebruik van Aboutaleb en Eerdmans maakt het ouders en grootouders van moslimjongeren die zich zorgen maken over de worsteling van hun kroost, ook niet makkelijker om problemen ergens aan te kaarten. ‘Als je denkt dat hun paspoort wordt afgepakt, ga je de officiële instanties niet gauw vertellen dat je kind mogelijk jihadist is.’ De oproep aan extremisten hun paspoort te komen inleveren, verbaast Vorthoren, omdat het in Rotterdam juist zo goed gaat.
Reacties: 12
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Gisteren de film 'Paradijsbestormers' op BNN gezien. Daarin zie je wat een totaal verwarde, idiote denkbeelden deze jihadgangers eropna houden. 'De Nederlandse regering wil alle moslims dood hebben', dat werk. Lijkt me heel goed om duidelijk aan te geven dat we hen niet meer tolereren. Maar mevrouw Vorthoren ziet liever dat we maar met ze in gesprek blijven en lieve woordjes tegen ze zeggen. En als ze dan radicaliseren is het de schuld van Nederland.
De gedoogcultuur en excuuscultuur (dit is weer een voorbeeld van fluwelen handschoenen) binnen politiek en bestuur jegens immigrantengroepen, hebben deze onvoorstelbare en criminele hersenspoelingen toch een heel stuk gefaciliteerd onder jonge moslims. Als dat gedoog/excuus beleid niet ten positieve heeft gewerkt, begrijp je toch niet dat een zinnig mens op diezelfde weg wil doorgaan, met dus hetzelfde resultaat! De heer Aboutaleb en Fortuynist de heer Eerdmans, doen daar niet aan mee.
Maar wat vooral sterk meespeelt is de gedoogcultuur en excuuscultuur binnen de islamitische gemeenschappen zelf en de onderlinge loyaliteit.
In een grootschalig onderzoek is gebleken dat culturen in Europa plus Turkije, enorme verschillen vertonen in waar men zich toegewijd aan voelt. Voor de Turken blijkt dat bijvoorbeeld gemiddeld God en (Turkse) Vaderland te zijn. Daar stopt het volgens dat onderzoek. Voor Polen is dat God en dan komt er wat meer van de 9 toewijdingsgebieden, die in het onderzoek gehanteerd worden. Hoe meer je naar West-Noord Europa gaat, hoe meer niet materiële terreinen men van belang vindt en met hoogste scores. Hoe meer naar het zuiden en oosten hoe minder. Dan blijkt dus dat in de meest geseculariseerde samenlevingen, die niet materiële toewijdingsterreinen (9) het beste scoren, inclusief vrijwilligerswerk. Nederland scoort hoog en verschilt op bepaalde punten met België, hetgeen je niet zo zou verwachten, of door de federale structuur en politieke situatie, juist wel.
IJsland en Engeland scoren ook hoog in positieve zin.
Met andere woorden: hoe meer de focus op God ligt, hoe minder die 9 niet materiële vlakken in dat onderzoek ingevuld worden en hoe minder, hoe beter. Dat is toch frappant. Voor zo ver dat onderzoek, maar het verklaart wel enige zaken. Tevens wordt daarin vastgesteld, dat men gemiddeld in Nederland hecht aan "de boel bij elkaar houden".
Dat vul ik maar aan met: je niet al te zeer boven het maaiveld uit willen forceren. Het zijn allemaal gemiddelden uiteraard, die een bepaald profiel doen ontwaren. Dus de beruchte stelling van destijds prinses Maxima, wordt hiermee voor een stukje ontkracht.
Waar jongens als prinsjes worden behandeld binnen eigen gezin en gemeenschap - en waar naar alle waarschijnlijkheid moeders krachtig aan meewerken - zie je bij de jongens bovengemiddelde problemen. Zelfs als moeders hier geboren zijn gaat die culturele component door. Daar wilde Fortuyn de aandacht op leggen en op cohesie in het algemeen en dan aan de kraankant immigratie zoveel mogelijk stoppen. Omdat juridisch dat niet kan voor specifieke groepen met bovengemiddelde aanpassingsproblemen, moest dat wel een zo groot mogelijke algemene stop zijn. Volgens Fortuyn (en dat klinkt plausibel) moet emancipatie en integratie van de vrouwen/moeders komen. Door o.a. jongens en meisjes gelijkwaardig op te voeden. Zelfs bij de derde generatie ziet dat er niet naar uit, mede omdat simpelweg het in het algemeen geen issue was en is voor politiek en bestuur hier. Men wil zich er niet aan branden en dat politieke concurrenten in combinatie met de sensatiezucht in media, hier gebruik van gaan maken en dit politieke carrières en stemmen gaat kosten.
Het duiden van grondrechten in volgorde van importantie gebeurt ook nog steeds niet. Dus religie kan bovenaan vertaald worden. Wat autochtonen met al hun onderlinge verscheidenheid wel aanvoelen over het algemeen, is niet evident voor alle nieuwkomers. Daar is men ontstellend laks mee geweest. Het bovengenoemd onderzoek heeft ook als conclusie, dat die grote verschillen in het bovengenoemd onderzoek het jarenlange schijnbaar tegenstrijdige fenomeen verklaren en hetgeen de heer Paul Schnabel kernachtig omschreef: met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht.
Er werd destijds karaktermoord op Fortuyn gepleegd uit electoraal bejag, zoals dat in België pal daarna met Bart de Wever eveneens gebeurde. Politieke geestverwanten in opvallend hoge mate. Beiden grote overwinningen in Havensteden. Fortuyn in Rotterdam en De Wever in Antwerpen. De Wever kreeg de kans dit landelijk nog eens over te doen erna. Fortuyn, op de drempel van het Catshuis, niet meer. De enorme electorale steun in de periode voor zijn dood, deed die giftige mix tussen demonisering van zijn persoon door criticasters en de media, wel steeds meer kantelen ten goede. Men werd van Fortuyn afhankelijk. Bij de Wever begint die kanteling nu ook op gang te komen, sinds zijn degelijke formatiepoging en diens enorme succes daarvoor bij landelijke verkiezingen dit jaar. Daarvoor grote overwinning in de Gemeenteraadsverkiezing in Antwerpen, waar hij sinds 2013 burgemeester is. Hij al jaar en dag en nog steeds, moedig de beestjes bij hun namen noemt. In de Nederlandse pers bestond hij tot voor kort niet, hoewel zijn partij de N-VA, eerder in 2010 de grootste partij was geworden in Vlaanderen.
Fortuyn was socioloog en de Wever is historicus.
Dit zijn beroepsrichtingen die de politiek en bestuur blijkbaar ontbeert. De geschiedenis pleegt zich immers te herhalen (historie) in wat gewijzigde contexten. De wetenschap gaat alsmaar vooruit, maar mensen veranderen in hun wezen niet echt (sociologie). Wat gij niet wilt dat u geschiedt...is een lastig concept blijkbaar.
We zien i.p.v. opgaan in het geheel, overal meer hoofddoeken dan ooit tevoren en dus die exposure via vooral vrouwen en meisjes, van de eigen cultuur/religie. De mannen en jongens onderscheid je globaal genomen in de massa niet qua kleding als zijnde moslims. Zijn gewoon westers gekleed. Dit fenomeen in een land met heel veel religieuze stromingen, die de islamitische hang en drang van exposure eigen religie/cultuur niet hebben - en waar aanhangers van de cultuurbepalende religie - door een importreligie van nog maar 45 jaar terug - volledig overschaduwd worden en in steeds sterke omvang. Wat zegt dat? Daar hoor je nooit over.
Waarom andere wereldstromingen hier dat niet in die enorme omvang hebben en de islamitisch wel, hoor je dus nooit beantwoord. De verwachte integratie en opgaan in het geheel is dus met het gevoerde beleid in feite niet uitgekomen en desondanks blijven wegkijken voor deze groeiende waterscheiding in de samenleving, die bij fricties hier, of in Palestina, duidelijk voelbaar en zichtbaar worden.
Die sterkte behoefte aan onderscheiden overal, past niet in de Nederlandse cultuur en zal zolang de hele rest dat niet doet, weerstanden blijven oproepen en dus ook wij-zij voeden. Daarvoor heeft men ook een excuus: Wilders en de stemmers op hem. Het bandje van oorzaak en gevolg stopt altijd bij: oorzaak ligt bij de andere partij. Dat kom je steeds weer tegen. Iets wat je bij de vele overige niet-islamitische culturen, niet in die mate tegenkomt.
Je kunt niet ontkennen dat in de landen van herkomst die gedoogsituatie voor andersdenkenden er niet- of nauwelijks is. Emigreert men, dan wil men 100% het omgekeerde wat men in landen van herkomst toepast jegens andersdenkenden. Alle ruimte dus, ook al staat het haaks op de Europese Humanistische Waarden. Die ruimte is door politiek en bestuur helaas decennia geboden.
Die jongens hebben die excuuscultuur binnen eigen gezin, familie en gemeenschap niet als zij in de brede samenleving stappen, stage moeten lopen en de arbeidsmarkt opgaan. Dit prinsjesopvoeding zou je vooral de moeders kunnen verwijten, die niet in die orthodoxe sfeer leven en invloed wel kunnen laten gelden binnen het gezin.
Antilliaanse moeders zitten ook in een excuuscultuur als het om zonen gaat en daar zie je zonder dat religie met vermeende kledingvoorschriften voor vrouwen en meisjes, een hoofdtoon speelt, eenzelfde probleem met jongens. Die jongens hebben de argumenten, die islamitische dwalers gebruiken omtrent het Westen etc., niet tot hun beschikking. In dat geval wordt racisme uit de kast getrokken. Waar vrouwen de motor zijn van het huishouden, of juist een ondergeschikte positie hebben, zie je dus prinsjes, die bovengemiddeld ontsporen. Zonen en moeders hebben een aparte band, net zoals vaders en dochters dat vaak hebben. Als dochters eenmaal moeder worden en zelfstandig zijn, verandert dat weer wat, maar de moeders hebben het meest invloed op hun zonen.
Er zijn hier zoveel culturen van elders met nul begonnen en van alle huidskleuren. Als het in Nederland zo verkeerd was zouden a. zoveel mensen van buiten niet naar Nederland komen voor asiel en b zouden die vele andere culturen qua aanpassingsproblemen op hetzelfde niveau staan als culturen die nu bovengemiddeld in lijstjes slecht scoren.
I.p.v. daar intern eens een open debat over te voeren wordt de boosdoener uiteraard weer van buiten de eigen gezin en gemeenschap gezocht: het heet dan te komen door anti-moslim sentimenten, of racisme.
Als een autochtoon buiten de boot valt, wat moet die dan aanvoeren als excuus en wie kan die als zondebok kiezen?
Het is dan: ik ben mijn broeders hoeder niet. Erg bekend fenomeen. Komt uit de Bijbel. Dat antwoordde een man in een Bijbels verhaal over zijn broer, toen de eerste werd aangesproken over diens passief gedrag t.o.v. diens broer.
Het individu, de autonome mens, vormt een centraal deel van de westerse cultuur in West Europa. Vaak selectief benut zoals nu. Integratie is ineens op dat punt geen probleem. De zwijgende meerderheid doet ook hier opgeld en is in de geschiedenis meer een bron van ellende geworden, zelfs nu. Zie bijvoorbeeld Oost-Oekraïne. Goed te vergelijken.
De Russisch sprekende inwoners, maar geen etnische Russen, daar zijn niet voor Kiev en niet voor die gewelddadige rebellen en de Russische militairen, die in Oekraïne met de rebellen meevechten op last van Poetin. Die zwijgende meerderheid in dat gebied (75%) houdt hun mond en menen, net als u, dat zij individuen zijn die zich niet voor hun eigen ontspoorde groep hoeven te verontschuldigen, zoals u dat verwoordt. Laat staan dus te protesteren luid en duidelijk tegen hun gewelddadig optreden. Dus leeft de zwijgende meerderheid daar nu in- of dichtbij een oorlogszone, of op zijn minst met grote onzekerheid over de nabije- en verdere toekomst. Wie zwijgt is minstens medeverantwoordelijk. Wie zwijgt stemt toe, is de feitelijke uitdrukking.
Daarbij pleit u ook voor bewustwording en universeel denkvermogen aan de kant van diegenen die de spiegel ophouden richting de islamitische gemeenschappen. Het is toch wel op zijn minst een beetje de wereld op zijn kop zetten.
Dat haten, waar u het over heeft, is weer een typische reactie: hullie doen het weer; zullie moeten me niet...Kom nou zeg, een beetje volwassen discussie graag.
Uw oproep: word nou eens bewust, word nou eens universeel denkend, is precies de waterscheiding die tussen de Europese Humanistische Waarden staat en hoe toch het gros van de mensen hier binnen de islamitische culturen denkt. Althans als je door de jaren heen de acties en reacties leest en beluistert.
U denkt wellicht een kosmopolitische indruk te wekken, vermoed ik, maar dat haten wat u erbij noemt, geeft een geheel andere indruk.
Als ruimdenkendheid (met bewustwording die u noemt erbij) inhoudt dat de burgerlijke cultuur (humanistische grondwaarden) hier moet wijken voor islamitische waarden, zoals geen scheiding kerk en staat etc., dan begrijp ik dat u dat roept. Dat combineert samen met de individuele component, die u ook aanhaalt, erg goed! Hopelijk bedoelt u dat niet.
Die waterscheiding is met de verschillende ontwikkelingen over een groot aantal eeuwen wel te begrijpen, maar vormt die enorme scheiding wel en bevestigen die ook nog eens extra in die opvallende hang en drang naar exposure van de eigen cultuur/religie, als nagenoeg enigen onder alle immigrantengroepen en de autochtone groepen, in een westers seculier land. Zou je dat gepast of aangepast kunnen noemen? Andere aanhangers van grote religies van elders hebben ook culturele kleding en religieuze symbolen, maar houden dat voor privé.
Als u een Europese vorm van Islam bij uzelf vaststelt is dat mooi, maar een zwaluw maakt nog geen zomer, zegt het spreekwoord. Ook geen klein aantal.
Of liberale moslim hetzelfde betekent als seculiere moslim, is ook nog maar de vraag. Ziet men de eigen religie als een persoonlijke mening/cultuur/levensovertuiging en ondergeschikt aan de burgerlijke cultuur (de wetten van het westerse land waar men woont) of niet? Is daar in Noord West Europa een goed onderzoek naar geweest en bij voorkeur niet zo lang geleden? Interpretatie van wetten hier moet veel beter door politiek en bestuur geduid worden.
Op alom toegepaste misinterpretaties (omdat dit zo prettig uitkomt) kun je geen vruchtbaar debat voeren. Als er geen algemeen profiel is door een goed onderzoek hoe nieuwe groepen interpreteren, schiet men gauw terug op de individuele vierkante meter, en/of verongelijktheid, zoals u doet, met termen als haten.
Een onderzoek is ook zinnig om uit te zoeken of termen als haten en ze motten ons niet, als profiel naar boven komt onder niet-moslims en wat aan beide kanten onder integratie wordt verstaan. Ik denk dat het laatste de waterscheiding overduidelijk maakt en de bestaande onvrede daarover.
De grondrechten zijn een samenhangend pakket en geen mand waarbij je de vruchten maar zelf kunt selecteren en dat primeren. Een gedeelde taal en dat samenhangend grondrechtenpakket en enigszins aanpassen aan de publieke cultuur van elke regio en elk land, vormen een overlevingsnoodzaak voor de naties in West Europa! Als u of anderen dat vertalen in haten wordt de waterscheiding breder en breder. Onvrede en die ook een reële basis heeft, staat niet gelijk aan haten!
Hou, indien u echt zo universeel denkt, dan ook DE universele oer regel in acht (5 eeuwen voor Christus) van Confucius: wat gij niet wilt dat u geschiedt (in dit geval in landen van herkomst) doe dat ook een ander niet aan (inwoners van West Europese staten). Die oerregel lees je ook terug in de Bijbel.
Ik heb een vermoeden dat u de rolverdeling andersom ziet in uw universeel denkkader: leven en laten leven in westerse landen en cohesie (gedeelde taal, gedeelde waarden en algemene publieke cultuur, is niet meer van belang. Klopt dat vermoeden?
Het land van herkomst is er voor de culturele identiteit immers ook nog om aan te laven indien men dat nodig mocht hebben. Vaak heeft het oorspronkelijke paspoort de hoogste prioriteit. Weinig is het land van herkomst qua bevolkingssamenstelling veranderd vergeleken met landen als Nederland in een relatief korte periode van 40 jaar. Ik denk dat ik als lid van een immigranten groep, dan ook wel uw (naar ik vermoed) denkkoers prettig zou vinden om te volgen en dat ik liever snij in Nederlands leer dan in die van mijn land van herkomst en eigen culturele identiteit.